Εντυπωσιακό οδοιπορικό αφιέρωμα:Ναός Παναγίας Οδηγήτριας στο Βασιλόπουλο Ξηρομέρου!

Ενα εντυπωσιακό φωτογραφικό οδοιπορικό στον Ιερό Ναό της Παναγίας Οδηγήτριας στο Βασιλόπουλο Ξηρομέρου,δείτε τι γράφει σε χειρόγραφες σημειώσεις ο παπάς πού έζησε στο χωριό Βασιλόπουλο :χειρόγραφες σημειώσεις που αφορούσαν τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας της επιλεγόμενης ” Αγίας-Τρίτης ”
Και χωρίς λοιπόν καμία – μα καμία παραλλαγή παραθέτουμε τα καθέκαστα που ιστορεί με τη βιβλική του γλώσσα ο αείμνηστος αγαθός ιερέας μας.-
” Θεία χάριτι, αναλαμβάνω ίνα εξιστορήσω τα του Ιερού τούτου Ναού της Παναγίας της Οδηγήτριας του ευρισκόμενου εν τη Περιφέρεια Βασιλόπουλου – Ξηρομέρου, ναού σταυροπηγιακού και εορτάζοντος μεγαλοπρεπώς την Τρίτην του Πάσχα ( της Διακαινησίμου) με συρροήν πολλών προσκυνητών από τα γύρωθεν χωρία και κωμοπόλεις.
Όθεν εν πνεύματι Κυρίου και συνοχή καρδίας και παρακαλών, να με κρίνητε επιεικώς , ότι ταύτα έχουν εκ παραδόσεως και επιτοπίου ερεύνης επισταμένης και ότι , αν ημείς σιωπήσουμεν, οι λίθοι μαρτυρούντες κεκράξωσιν.
Λήγοντος του Η’ μ.Χ αιώνον εις το σημερινόν χωρίον Αετός ( το οποίο πάλαι ελέγετο Πεντάπολις) ηπήρχεν έδρα επισκόπου, Πολύανδρος και μέχρι σήμερον λέγεται ότι η πόλις αυτή είχεν ( 1002) ηνία , επί Βυζαντινών αυτοκρατόρων.
monastiri
Δεσποτάτον ( Δεσποτικόν Οίκημα) σώζεται εν αυτώ, και φρούριον αξιόλογον. Ο αείμνηστος ούτος επίσκοπος, έχων φόβον θεού, εύρεν το λογικόν του ποίμνιον τελείως αγράμματον, μόνον κατά την λαλιάν υπερείχον των αλόγων ζώων , και ηθέλησεν να το συμμορφώσει κατά το δυνατόν. Όθεν εσκέφθη δια τον Πανηγύρεων , τούτο, να επιτύχη οι κάτοικοι της Επισκοπής ταύτης έξων καθ΄ομάδας ,εις καλύβας, με ολίγα οικιακά ζώα, ως ενδύματα εχρησιμοποιούν δέρματα. Έξων δε, δια του κυνηγίου ( καθ΄ όσον δασώδες πολύ ήτο το μέρος, υπήρχον πολλαί έλαφοι, δορκάδες, πλατόνια) και με καρπούς δέντρων (κωμόεντες και σιδηροφορούμενοι οι κάτοικοι.)
Χειμερινήν μεν έδραν είχεν ο Επίσκοπος τον Αετόν, εαρινήν δε, το σημερινόν λεγόμενον Αγία – Δευτέρα , χωρίον πλησίον του σημερινού ευρισκόμενου χωρίου Βλυζανών επί των ερειπίων ιερείου του Ηρακλέους , εν θα σώζονται κιονόκρανα και άδυτον ναού.
Προσδιώρισεν όπως οι νομάδες Χρυσόβου, Σκαφιδίων, πανηγύρίζωσι τη Αγία και Μεγάλη Δευτέρα του Πάσχα ( και εισέτι οι κάτοικοι Βλυζανών, τελούσιν πανήγυριν , προσκαλούντες πανηγυριστάς και περιποιούμενοι αυτούς, λίαν φιλοφρόνως ) , τότε Δε προσήρχετο διδάσκων και νουθετών ο Επίσκοπος , και την επομένην Μεγάλην Τρίτην του Πάσχα οι κάτοικοι του Βασιλοπούλου, Δραγαμέστου και άλλοι.
Άλλ ένεκεν ακαταστασιών , ετέλουν την πανήγυριν με τον επίσκοπον , εις απόκεντρον μέρος του δάσους , όπερ και σήμερον λέγεται Αγία- Τρίτη , βραδύτερον δε κατασκεύασαν μικρό ναϊδριον του οποίου σώζονται τα ερείπια , ύπερθεν μικράς γεφύρας, ήν διέρχεται η οδός Αστακού- Αγρίνιου, και τούτου κατουλισθήσαντος , κατεσκεύασαν οι φιλόθρησκοι νέον ναϊδριον εκ πλήνθων . Ίδοντες δε, ότι το ναϊδριον δεν επαρκεί εις το πλήθος των συρρεόντων , εξεβράχισαν τον βράχον και ωκοδόμησαν τοι σήμερον υφιστάμενον μικρόν σταυροπηγιακόν ναόν εις τιμήν και δόξαν της Αειπαρθένου και Θεοτόκου , ονομάζοντες τούτου, “Παναγία Οδηγήτρια”. Εφ υψηλού σημείου ούτω ισταμένη η Οδηγήτρια κατευθύνει τους διερχόμενους ποιάν οδόν να πορευθώσι.
Παρήλθον πλέον των χιλίων ετών και τελείται έκτοτε συνεχώς αναζωπυρούμενη η πανήγυρις , τη Αγία και Μεγάλη Τρίτη του Πάσχα. Ο Ναός ωκοδομήθη προς της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως , την εποχήν ίσως των Αγγελονύμων Κομνηνών, με βυζαντινούς τοιχογραφίας ( αγιογραφία) ιστορηθείς , και με ψηφιδωτά. Ποιεί θαύματα η Οδηγήτρια , ομμάτια , τυφλούς, λύει στειρώσεις και άλλα θαυμαστά σημεία εις τους μετ΄ευλαβείας προσερχομένους.
Επ’ εσχάτων των ημερών αρχιερέως όντως Αιτωλοακαρνανίας Κων/νου , και Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας του αειμνήστου Κουντουριώτου, δια διατάγματος επίσημου, ανεκηρύχθη Πανακαρνανικόν σέβασμα και προσκύνημα και ενεργήθη Πανακαρνανικός έρανος δια την κατασκευήν υποβάθρων του ναού, ως και την αναστήλωσίν του , υπόπτου όντος του ναού προς κατάπτωσιν , οπότε θα έχανεν η Ακαρνανία ολόκληρος , μέγα πολύτιμον και ανεκτίμητον κειμήλιον.- Ενεργηθέντος όμως του εράνου του Πανακαρνανικού , μόνον τη Κοινότης Βασιλοπούλου προσέφερεν περί τας είκοσι (20) χιλιάδας δραχμών, με τας οποίας κατασκευάσθησαν εκ προχείρου μερικά αναστηρίγματα ,.”
Και εδώ τελειώνει η γεροντική αφήγηση του σεβάσμιου και αείμνηστου Ιερέα , ονόματι Γεωργίου Παπασπύρου.
Αθαν. Τραγόμαλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
τ. Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης

φωτο ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΣ