Ηταν η εποχή αυτή που βλέπουμε τώρα πια ΜΟΝΟ στις ελληνικές ταινίες,είναι μια ΕΛΛΑΔΑ και ενας κόσμος που δεν γυρίζει πίσω,είναι η μεταπολεμική ΕΛΛΑΔΑ της μετανάστευσης,οταν η κρίση και πείνα ανάγκασαν πολλούς να μεταναστεύσουν σε ΑΜΕΡΙΚΗ,ΓΕΡΜΑΝΙΑ,ΑΥΤΣΤΡΑΛΙΑ ΚΤΛ,με βαριά καρδιά και με γεμάτοι όνειρα για το αύριο άφηναν πίσω τους την ΠΑΤΡΙΔΑ ,την γυναίκα,τα παιδιά,την ΜΑΝΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ,και ήλπιζαν σε ενα καλύτερο άυριο,ξενιτεύονταν σε τόπο άγνωστο αφιλόξενο χωρίς καν τα απαραίτητα για την επιβίσωση,δεν είχαν τρόπο επικοινωνίας με αυτούς που άφησαν πίσω τους,ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΑ ΓΡΆΨΟΥΝ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΠΟΛΛΈς ΦΟΡΕΣ ΕΚΑΝΕ ΜΗΝΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ,στις σελίδες αυτού του γράμματος που απεικόνιζαν ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΑΓΑΝ ΣΤΟ ΚΟΡΦΟ ΤΟΥΣ ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ,γράφτηκαν οι μοίρες των ζωών τους,…ΉΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΒΛΕΠΕΣ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟ VIBER KAI ΣΤΟ SKYPE τον δικο σου ΑΝΘΡΩΠΟ αλλά το γράμμα του σε ΕΝΩΝΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ,του αφιέρωνες χρόνο να το διαβάσεις να του γράψεις απάντηση και ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ…ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ….
ΓΡΑΦΕΙ Ο ‘ΜΠΑΡΜΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ” ΓΙΑ ΤΟ XIROMEROPRESS
Φωτογραφία Αφοι Μεγαλοκονόμου.
Από το βιβλίο “Η Ελλάδα του μόχθου 1900-1960”
Συλλογή Νίκου Πολίτη.