Ένα ταξίδι με βάρκα,η συγκλονιστική ιστορία του ναυαγίου στην Ανταρκτική πριν 100 χρόνια!

Το 1914, ο Έρνεστ Σάκλετον έθεσε ως στόχο να διασχίσει την Ανταρκτική με τα πόδια από το Weddell ως τη Θάλασσα Ρος. Ωστόσο, το πλοίο του Endurance παγιδεύτηκε σε πάγο στην Θάλασσα του Weddell, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να το συνθλιβεί, μία μόλις ημέρα απόσταση από τον προορισμό τους.
Ο Σάκλετον και οι άντρες του έγιναν ναυαγοί σε ένα από τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα στη γη, και ο αγώνας τους για επιβίωση οδήγησε σε αυτό που έχει ονομαστεί ένα από τα σπουδαιότερα ταξίδια με βάρκα που έγινε ποτέ. Το ταξίδι ξεκίνησε πριν από 100 χρόνια, στις 24 Απριλίου.
Αφού το Endurance παγιδεύτηκε, τα 56 μέλη του πληρώματος επιβίωσαν ως ναυαγοί στον πάγο για πέντε μήνες. Ο Shackleton τους οδήγησε τελικά στο νησί Elephant περίπου 180 μίλια μακριά, και στις 24 Απριλίου του 1916, ο Shackleton και πέντε από τους πιο “σκληρούς” και καλύτερους ιστιοπλόους (Frank Worsley, Thomas Crean, Henry McNish, Timothy McCarthy, και John Vincent) απέπλευσαν με τη μεγαλύτερη σωσίβια λέμβο, τη μήκους 22,5 ποδών (6.8 μέτρων) James Caird, προς τους σταθμούς των φαλαινοθήρων στην Νήσο South Georgia — 920 μίλια μακρυά.
Shackleton_balla
Τα μέλη του πληρώματος παίζαν ποδόσφαιρο πάνω στους πάγους στον αυτοσχέδιο καταυλισμό τους
Πάνω στον πάγο, οι άνδρες δημιούργησαν ένα αυτοσχέδιο καταυλισμό. Οι πέντε σκηνές τους ήταν φτιαγμένα από ύφασμα τόσο λεπτό που το φεγγάρι φαινόταν μέσα από αυτές. Δεν είχαν καμία επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο, και η θερμοκρασία κυμαινόταν από το μέγιστο των 30 στο χαμηλό των -21 βαθμών Κελσίου.
Μαζί με τις τρεις σωσίβιες λέμβους, τρεις τόνοι προμηθειών σε τρόφιμα διασώθηκαν από το μισό-βυθισμένο Endurance, και όταν αυτές τέλειωσαν οι άνδρες συντηρούνταν με πιγκουίνους και φώκιες. Ο Shackleton έκανε δύο απόπειρες να βαδίσει προς την ξηρά με τις σωσίβιες λέμβους και προμήθειες. Τα σκυλιά τους έσερναν τα φορτωμένα με τρόφιμα έλκηθρα, αλλά οι άνδρες είχαν δυσκολία να μεταφέρουν τις σωσίβιες λέμβους, που ζύγιζαν περίπου ένα τόνο η κάθε μια πάνω στον ανομοιογενή πάγο.

Όταν ο πάγος ήταν τόσο λεπτός που οι άνδρες μπορούσαν να αισθανθούν το φούσκωμα του ωκεανού κάτω από τα πόδια τους, επάνδρωσαν τις σωσίβιες λέμβους τους και απέπλευσαν για τη Νήσο Elephant, περίπου 100 μίλια προς το Βορρά. Στο τέλος του Μαρτίου 1916, τα τελευταία των αγαπημένων τους σκυλιά ελκήθρων πυροβολήθηκαν και φαγώθηκαν, και ο Shackleton πήρε την απόφαση να χωρίσει το πλήρωμα.
Γνωρίζοντας ότι οι κίνδυνοι ήταν μεγάλοι, ο Shackleton διάλεξε πέντε άνδρες του να διασχίσουν με το James Caird 800 μίλια μιας από τις πιο δύσκολες θάλασσες του πλανήτη. Ο προορισμός τους ήταν οι σταθμοί φαλαινοθηρίας στην ανατολική πλευρά της Νήσου South Georgia. Έχοντας για οδηγό έναν εξάντα και μια πυξίδα, με τη συνεχή συννεφιά να τους περιορίζει ακόμα περισσότερο, ρίσκαραν να αφήσουν το νησί και να κατευθυνθούν προς το ανοιχτό ωκεανό.
Η μικρή λέμβος, ρίχτηκε στην ταραγμένη θάλασσα, και ο Worsley προσπαθούσε να υπολογίσει την θέση τους βάση του ορίζοντα. Κατά τις 17 ημέρες ταξιδιού, ο Worsley, με άνεμο και τα κύματα να τους σφυροκοπούν, κάθισε τέσσερις φορές στο κάτω μέρος του σκάφους με τα ναυτικά αλμανάκ του για να κάνει τους απαραίτητους υπολογισμούς.
Στις 10 Μαΐου του 1916, το James Caird, έχοντας αρχίσει να αποσυντίθεται, αποβιβάστηκε στη Νήσο South Georgia. Ο Shackleton αναγκάστηκε να προσεδαφιστεί στη δυτική πλευρά του νησιού, και με παγωμένα πόδια του, αυτός, ο Crean και ο Worsely ξεκίνησαν να διασχίσουν χωρίς στάση επί 36 ώρες το ορεινό και αχαρτογράφητο ηπειρωτικό κομμάτι της Νήσου για να βρουν βοήθεια, 22 μίλια μακριά.
Είχαν μια πυξίδα και λίγα τρόφιμα και χρησιμοποίησαν τις βίδες από το James Caird στα πέλματα των μπότες τους για καλύτερη πρόσφυση. Έφθασαν στο φαλαινοθηρικό σταθμό και αμέσως άρχισαν να σχεδιάζουν τη διάσωση των ανδρών που άφησαν πίσω στο Elephant Island. Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών μηνών ο Shackleton έκανε πολλές προσπάθειες για να τους φθάσει.

Τελικά, με τη βοήθεια του Χιλιανού ρυμουλκού Yelcho, ο Shackleton κατάφερε να τους φθάσει. Ως εκ θαύματος, μετά από δύο χρόνια και κατά από αντίξοες συνθήκες, το σύνολο του πληρώματος του Endurance διασώθηκε.
Ο Ernest Shackleton γεννήθηκε την 15η Φεβρουαρίου 1874 στην Ιρλανδία. Ο πατέρας του ήθελε να σπουδάσει ιατρική, αλλά στην ηλικία των δεκαέξι πήγε στη θάλασσα, ενώ στα εικοσιτέσσερα κατάφερε να διοικήσει ένα βρετανικό πλοίο σε οποιοδήποτε σημείο των επτά θαλασσών. Ο Shackleton έκανε τέσσερα ταξίδια στην Ανταρκτική, το πρώτο ως μέλος της αποστολής του Captain Robert F. Scott το 1901-1903.
Ο Shackleton χρησιμοποίησε την πολύτιμη εμπειρία του το 1907, οδηγώντας τη δική του αποστολή στην Ανταρκτική. Έφθασε ενενήντα επτά μίλια από το Νότιο Πόλο και διεξήγαγε μια αρκετά πολύτιμη επιστημονική έρευνα. Οι εξερευνητές ανέβηκαν το όρος Έρεβος και ανακάλυψαν την ακριβή θέση του νότιου μαγνητικού πόλου. Μετά την επιστροφή του το 1909, ο Shackleton στέφθηκε ιππότης.
Το 1914, ο εξερευνητής ξεκίνησε για νέες περιπέτειες. Καθώς ο Amundsen είχε ήδη φτάσει στο Νότιο Πόλο, ο Shackleton προετοιμάστηκε να διασχίσει την ήπειρο από τη μία θάλασσα στην άλλη, ένα ταξίδι 2.000 μιλίων (3.200 χλμ) μεγάλης επιστημονικής καθώς και ιστορικής σημασίας. Απέχοντας μια μέρα από την στεριά, ειδικά κατασκευασμένο πλοίο του, το Endurance, παγιδεύτηκε σε μια συστάδα πάγου. 281 ημέρες αργότερα, το πλοίο συνεθλίβη τελείως και βυθίστηκε.
Το 1921 ο Σάκλετον οδήγησε μια τελική αποστολή νότια για να εξερευνήσει την Enderby Land, αλλά πέθανε στην αρχή του ταξιδιού και θάφτηκε στη South Georgia.
Ο Shackleton έχει μείνει στην ιστορία ως πιθανότατα ο μεγαλύτερος εκ των εξερευνητών της Ανταρκτικής, όχι τόσο για τα επιτεύγματά του όσο για την αταλάντευτη ηγεσία του και το θάρρος του κάτω από ακραίες, εξαντλητικές συνθήκες.
Παρακολουθήστε το βίντεο για την πιο ριψοκίνδυνη αποστολή του:

.e-nautilia.gr