ΑΣΤΑΚΟΣ και μπροστα του απλωνεται η πανεμορφη γαλαζια θαλασσα. Η θαλασσα που δινει ζωη στον ΑΣΤΑΚΟ και η ζωη του ΑΣΤΑΚΟΥ ειναι δεμενη μαζι της.Ζυμωμενη με την αρμυρα της ,αλλα και να της δροσιζει το προσωπο η καλοκαιρινη αυρα του Μαιστραλιου.Η θαλασσα αγρια αλλα και ερωτευσιμη, πλανευτρα, μαριολα. Στεκεσαι μπροστα της εκστασιασμενος απο την αγρια δυναμη της αλλα νοιωθεις μια απεραντη γαληνη αντικρυζοντας την καταγαλανη ομορφια της.Σε καλει κοντα της,να σε παρει στην αγκαλια της, να σου προσφερει τους καρπους της, να σε οδηγησει μεσα απο δρομους δυσκολους μακρια. Πανω στο Κεφαλι του Μωλου στο ΦΑΝΑΡΙ αγναντευεις περα μακρια προς την Κεφαλλονια και ταξιδευεις με το ονειρο. Πολλοι δεχτηκαν το καλεσμα της. Ταξιδευταδες, εμποροι, απλοι ανθρωποι. Ακολουθησαν τους δυσκολους δρομους της, για αναγκαιους αλλα και ποθουμενους προορισμους, με ανταμοιβη την γαληνη που τους προσεφερε η αφιξη στον προορισμο.Σε αρκετους απο αυτους τους προορισμους μετεφεραν την δεκαετια του 50 τους κατοικους του ΑΣΤΑΚΟΥ και της περιοχης του τα πλοια ΓΛΑΡΟΣ και ΛΟΥΤΣΙΝΤΑ. Στα νησια του ΙΟΝΙΟΥ,την ΠΑΤΡΑ, τον ΠΕΙΡΑΙΑ, κουβαλωντας πανω τους, τις χαρες, τις λυπες τους, τις αγωνιες τους.
Τιμολεων Τσαμποδημος.
