Ανοίξαμε το μπαούλο και ξεπήδησαν από μέσα τα χρώματα, η τέχνη και οι αναμνήσεις! Πέρασαν εικόνες από μπροστά μας σαν μια ολόκληρη ταινία. Από την παιδική μας ηλικία. Τότε που οι γυναίκες έγνεθαν, έβαφαν, διάζονταν το πανί, ύφαιναν, πήγαιναν στη νεροτριβή. Ένας μεγάλος αγώνας μέχρι το τελικό αποτέλεσμα!
Έβαζαν όλη την τέχνη τους και δημιουργούσαν: μαντανίες, απλάδια, ανδρομίδες, κουβέρτες, στρώματα, σακούλια αλλά και μπελερίνες, μισοφόρια όλα στον αργαλειό.
Το μπαούλο ή κασέλα ήταν το πολυτιμότερο αντικείμενο απ’ όλα τα έπιπλα γιατί ήταν δεμένο με όνειρα και προσδοκίες, σχέδια και επιθυμίες. Το έφτιαχνε ο μαραγκός με όλη την τέχνη του. Μέσα σε αυτό έβαζαν όλα τα προικιά της νύφης. Το έφερνε η νύφη στο νέο σπιτικό της κι ήταν ο δεσμός της με το πατρικό της σπίτι.
Ανάμεσα στα ρούχα έβαζαν κλαδιά λεβάντας, δεντρολίβανου, δάφνης και βασιλικού και την άνοιξη μανουσάκια και αμάραντο.
ΖΩΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ
Αφιέρωμα:Το μπαούλο της γιαγιάς ..με τα χρώματα και τις αναμνήσεις,και ο Γιούκος[γίκος]
Από
xiromeropress