Έλλη Λαμπέτη,γεννήθηκε σαν σήμερα η "θλιμένη νεράιδα" του Ελληνικού σινεμά που "έφυγε" νωρίς χτυπημένη από την επάρατο νόσο!

Το ημερολόγιο έγραφε Τρίτη 13 Απριλίου 1926 όταν γεννήθηκε η θλιμμένη νεράϊδα…
Η Έλλη Λαμπέτη…
Η κορυφαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου μας γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1926 στα Βίλια Αττικής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου. Πατέρας της ήταν ο Κώστας Λούκος, ιδιοκτήτης ταβέρνας, και μητέρα της η Αναστασία Σταμάτη. Ο παππούς της, γνωστός ως Καπετάν-Σταμάτης, είχε πολεμήσει στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, κατά την επανάσταση του 1821.
Το 1928 η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα. Δεκατρία χρόνια αργότερα, η Έλλη έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά απορρίφθηκε. Ωστόσο, το ταλέντο της αναγνωρίστηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη, που την πήρε κοντά της και σύντομα έγινε η αγαπημένη της μαθήτρια. Μάλιστα, της είχε τόση εμπιστοσύνη, ώστε της επέτρεψε να διαβάσει ακόμη και τις ερωτικές επιστολές που είχε λάβει από τον Ίωνα Δραγούμη, στις αρχές του 20ου αιώνα. Εκείνη τη χρονιά απέκτησε και το νέο της επώνυμο, το οποίο το επέλεξε από το βιβλίο «Αστραπόγιανος» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Πολύ σύντομα, το 1942, έκανε την πρώτη επίσημη θεατρική της εμφάνιση, στο έργο «Η Χάννελε πάει στον Παράδεισο» του Χάουπτμαν. Τέσσερα χρόνια αργότερα καθιερώθηκε ως ηθοποιός εξαιρετικής εσωτερικότητας, με τον «Γυάλινο Κόσμο» στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Την ίδια χρονιά έκανε και το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, στην ταινία «Αδούλωτοι Σκλάβοι». Από το 1948 συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Κώστα Μουσούρη, τον μεγάλο αντίπαλο του Κουν. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκε και με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον πρώτο μεγάλο της έρωτα.
Το 1950 παντρεύτηκε με τον Μάριο Πλωρίτη. Ο γάμος τους, όμως, δεν άντεξε για πολύ… Χώρισαν τρία χρόνια αργότερα, όταν η Έλλη γνώρισε τον Δημήτρη Χορν. Μαζί έγραψαν μία από τις πιο αστραφτερές σελίδες στην υποκριτική τέχνη. Συγκρότησαν δικό τους θίασο, μαζί με τον Γιώργο Παππά, ανεβάζοντας έργα όπως: «Ο βροχοποιός», «Νυφικό Κρεβάτι», «Το παιχνίδι της Μοναξιάς», κ.α. Στη μεγάλη οθόνη, υπήρξαν συμπρωταγωνιστές στην «Κάλπικη Λίρα» (1956) του Γιώργου Τζαβέλα. Άλλες κινηματογραφικές επιτυχίες της Έλλης Λαμπέτη, αυτής της περιόδου, είναι το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956) και «Το τελευταίο ψέμα» (1957) του Μιχάλη Κακογιάννη.
Παρότι η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στο σανίδι, η σχέση τους έφτασε στο τέλος της το 1959. Δήλωσαν ότι θα ξανασυνεργαστούν σύντομα, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ. Έως τότε η Έλλη είχε χάσει τη μητέρα της, τρία αδέρφια κι ένα μωρό που θα αποκτούσε με τον Χορν. Η μόνη αχτίδα σ’ αυτά τα τραγικά χρόνια ήταν η γνωριμία της με τον αμερικανό συγγραφέα Γουέικμαν, ο οποίος υπήρξε ο επόμενος σύζυγός της έως το 1976.

Η δεκαετία του ’70 ήταν εξίσου σκληρή για την Έλλη Λαμπέτη. Εξαιτίας της λαχτάρας της για την απόκτηση ενός παιδιού, ενεπλάκη σε μία δικαστική περιπέτεια, που κράτησε τέσσερα χρόνια. Οι φυσικοί γονείς τής μικρής Ελίζας, που είχε υιοθετήσει, διεκδίκησαν και πήραν την κηδεμονία του παιδιού το 1974.
Τα επόμενα χρόνια ήταν μία μάχη με την επάρατο νόσο, από την οποία είχε προσβληθεί από το 1967. Δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να παίζει στο θέατρο, αποσπώντας εντυπωσιακές κριτικές. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν το 1981, στο έργο «Σάρα – Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού», όπου έπαιξε θαυμαστά το ρόλο της κωφάλαλης Σάρας. Λίγο αργότερα, η υγεία της επιδεινώθηκε. Έχασε τη φωνή της και τελικά άφησε την τελευταία της πνοή στις 3 Σεπτεμβρίου του 1983, στο αμερικανικό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Η ζωή της γράφτηκε σε βιβλίο από τον καλό της φίλο Φρέντυ Γερμανό κι έγινε μπεστ σέλερ, 13 χρόνια μετά το θάνατό της.
Θεατρογραφία
Θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη
1942
Ιανουάριος: «Το ταξίδι του γάμου» του Κάρλο Ντε Φρις
Φεβρουάριος: «Αλάτι και πιπέρι» του Ρενέ Μορέλ
Νοέμβριος: «Η Χάνελε πάει στον παράδεισο» του Γκέοργκ Χάουπτμαν
1944
Μάρτιος: «Ο ψεύτης και η καλόγρια» του Κουρτ Γκετς
Απρίλιος: «Φουσκοθαλασσιές» του Δημήτρης Μπόγρη
Θιάσος Μιράντας Μυράτ – Κώστα Μουσούρη
1944
Αύγουστος: «Σκάνδαλο σε γυμνάσιο θηλέων» ή («Τόπο στα νιάτα»} του Λαντισλάς Φοντόρ
Οκτώβριος: «Χάιλ Χίτλερ»» των Δ. Ευαγγελίδη- Αλ. Σακελλάριου
1945
Ιανουάριος: «Η μεγάλη στιγμή» του Αλέκου Λιδωρίκη
Φεβρουάριος: «Οι έμποροι της δόξας» των Μαρσέλ Πανιόλ-Πολ Νιβουά
Μάρτιος: «Η κυρία προέδρου» των Μωρίς Ενεκέν-Πολ Βεμπέρ
Νοέμβριος: «Μποέμ» του Ρενάτο Μόρντο
Θέατρο Τέχνης
1946
«Εμείς κι ο χρόνος» του Τζων Πρίσλεϊ
Νοέμβριος: «Γυάλινος Κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς
1947
Ιανουάριος: «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ
Απρίλιος: «Ο γάμος της Μπάρμπαρα» του Τζέιμς Μπάρι, – «Αίτηση γάμου» του Άντον Τσέχωφ, – «Στις θάλασσες του Βορρά» του Ευγένιου Ο’ Νηλ
Μάιος: «Το φιόρο του Λεβάντε» του Γρηγόριου Ξενόπουλου
Δεκέμβριος: «Ζωή με τον πατέρα» των Χάουαρντ Λίντσεϊ- Ράσσελ Κρουζ
Οκτώβριος: «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ
1948
Ιανουάριος: «Ο ανακριτής έρχεται» του Τζων Πρίσλεϊ
Απρίλιος: «Ο Ματωμένος Γάμος» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Θίασος Κατερίνας
1948
Ιούνιος: «Ο Απόλλων του Μπελάκ» του Ζαν Ζιρωντού
Ιούλιος: «Χρυσή μου Ρουθ» του Νόρμαν Κράσνα
Εθνικό θέατρο
1948
Νοέμβριος: «Ο κουρέας της Σεβίλλης» του Μπωμαρσαί
1949
Φεβρουάριος: «Οι Φοιτητές» του Γρηγόριου Ξενόπουλου
Θίασος Μουσούρη
1949
Οκτώβριος: «Η κληρονόμος» των Ρουθ και Αύγουστου Γκετς
1950
Ιανουάριος: «Ανθρώπινη φωνή» του Ζαν Κοκτώ
Απρίλιος: «Ένας αξιοθαύμαστος υπηρέτης» του Τζέιμς Μπάρι
Δεκέμβριος: «Πεγκ, καρδούλα μου» του Τζ. Χάρτλεϊ Μάνερς
1951
Νοέμβριος: «Χαμένοι στο σκοτάδι» του Πωλ-Βίνσεντ Κάρολ
Δεκέμβριος: «Το κουρέλι» του Ντάριο Νικοντέμι
Θίασος Γ. Παππά – Ελ. Λαμπέτη – Δημ. Χορν
1952
Οκτώβριος: «Βαθειά, γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράττιγκαν
Δεκέμβριος: «Ξενοδοχείο Η ευτυχία» του Μαρκ Ζιλμπέρ Σωβαζόν
1953
Φεβρουάριος: «Νόρα (Το σπίτι της Κούκλας)» του Ερρίκου Ίψεν
Μάρτιος: «Αγαπούλα» του Άρτουρ Σνίτσλερ
Οκτώβριος: «Τρεις άγγελοι» του Αλμπέρ Υσόν
Δεκέμβριος: «Γαλάζιο Φεγγάρι» του Χιου Χέρμπερτ
1954
Απρίλιος: «Ο άνθρωπος με την ομπρέλα» των Ντάινερ-Μόρουμ
1954 Νοέμβριος έως 1955 Φεβρουάριος. Περιοδεία στον Ελληνισμό του εξωτερικού
Θίασος Μουσούρη
1955
Οκτώβριος: «Πρόσκληση στον πύργο» του Ζαν Ανούιγ
1956
Φεβρουάριος: «Το τελευταίο βαλς» του Σόμερσετ Μομ
Απρίλιος: «Νυχτερινή επίσκεψη» του Ζίγκφριντ Γκέγιερ
Θίασος Ε. Λαμπέτη – Δημ. Χορν
1956
Οκτώβριος: «Αριστοκρατικός δρόμος» του Τζέιμς Μπάρι
Νοέμβριος: «Βροχοποιός» του Ρίτσαρντ Νας
1957
Φεβρούαριος: «Ζιζή» της Αννίτα Λους
Οκτώβριος: «Το νυφικό κρεβάτι» του Γιαν ντε Νάρτογκ
1958
Μάρτιος: «Ένα ζευγάρι παπούτσια» του Κλωντ Μανιέ
Οκτώβριος: «Το παιχνίδι της μοναξιάς» του Ουίλιαμ Γκίμπσον
Νοέμβριος: «Ο Βαβάς» του Αντρέ Ρουσσέν
1959
Φεβρουάριος: «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά
Απρίλιος: «Εραστής από χαρτόνι» του Ζακ Ντεβάλ
Θίασος Έλλης Λαμπέτη
1961
Οκτώβριος: «Το θαύμα της Άννυ Σάλλιβαν» του Ουίλλιαμ Γκίμπσον
Δεκέμβριος: «Πεγκ, καρδούλα μου» του Τζ. Χάρτλευ Μάννερς
1962
Μάρτιος: «Η μικρή μας πόλη» του Θόρντον Ουάιλντερ. Συμπρωταγωνιστεί ο Νίκος Κούρκουλος
Απρίλιος: «Ανοιξιάτικο τραγούδι» του Τζων Βαν Ντρούτεν
Νοέμβριος: «Οντίν» του Ζαν Ζιρωντού.
1962
Δεκέμβριος: «Η κληρονόμος» του Ρουθ Αυγούστου Γκετς
1963
Φεβρουάριος: «Σαμπρίνα» του Σάμιουελ Τέηλορ. Συμπρωταγωνιστεί ο Νίκος Κούρκουλος
1964
Μάρτιος: «Ατλαζένιο γοβάκι» του Πωλ Κλωντέλ – συμμετοχή στο Εθνικό θέατρο
Οκτώβριος: «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Νηλ Σάιμον. Συμπρωταγωνιστεί ο Κώστας Καρράς
1965
Φεβρουάριος: «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς. Συμπρωταγωνιστεί ο Κώστας Καρράς
1966
Οκτώβριος: «Αγία Ιωάννα» του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω.
Νοέμβριος: «Μαμζέλ Πέπσυ» της Πιερρέτ Μπρυνό.
Δεκέμβριος: «Θυμήσου τον Σεπτέμβρη» του Νόελ Κάουαρντ
1968-1969
«Σαράντα καράτια» του Πιερ Μπαριγιέ – Ζαν Πιερ Γκρεντύ.
1969
Δεκέμβριος: «Φράνκυ» του Μαρκ Κάρσον. Σκηνοθεσία δική της
1970
Φεβρουάριος: «Το άνθος του κάκτου» των Πιερ Μπαριγιέ-Ζαν Πιερ Γκρεντύ
Θίασος Ελ. Λαμπέτη – Λ. Κωνσταντάρα
1970
Οκτώβριος: «Τσιν τσιν» της Φρανσουά Μπιγιεντού
Νοέμβριος: «Μια λαίδη στο σφυρί» του Σώμερσετ Μωμ
Θίασος Ελ. Λαμπέτη
1971
Οκτώβριος: «Πέντε μονόπρακτα: Ζαν Κοκτώ «Η ψεύτρα»»-«Την έχασα»-«Ανθρώπινη φωνή», Αύγουστου Στρίντμπεργκ «Η πιο δυνατή», Κάθριν Μάνσφηλντ «Μις Μπριλ». Δημοτικό θέατρο Πειραιώς
Αύγουστος: «Ο λογαριασμός» της Φρανσουάζ Ντορέν
1972
Ιανουάριος: «Γλυκιά Ίρμα» των Αλεξάντερ Μπρεφόρ-Μαργκερίτ Μονό. Συμπρωταγωνιστεί ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Η Λαμπέτη τραγουδάει ζωντανά για μοναδική φορά στη καριέρα της.
Οκτώβριος: «Η τυφλόμυγα» του Λ. Λίκμπορν. Συμπρωταγωνιστεί η Κατερίνα Ανδρεάδη
1973
Ιανουάριος: «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χέλμαν. Συμπρωταγωνιστεί η Κατερίνα Ανδρεάδη – η τελευταία της εμφάνιση στο θέατρο
1974
Νοέμβριος: «Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχοφ – συνεργασία με Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
1975
Οκτώβριος: «Δεσποινίς Μαργαρίτα»του Ρομπέρτο Αλτάιντε
1977
Νοέμβριος: «Φθινοπωρινή ιστορία» του Αλεξέι Αρμπούζοφ – συμπρωταγωνιστεί ο Μάνος Κατράκης
1978
Απρίλιος: «Έξι μονόπρακτα: Μπέρτολτ Μπρεχτ – «Η εβραία» (από το «Τρόμος και Αθλιότητα στο Γ’ Ράιχ), Αύγουστου Στρίντμπεργκ – «Η Πιο Δυνατή», Τσέχοφ – «Μια Ψυχούλα», Ζαν Κοκτώ – «Η ανθρώπινη φωνή», «Η ψεύτρα», «Ο Πιερότος («Την έχασα»)»»
1978-1979
Οκτώβριος: «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο. Συμπρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ
1980
Ιανουάριος: «Ντόλλυ» του Θόρντον Ουάιλντερ. Συμπρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ
1981 -1982
«Σάρα, Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» του Μαρκ Μέντοφ. Συμπρωταγωνιστεί ο Λευτέρης Βογιατζής
Οι ταινίες
1946 «Αδούλωτοι σκλάβοι», σε σενάριο και σκηνοθεσία του Βίωνα Παπαμιχάλη.
1947 «Παιδιά της Αθήνας» ή «Οι σαλταδόροι», σε σενάριο Ίωνα Νταϊφά – Τίμου Μωραϊτίνη και σκηνοθεσία Τάκη Μπακόπουλου.
1949 «Διαγωγή μηδέν» ή «Σκάνδαλα στο Παρθεναγωγείο», σε σενάριο του Δημήτρη Γιαννουκάκη και σκηνοθεσία Γιάννη Φιλίππου και Μιχάλη Γαζιάδη
1951 «Ματωμένα Χριστούγεννα», σε σενάριο Γιώργου Ασημακόπουλου και σκηνοθεσία Γιώργου Ζερβού
1953 «Κυριακάτικο ξύπνημα», σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
1954 «Η κάλπικη λίρα», σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβέλλα
1956 «Το κορίτσι με τα μαύρα», σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
1958 «Το τελευταίο ψέμα», σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
1961 «Χαμένο κορμί» (The Wastrel), σενάριο Μιχάλη Κακογιάννη – Φρέντερικ Γουέηκμαν, σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
1968 «Μια μέρα, ο πατέρας μου» («One Day, My Daddy»), σενάριο και σκηνοθεσία Φρέντερικ Γουέηκμαν
Δισκογραφία
Έχει τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση, στην θεατρική παράσταση «Γλυκιά Ίρμα» του 1972 τα:
«Αγόρι μου που `σαι μακριά», στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος, μουσική Γιάννης Σπανός
«Θα σ΄ αγαπώ» στίχοι, Λ. Παπαδόπουλος – Γ. Σπανός (μαζί με τον Δημήτρη Μαλαβέτα)
«Ίρμα η γλυκιά», Λ.Παπαδόπουλος – Γ. Σπανός
«Στον ουρανό να σε βρω», Παπαδόπουλος – Γ.Σπανός (μαζί με Δημήτρη Μαλαβέτα)
1972:«Η Γλυκιά Ίρμα». Τα τραγούδια της παράστασης από την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA -ΕΜΙ
1983
«Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη». Δισκογραφική εταιρεία ΔΙΟΝΥΣΟΣ
«Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και από τους Ύμνους και τα Εγκώμια της Μεγάλης Εβδομάδας». Δισκογραφική εταιρεία LYRA
1984
«Έξι μονόπρακτα», από την ομώνυμη θεατρική παράσταση του 1971. Δισκογραφική εταιρεία ΔΙΟΝΥΣΟΣ
1989
«Αποσπάσματα θεατρικού λόγου», δισκογραφική εταιρεία ΣΕΙΡΙΟΣ
Τηλεόραση
1979 «Κείμενα Μεγάλης Εδομάδας», 6 επεισόδια σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη στην ΥΕΝΕΔ.
Απαγγελία της Έλλης Λαμπέτη από το «Κατά Ματθαίον» Ευαγγέλιο.
Τιμητικές διακρίσεις
1951 της απενεμήθη το έπαθλο «Κοτοπούλη» για την ερμηνεία της στα έργα «Η Κληρονόμος» και «Πεγκ, καρδούλα μου»
1961 «Αριστείον Κινηματογραφικής Αξίας» για τις ταινίες στις οποίες έπαιξε την περίοδο 1955-61.
1980 Βραβείο «Φεστιβάλ Ιθάκης» για την πολυετή καλλιτεχνική της προσφορά.
1983 ο κινηματογράφος «Γρανάδα» μετονομάστηκε σε Θέατρο «Λαμπέτη».
2002 η «Ελληνική Εταιρεία Μαστολογίας» έδωσε το όνομα της ηθοποιού στο κέντρο ψυχοκοινωνικής υποστήριξης γυναικών με καρκίνο του μαστού
Για την ερμηνεία της στο «Το τελευταίο ψέμμα» ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA (British Academy of Film and Television Arts) A’ γυναικείου ρόλο