Τα Λουτρά της Στάχτης βρίσκονται στην Ορεινή Ναυπακτία και είναι γνωστά από την Αρχαιότητα, συνδέονται δε με το μυθολογικό κύκλο του Ηρακλή, όπως και άλλες τοποθεσίες της Αιτωλοακαρνανίας. Το υδροθεραπευτήριο βρίσκεται σε περιοχή φυσικού κάλλους, έκτασης 95 στρεμμάτων, και ο Δήμος Ναυπακτίας προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να προχωρήσει σε ολοκληρωμένη τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.
Η Λουτροπηγή βρίσκεται σε μια κατάφυτη περιοχή. Στα 95 στρέμματα που την περιβάλλουν, αλλά και στον ευρύτερο
περίγυρο κυριαρχούν πλατάνια, πουρνάρια, κουτσουπιές, βελανιδιές και άλλα φυτά που συνθέτουν ένα μοναδικό περιβάλλον. Ο χώρος αποτελεί φυσικό καταφύγιο πολλών ενδημικών ειδών όπως ζαρκάδια, αγριογούρουνα και άλλα ζώα και πτηνά που συνθέτουν την πανίδα της περιοχής. Το σύμπλεγμα των βουνών, τα λιθόκτιστα γεφύρια κατά μήκος του Εύηνου και του Κότσαλου δίνουν τη δυνατότητα για ορειβασία και πεζοπορία.

Τα Λουτρά Στάχτης είναι κτισμένα στην κοιλάδα του χειμάρρου Πόριαρη, απέχουν 30,5 χλμ. Β. – ΒΔ. της Ναυπάκτου και καταλαμβάνουν μια έκταση περίπου 100 στρεμμάτων. Η γύρω περιοχή είναι κατάφυτη από πλατάνια, πουρνάρια, κουτσουπιές, βελανιδιές και αποτελεί φυσικό καταφύγιο πολλών ενδημικών ειδών όπως ζαρκάδια, αγριογούρουνα και άλλα ζώα και πτηνά. Τα περιβάλλοντα βουνά και λόφοι μαζί με τα πέτρινα γεφύρια κατά μήκος του ποταμού Εύηνου και του όρους Κότσαλου είναι κατάλληλα για ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές. Κοντά στον Πόριαρη υπάρχει ο ανακαινισμένος πετρόκτιστος νερόμυλος “Μύλος της Παναγίας” που λειτουργούσε μέχρι τα 1950 και είναι αφιερωμένος στην εκκλησία του χωριού
ο όνομα του χωριού προέρχεται από το τεφρό χρώμα αλατούχων αποθέσεων της πηγής ιαματικών νερών που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της περιοχής και μοιάζουν με “στάχτη”. Η πηγή με τα ιαματικά νερά της είναι γνωστή από την αρχαιότητα και ορισμένοι την ταυτίζουν με τη μυθική πηγή της παρθένου από την Καλυδώνα, Καλλιρόης που την ερωτεύθηκε παράφορα ο ιερέας του θεού Διονύσου, Κόρεσος. Τα λουτρά λειτουργούσαν και κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, πιθανολογείται ότι καταστράφηκαν το 218 π.Χ. από τους Μακεδόνες του Φιλίππου του Ε΄ όταν έγινε και η καταστροφή του ναού του Θέρμιου Απόλλωνα. Στην περιοχή έχουν βρεθεί μαρμάρινο ανάκλιντρο ελληνιστικής περιόδου καθώς και αετωματική στήλη με επιγραφή “ΚΡΙΝΟΛΑΟΥ” στην τοποθεσία “Μύλος Μακρυγιάννη”
Το χωριό αναγνωρίστηκε ως οικισμός το 1981 και προσαρτήθηκε στην τότε κοινότητα Στρανώματος. Σύμφωνα με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Στρανώμης, του πρώην Δήμου Πυλλήνης του Νομού Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Από xiromeropress