Το είδος Primula Veris είναι ένα αρωματικό φυτό της οικογένειας των primulaceae που φύεται σε υψόμετρα 700-2.300 μέτρια σε δασικές περιοχές. Βρίσκεται σε αρκετά ορεινά σημεία της χώρας και θεωρείται «χαμηλού κινδύνου». Το φυτό (το «Λουλούδι του Δαρβίνου» ή Πρίμουλα της Άνοιξης) έχει μεγάλη εμπορική αξία, περίπου 50.000 το κιλό αποξηραμένο, το οποίο εμπορεύεται προς Γερμανία και άλλες χώρες.
Πρόκειται για έναν τομέα που μπορεί να αξιοποιηθεί στις ορεινές περιοχές της Ηπείρου, με οργανωμένες καλλιέργειες- φυτείες, δίνοντας εισόδημα στους μόνιμους κατοίκους, αλλά και σε νέους που θα θελήσουν να ασχοληθούν στη συγκεκριμένη παραγωγή.
H πρίμουλα είναι πολυετές ποώδες λουλούδι που δίνει τα υπέροχα άνθη του μέσα στο καταχείμωνο από τέλη Δεκέμβρη έως Μάιο και φυτεύεται σε γλάστρες και ζαρντινιέρες, αλλά και στον κήπο για να δημιουργήσει εντυπωσιακές χρωματικές συνθέσεις. Το όνομά της, που προέρχεται από τα λατινικά, επιβεβαιώνει και χαρακτηρίζει την πρώιμη ανθοφορία της.
Η πρίμουλα χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλία χρωμάτων: άσπρο, κόκκινο, μωβ, κίτρινο, ροζ, πορτοκαλί, μπλε, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί και δίχρωμες ποικιλίες. Στα περισσότερα είδη πρίμουλας το ύψος και η διάμετρος κυμαίνεται μέχρι 30 εκατοστά. Η πρίμουλα πολλαπλασιάζεται με σπόρο από τα τέλη της άνοιξης έως το τέλος του καλοκαιριού.
Ιστορία και παράδοση
Η πρίμουλα ήταν γνωστή από την αρχαιότητα και έχει συνδεθεί με πολλούς μύθους και προλήψεις. Πολλοί τη θεωρούν φυτό της νιότης και της τύχης, όμως, χρησιμοποιείται και σε έθιμα του θανάτου. Τη συναντούμε σε πολλούς θρύλους με ξωτικά, μάγισσες και νεράιδες. Έχει αναφερθεί από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και έχει παίξει σημαντικό ρόλο, μαζί με άλλα τελετουργικά φυτά, στη Μυθολογία των Κελτών και των Δρυίδων, σαν συστατικό, για την παρασκευή μαγικών φίλτρων. Κατά το Μεσαίωνα, η πρίμουλα ήταν γνωστή σαν βότανο του Αγίου Πέτρου και ήταν περιζήτητο από τους φαρμακοποιούς της Φλωρεντίας.
Περιγραφή
Η Πρίμουλα πήρε το όνομά της από τη λατινική λέξη primus που σημαίνει «πρώτος», καθώς το φυτό ανθίζει στις αρχές της άνοιξης. Έχει πολλά είδη που καλλιεργούνται για καλλωπιστικούς κυρίως σκοπούς. Είναι μια πολυετής πόα, με χνουδωτά, στενόμακρα φύλλα, μυρωδάτα βαθυκίτρινα λουλούδια, πλαγιαστά προς τη μία πλευρά, που μοιάζουν με καμπανούλες. Τη συναντάμε σε περισσότερα από 400 είδη στην εύκρατη ζώνη, σε πολλά κράτη της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής.
Τα άνθη της πρίμουλας της εαρινής είναι μικρότερα, χρυσοκίτρινα με πορτοκαλί στίγματα, ενώ τα άνθη της πρίμουλας της υψηλής είναι απαλά κίτρινα και δεν έχουν καθόλου στίγματα. Θα τη δούμε να πωλείται στα ανθοπωλεία, σε πολλά χρώματα και να στολίζει πάρκα, κήπους και μπαλκόνια. Χρειάζεται σκιερό περιβάλλον και υγρό έδαφος. Οι στεφάνες του άνθους πρέπει να συλλέγονται χωρίς τον πράσινο κάλυκα, από το Μάρτιο μέχρι το Μάιο και να ξηραίνονται γρήγορα στη σκιά.
Οι ρίζες πρέπει να εξάγονται είτε πριν την ανθοφορία είτε το φθινόπωρο. Η υπερσυλλογή του φυτού το έχει κάνει εξαιρετικά σπάνιο, γι΄αυτό, θα πρέπει να το μαζεύουμε όταν το βρίσκουμε σε αφθονία και ακόμη και τότε, να το συλλέγουμε σε περιορισμένη ποσότητα. Περιέχει (κυρίως τα φύλλα της) βιταμίνη C και μέταλλα. Περιέχει σαπωνίνες (πάνω από 10%), γλυκοσίδια, φλαβονοειδή, ένζυμα και διάφορες άλλες ουσίες. Η στεφάνη και το ρίζωμά της περιέχουν αιθέρια έλαια.