"Χῶρες τοῦ ἥλιου καὶ δὲν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε τὸν ἥλιο. Χῶρες τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε τὸν ἄνθρωπο”.

“Χῶρες τοῦ ἥλιου καὶ δὲν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε τὸν ἥλιο.
Χῶρες τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε τὸν ἄνθρωπο”.
Οι παραπάνω στίχοι, οι οποίοι βρίσκονται στο Βώλαξ της Τήνου, ανήκουν στον κορυφαίο μας ποιητή Γιώργο Σεφέρη.
Ο Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος γραμματολογικά ανήκει στην περιβόητη “Γενιά του ’30”, υπήρξε δοκιμιογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης και ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963.
Ο Γεώργιος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου του 1900 στη Σμύρνη. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Στυλιανού Σεφεριάδη (1873-1951) – δικηγόρου, σημαντικού κοινωνικού παράγοντα της Σμύρνης και ανθρώπου με λογοτεχνικές ανησυχίες – και της Δέσποινας Τενεκίδη με καταγωγή από τη Νάξο. Το ζευγάρι είχε άλλα δυο παιδιά, τον Άγγελο (1905-1950) και την Ιωάννα (1902-2000), σύζυγο του φιλόσοφου και πολιτικού Κωνσταντίνου Τσάτσου.
Έφυγε από τη ζωή το 1971, με την κηδεία του να λαμβάνει αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Στη νεκρώσιμη πομπή προς το Α’ Νεκροταφείο, μπροστά στην Πύλη του Αδριανού, το πλήθος σταματά την κυκλοφορία και αρχίζει να τραγουδά το απαγορευμένο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Σεφέρη “Άρνηση” (Στο περιγιάλι το κρυφό, όπως είναι πιο γνωστό).
Στις 23 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς δημοσιεύεται στην εφημερίδα Το Βήμα, το τελευταίο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη “ Επί Ασπαλάθων”, που έγραψε στις 31 Μαρτίου 1971 και αποτελεί μία ακόμη καταγγελία κατά της δικτατορίας.
Φωτογράφία: Nicole Georgiades
Πηγή: sansimera.gr