Είναι μέρες που μυρίζεσαι την καταστροφή μόλις ανοίξεις τα μάτια.
Πες το προαίσθημα. Πες το έκτη αίσθηση. Και dejavu να το πεις, εγώ μαζί σου. Όπως και να το πεις, όμως, το νόημα είναι το ίδιο.
Είναι εκείνη η ρημάδα μέρα που έρχεται που και που. Εκείνη η μέρα που δεν ξέρεις από που να φυλαχτείς.
Η μέρα που ακόμη και με το καλημέρα θα στήσεις τρικούβερτο καυγά.
Κουράστηκες, πριν ακόμη κρατήσεις έστω και μισή ώρα τα μάτια σου ανοιχτά, το ξέρω. Τη νιώθεις ήδη την απελπισία που θα έρθει.
Είναι μια από εκείνες τις μέρες που θες να κοιμηθείς και να ξημερώσει η επόμενη. Ζητάς μανιωδώς άδεια. Ας παριστάνουν όλοι πως δεν υπάρχεις. Να θεωρήσουν πως εξαϋλώθηκες και μεταφέρθηκες σε ένα άλλο σύμπαν. Σε ένα πιο δίκαιο έστω, αλήτη Κοέλιο. Στα έχω μαζεμένα κι εσένα.
Ένα ρεπό από τη ζωή, βρε παιδί μου, πως το λένε. Πιέζεις τα μάτια σου να μην ανοίξουν. Μισείς εκείνον που θα σε αναγκάσει να σηκωθείς από το κρεβάτι. Σου φωνάζουν πως θες να αποφύγεις τα προβλήματα. Τεμπέλη σε ανεβοκατεβάζουν και σε κατηγορούν πως βρήκες την ευκαιρία για ύπνο. Και ανίκανο να αντιμετωπίσεις τις ευθύνες σου, θα σε πούνε.
Κι εσύ στο μυαλό σου βάζεις τα καντήλια κάθε Μητροπόλεως με τη σειρά. Και ξέρεις. Όποιον πάρει ο Χάρος. Θεοί και δαίμονες στο στόμα σου. Το άνοιξες και δε κλείνει. Λες ότι βαστούσες από ευγένεια και στο μισαωράκι σηκώθηκες από το κρεβάτι. Μετά από το πανηγυράκι ρίχνεις και ένα καλό κλάμα. Έτσι για το μελό του πράγματος. Είπαν, ξέσπασε και αυτό ήταν.
Σιγά, όμως που θα τελείωνε εδώ. Η μέρα είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ό,τι αγγίζεις καταστρέφεται και ό,τι οργανώσεις κάνει με μιας τα μαγικά του και έρχεται ανάποδα. Μήτε το νερό που βράζει δε σε θέλει. Ένα βήμα θα κάνεις και θα μπεις στο γύψο για μήνα. Δε συζητάμε καν για ηλεκτρικές συσκευές. Τις βγάζεις off με ένα απλό βλέμμα.
Άστρα και ζώδια δε σε σώζουν, όσο και να τα μελετήσεις. Βρε και σε σπηλιά να κλειστείς, σεισμός θα γίνει.
Μάζεψε τα κουράγια σου και απόλαυσε το. Την παροιμία “πέρνα μέρα να διαβώ”, βάλε στο μυαλό σου.
24 ώρες είναι, θα τελειώσουν.
Δες το σαν μια ευκαιρία να σπάσει η ρουτίνα της καθημερινότητας. Και όσο πιο μακριά από καλώδια, αν γίνεται, παρακαλώ.
Της Έφης Μπαμπούρη.
.anapnoes.
