Ήταν τότε που κυκλοφορούσαμε ξυπόλητα με ένα σορτσάκι κάτω από τον ήλιο και μας έκανε καλό. Τότε που αν δεν γυρνούσαμε σπίτι μες το χώμα και τη σκόνη ήταν αξιοπερίεργο, όχι το αντίθετο. Τότε που τα θέλω μας χώραγαν σε μία μέρα ,ΤΌΤΕ που το μόνο που μας ένοιαζε ήταν το παιχνίδι,τοτε που όλος ο κόσμος μας ήταν η γειτονιά μας,.η μάνα η γιαγιά..ο πατέρας.ο παππούς..τότε που χορταίναμε με λίγς ελιές και μια φέτα ξερό ψωμί και κρεμμύδι..τότε που τα καλοκαίρια μας ήταν ατελείωτα…
Ήταν τότε που κυκλοφορούσαμε ξυπόλητα με ένα σορτσάκι κάτω από τον ήλιο και μας έκανε καλό…
Από xiromeropress