Μπορεί ένας χορταριασμένος δρόμος του χωριού να μας ταξιδέψει σε παλιές μνήμες και όσο να’ ναι να μας συνεπάρει λιγάκι η νοσταλγία που φέρνει το φθινόπωρο και να μετρήσουμε πράγματα που χάνονται σιγά σιγά από τη ζωή μας και λιγοστεύουν τον παλιό κόσμο που κάποτε μας περιέβαλλε. Κάπως έτσι είναι, γιατί αυτού του είδους οι δρόμοι στην ελληνική ύπαιθρο κοντεύουν να κλείσουν.
Αν κάνετε μια βόλτα στα χωριά της ορεινής Ελλάδας μας, τα οποία μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο ερημώνουν χωρίς καμιά ελπίδα ανάκαμψης, θα συναντήσετε ανθρώπους ηλικιωμένους να ζουν απομονωμένοι σε χωριά με 40, 30, 20 ή ακόμα και λιγότερους κατοίκους. Η ζωή τους περνάει σε κλειστά δωμάτια γεμάτα με φωτογραφίες και παγωμένα χαμόγελα γάμων, βαπτίσεων και πανηγυριών, σε εγγόνια που παραμένουν πάντα στη σχολική ηλικία……Η ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ FACEBOOK ΖΩΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ!
