Η ζωή των περισσότερων ανθρώπων παλιότερα, ήταν αγροτική, υπαίθρια, καμπίσια και βουνίσια. Το αγροτικό επάγγελμα ήταν δύσκολο, σκληρό, τραχύ κι απρόσοδο. Η γη βέβαια, για τους παλιούς είχε δυσκολίες, ωστόσο εκείνοι που τη δούλεψαν και την καλλιέργησαν μ’ ενδιαφέρον, την αγάπησαν και της πρόσφεραν τον ιδρώτα τους, τους αποζημίωσε με το παρά πάνω.
Ο αγρότης της τότε εποχής, ειν’ αλήθεια πως κουραζόταν σωματικά πολύ. Όμως, ψυχικά ανάπνεε πάντα σ’ ένα κόσμο ευφορίας, ελευθερίας και δημιουργικού οίστρου. Το περιβάλλον στα χωριά ήταν ασύγκριτα φυσικότερο και ανθρωπινότερο.
Οι φυσικές ομορφιές της υπαίθρου, τα ευάερα και ευήλια σπίτια, ο καθαρός αέρας, επιδρούσαν ευεργετικά, τόσο στην ψυχική σφαίρα των κατοίκων της υπαίθρου, όσο και στη σωματική. Είχαν βέβαια κι αυτοί αγωνίες γιατί η παραγωγή τους εξαρτιόταν από τις καιρικές συνθήκες, είχαν στεναχώριες και βάσανα, όχι όμως και ψυχικές αρρώστιες, όπως άγχος, ανία, κατάθλιψη κλπ που δημιούργησαν οι νέες συνθήκες ζωής στις σημερινές πόλεις. Η ζωή τους ήταν πιο ήρεμη κι ειρηνική.
Νικος Παππας Ελληνικη Παραδοση