Το έθιμο (άγραφος νόμος) είναι άγραφη πηγή δικαίου που δημιουργείται με την μακροχρόνια ομοιόμορφη και αδιάκοπη άσκηση ορισμένης συμπεριφοράς από τους ανθρώπους (που είναι μέλη μιας κοινωνίας), με την πεποίθηση ότι τηρώντας την συμπεριφορά αυτή εφαρμόζουν έναν κανόνα δικαίου ο οποίος είναι δεσμευτικούς για αυτούς.
Στο πέρασμα των χρόνων, η παραδοχή πού δημιουργείται και εξελίσσεται προφορικα σίγουρα θα έχει υποστεί αλλοιώσεις και μετατροπές .Θα προσπαθήσω, να καταγράψω, όσο το δυνατό με αντικείμενα τρόπο (λίγο δύσκολο καθότι Μπουχαλιώτης ο γράφων) τα γεγονότα και εθίματα της περιοχής, για να υπάρχουν στη συλλογική μνήμη, καθότι δυστυχώς, χρονιά με τη χρονιά τείνουν να σβήσουν. Ένα δοκίμιο, στο οποίο ο καθείς μπορεί να συμμετέχει, με οποίο τρόπο επιθυμεί, είναι η συνέχεια αυτού τού άρθρου.
Η παράδοση των φωτιών, που ξεκινά τη Μ Δευτέρα και ολοκληρώνεται την Μ. Παρασκευή , θεωρείται ότι ξεκινά επί τα χρόνια τής Τουρκοκρατίας, αλλά όπως είπαν κάποιοι παλιοί που γνωρίζουν, ότι πηδούσαν πάνω από τη φωτιά, που Μάς παραπέμπει στους αναστενάρηδες, το πανάρχαιο έθιμο, λατρείας του θεού Διονύσου, το οποίο συνδέθηκε μετέπειτα στη Χριστιανική θρησκεία με τη εορτή του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης τον Μάιο.
Αρκετοί θα αναρωτιέστε γιατί γράφει στον πληθυντικό (των φωτιών) .
Μήπως κάνει λάθος;;.
Όχι. Στα παλιά χρόνια κάτι πού ούτε εγώ γνώριζα, οι επιτάφιοι ήταν 4 . Άγιοι Απόστολοι – Αγίου Σπυρίδωνα – Αγίου Δημητρίου και Αγίου Παντελεήμονα, όπου παράλληλα άναβαν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα φωτιές, και στη συνέχεια τη μεγάλη Παρασκευή, με την ακολουθία τού επιταφίου, συναντιόντουσαν και οι 4 στην παραλία, κοιτάζοντας βόρεια προς το νησάκι της Κορωνισιάς(καραγκουνησια) όπου έκαναν δέηση προς Την Παναγιά την Ροβιώτισσα,και στη συνέχεια συνέχιζαν την πορεία τούς, προς τίς εκκλησίες τους.
Στιχάκια αυθόρμητα, τής στιγμής, παρελθοντικά, ερωτικά, ξενιτιάς, κωμικά, είναι κάποια γεγονότα τα οποία οι Μπουχαλιώτες, άρπαξαν Την ευκαιρία και τραγουδούσαν, γύρω από τη φωτιά, δίνοντας ένα τόνο μουσικό και ευχάριστης διάθεσής, στους συμμετέχοντες, μένοντας, έως τίς πρώτες πρωινές ώρες, κυκλικά στη Ιερή Πυρά, πού κατά τη γνώμη μου, οι ρίζες τής μας στα μυθολογικά χρόνια του Προμηθέα, του αδελφού του Επιμηθέα, την όμορφη κόρη Πανδώρα, και την όλη πλοκή της υπέροχης Ελληνικής μυθολογίας, το κλέψιμο τής φωτιάς πού δόθηκε στους ανθρώπους.
Τα παλιά χρόνια, οι Μπουχαλιώτες έστηναν ένα κυκλικό αμυντικό τείχος, γύρω από τη ιερή Πυρά, μη τυχόν και έρθουν οι παζάρι ώρες, και ”κλέψουν” τα ξύλα τους, κατ’ επέκταση τη φωτιά.
Συνεχίζω την συλλογή πληροφοριών, υλικού, μαρτυριών, ώστε κάποια στιγμή, να κυκλοφορώ ένα βιβλίο-αφιέρωμα , στο έθιμο τής φωτιάς στους Αγίους Αποστόλους, στη Μπούχαλη!
Καλή Ανάσταση, Φώτιση, και ειρήνη στις καρδιές!
akarnanikanea.gr/