Ο Ανθρακίτης αποτελεί μια από τις 43 κοινότητες του Δήμου Ζαγορίου. Απέχει από την πόλη των Ιωαννίνων 50 χλμ και είναι χτισμένη στη βορειοανατολική πλευρά του όρους Μιτσικέλι σε υψόμετρο 730 μέτρων, κοντά στις αρχές του Ζαγορίτικου ποταμού και εντός του Εθνικού Πάρκου της Πίνδου. Η πολεοδομική μορφή του χωριού είναι κυκλική και μονοκεντρική, όπως σε όλα σχεδόν τα Ζαγοροχώρια. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται …
η πλατεία, στη μέση της οποίας ορθώνεται ένας μεγάλος πλάτανος και γύρω απʼ αυτή αναπτύσσονται τα σπίτια του χωριού. Στη νοτιοανατολική πλευρά της πλατείας είναι χτισμένη η εκκλησία του χωριού, που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ενώ στη βόρεια πλευρά της υπάρχει το κτήριο του παλαιού σχολείου. Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Καμνιάς ή Καμινιάς και το 1947 μετονομάστηκε τιμής ένεκεν του Μεθόδιου Ανθρακίτη. Από ιστορικές μαρτυρίες προκύπτει ότι στην περιοχή του σημερινού Ανθρακίτη υπήρχε από το 540 μ.Χ. οικισμός με την ονομασία Δρυάνοβο. Το 1431 που οι Τούρκοι κατέλαβαν την Ήπειρο, το Δρυάνοβο ήταν μεταξύ των 14 χωριών του Ζαγορίου που δήλωσαν υποταγή στον Καρασινάν Πασά. Αργότερα, ιδρύθηκε κι ένας συνοικισμός με το όνομα Μεσοχώρι. Οι δύο αυτοί οικισμοί κάποια στιγμή καταστράφηκαν και το 1583 το νέο χωριό που λεγόταν πλέον Καμνιά. Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, το χωριό βομβαρδίσθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1940 από Ιταλικά αεροπλάνα και την 1-8-1940 κανονιοβολήθηκε από Γερμανικό πυροβολικό που είχε έδρα στην Ελεούσα. Η καταστροφή του χωριού ολοκληρώθηκε την 24-10-1943 όταν πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς. Το χωριό ξανακτίσθηκε αργότερα αλλά ποτέ δεν απέκτησε την αίγλη και το μεγαλείο που είχε πριν από την ολοκληρωτική του καταστροφή. Η οικονομία του χωριού στηριζόταν από τα πολύ παλιά χρόνια στα γύρω δάση, στην γεωργία και την κτηνοτροφία ενώ πολλοί Καμνιώτες ακολούθησαν τη μοίρα των υπολοίπων κατοίκων του Ζαγορίου και ξενιτεύτηκαν για να ζήσουν καλύτερα. Μέσα στο χωριό υπάρχουν τρία γεφύρια. Ένα μονότοξο βρίσκεται στην τοποθεσία «Λάκκος του Πασιά», ένα στη θέση «Λάκκος Λεύκας» και το τρίτο στη θέση «Σιόπατο». Υπάρχουν όμως και άλλα γεφύρια γύρω από το χωριό και συγκεκριμένα ένα στη θέση «Φτέρη», ένα στο λάκκο «Τσιόνια», ένα στη θέση «Φούντα», ένα στα Σέλτσιανα, ένα στην τοποθεσία «Κατσιλέκκου» κι ένα τρίτοξο στην τοποθεσία «Βουδάσια». Εκτός από τα πέτρινα γεφύρια στο χωριό υπάρχουν και αρκετές βρύσες με κυριότερη την κεντρική βρύση του χωριού που βρίσκεται στον πάνω μαχαλά, καθώς και κάποια παλιά λιθόστρωτα καλνερίμια.
https://epirusgate.blogspot.com
