Ελάχιστες δεκαετίες φτάνουν για να λείψουν ολότελα από τα χωριά κάποιες εικόνες, που οι μεγαλύτεροι διατηρούν νωπές στη μνήμη τους
Όλο και σπάνια συναντάει κανείς κάποιο βαρελά. Οι βαρελάδες ήταν τεχνίτες, που με δεξιοτεχνία και σπουδή έφτιαχναν κάθε είδους βαρέλια. Τα ξύλα που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή των βαρελιών ήταν από ξύλο βελανιδιάς, καρυδιάς, καστανιάς η δρυός. Το ξύλο περνούσε από ειδική επεξεργασία και μετά το έκοβαν σε λεπτές σανίδες, που βρέχανε για να παίρνουν εύκολα την κατάλληλη κλίση. Κατόπιν περνούσαν τα σιδερένια στεφάνια, τα χτυπούσαν με το ματσακόνι για να σφίξουν καλά και μετά τοποθετούσαν τους δυο επίπεδους πυθμένες.
Η δουλειά του βαρελά είναι λεπτή και θέλει μάτι, μυαλό και προσοχή. Παλιά είχε πέραση αυτό το επάγγελμα γιατί κάθε σπίτι είχε πολλά βαρέλια. Οι αποθήκες των σπιτιών τα παλιά χρόνια ήταν γεμάτες με βαρέλια διάφορων μεγεθών. Κάθε βαρέλι περιείχε και από ένα είδος. Κρασί, λάδι, τσίπουρο, τυρί, τουρσί, όσπρια κ.ά. Όταν όμως ήρθαν οι έμποροι και τα οινοποιεία,, ο παραγωγός δεν έβρισκε να πουλήσει το κρασί του, δεν χρειαζόταν έτσι και τα βαρέλια και η δουλειά των βαρελάδων άρχισε σιγά-σιγά να σβήνει.
Το χειροποίητο βαρέλι δε συγκρίνεται με αυτό της βιομηχανίας. Το κρασί μένει ανέπαφο, δεν φυράρει και επί πλέον αποκτά όμορφη μυρωδιά και γεύση.







Νικος Παππας Ελληνικη Παραδοση

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *