Περί μοίρας ο λόγος...
ΝΑΙ αυτής της γνωστής . Αυτής που οι γονείς μας προσπαθούν να καλοπιάσουν το πρώτο βράδυ της γέννησης μας, μελώνωντάς τη. Της ΜΟΙΡΑΣ που μας μεγαλώνει και μας καθορίζει . Αυτής που για αλλού πηγαίνουμε κι αλλού βρισκόμαστε. Αυτή που σέρνει το καράβι της ζωής μας.
Εκείνης που ποτέ δεν την έχουμε δει , εκείνη που μάντισσες και χαρτορίχτρες προσπαθούν μάταια να μαντέψουν. Εκείνη που μακαρίζουμε (χαρά στην μοίρα του λέμε) γιατί μας ανέδειξε, μας ανέβασε από εκεί που δεν το περιμέναμε. Είναι η ίδια που βρίζουμε και αναχαιτίζουμε όταν από τη μια στιγμή στην άλλη μας φέρνει στον πάτο (γαμώ τη μοίρα μου) Είναι η μοίρα που οδηγεί την ζωή μας και εκείνη που έχει γράψει για το καθένα το μονοπάτι του και το φευγιό του από τη ζωή. Είναι αυτή που φέρνει μοιραίους ανθρώπους δίπλα μας και είναι η ίδια που μας παίρνει αυτούς που αγαπάμε. Σε κάθε μας βήμα η ΜΟΙΡΑ μας είναι δίπλα μας, περπατάει μαζί μας είτε το θέλουμε είτε όχι. χωρίς να μπορούμε να την αποφύγουμε
ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ……ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ….ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΓΕΝΙΕΣ……
Ένας συνεχής αγώνας του ανθρώπου με τη μοίρα του. Άλλοτε την ακολουθεί ,άλλοτε την προκαλεί κ.ο.κ.
Γιατί οι άνθρωποι καμώνονται το ρητό “ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΗ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ” γιατί οι άνθρωποι και πέφτουμε και σηκωνόμαστε και πεθαίνουμε και γεννιόμαστε από τις στάχτες μας και χάνουμε αλλά και κερδίζουμε και δίνουμε και παίρνουμε και κλαίμε αλλά και γελάμε γιατί και το μπορούμε και το το θέλουμε. Οπότε σ αυτόν τον αγώνα ΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ……..
Για όλους αυτούς που η ΜΟΙΡΑ θέλησε να μην είναι μαζί μας……..
Φανούλα Μ.
xiromeropress