Η γιαγιά μου, 97 ετών σήμερα, έχει και μου διηγείται ιστορίες από το παρελθόν. Ξέρει και τις λέει τόσο καλά που μπορώ να την ακούω για ώρες.
Η γιαγιά μου έχει καταγωγή από τη Λακωνία, από ένα πανέμορφο χωριό τη Μονεμβασιά. Ήταν η πιο καλή μοδίστρα της περιοχής και είχε δίκια της σχολή μοδιστρικής (ράβανε προίκες-νυφικά-γαμπριάτικα κλπ). Πολλές κοπέλες έρχονταν από τα γύρω χωριά να μάθουν την τέχνη στη σχολή της.
Η γιαγιά μου λοιπόν, μου διηγούταν μια ιστορία από την κατοχή, μια περίοδο που είχε ζήσει πολύ έντονα. Την εποχή εκείνη η γιαγιά μου ήταν κάτι σαν μια σύγχρονη Μπουμπουλίνα.
Το σπίτι που έμενε ήταν υπεράνω υποψίας μιας και οι Ιταλοί κατακτητές είχαν πάρε-δώσε με τον πατερά της ως μεσολαβητή με τους υπόλοιπους του χωριού μιας και ήταν ανακατεμένος με τα κοινά.
Εκεί λοιπόν, το υπόγειο του σπιτιού είχε μετατραπεί σε νοσοκομείο για τους τραυματίες της αντίστασης. Από πάνω Ιταλοί και από κάτω αντάρτες!
Την ίδια περίοδο, μια ηλιόλουστη μέρα δυο ψαράδες ψάρευαν γιαλό-γιαλό όταν ξαφνικά μια μεγάλη κασέλα έπεσε εξ ουρανού στη βάρκα και της έκανε μια τρυπά να!
Το πολέμησαν οι ψαράδες και βγάλανε τη βάρκα στο γιαλό. Εκεί διαπίστωσαν πως η κασέλα ήταν γεμάτη λίρες Αγγλίας! Ήταν λίρες που προορίζονταν για την αντίσταση και η κασέλα ξέφυγε της πορείας της.
– Τι θα τις κάνουμε τις λίρες Γιάννη; Είναι του αντάρτικου.
– Εγώ λέω να τις κρατήσουμε. Να τις κρύψουμε στο σπίτι της Κυριακής (η γιαγιά μου) που δεν το υποψιάζεται κάνεις.
– Πάμε τότε.
Μια και δυο πηγαίνουν και της λένε πως η κασέλα έχει όπλα και πυρομαχικά και να τα κρύψει για λίγο καιρό.
Τα πήρε κι η γιαγιά μου και τα ΄βαλε στο υπόγειο μαζί με τους αντάρτες!
Κάνεις όμως δεν πήρε μυρωδιά…
Μετά από καιρό ο ένας από τους δυο ψαράδες (ο άλλος πέθανε) ο Γιάννης πήγε να ζητήσει την κασέλα. Την πήρε και από ψαράς έγινε δαιμόνιος καραβοκύρης και όνομα του έγινε ξακουστό σ΄ όλες τις θάλασσες.
Η ιστορία μας επιβεβαιώνει εμμέσως πλην σαφώς πως ο χρυσός είναι μια ακλόνητη δύναμη στο βάθος των χρόνων και όποιος τον κατέχει, έχει την απόλυτη δύναμη.
Ναι αλλά ποτέ όμως; Σε περιόδους όπως η παραπάνω. Και όπως λέει και ο Αρκάς καλύτερα να μη ζήσουμε τέτοια.
Οπότε ο χρυσός είναι μια επένδυση χωρίς πολλές συγκινήσεις και μονό για γάμους και βαφτίσια…
Django