%ce%b1%ce%bb1
Μια φορά κι έναν καιρό ,όπως λένε στα παραμύθια, κατά το τέλος της Μυκηναϊκής περιόδου και κοντά στα χρόνια του Τρωικού Πολέμου (1.200 -1.180 π. Χ) όταν η περιοχή Τηλεβοϊδα ή Ταφία ή Κουρήτις ή Καρνία Χώρα ή Ακτίς ηπείροιο , ήταν υπό την κυριαρχία – προστασία του βασιλιά της Ιθάκης Λαέρτη , οι <<θεοί>> αποφάσισαν να βοηθήσουν τους διασκορπισμένους και ανοργάνωτους κατοίκους μιας όμορφης και παραγωγικής περιοχής προς την κατεύθυνση της ίδρυσης μιας νέας και ισχυρής πόλης.
Έτσι κι έγινε.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο βασιλιάς Λαέρτης βρισκόμενος εν’ τη ζωή ακόμα παραχώρησε την εξουσία και το βασίλειό του στο γιο του Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας για να αποκτήσει απογόνους μετέβηκε στη Σπάρτη όπου μεταξύ των άλλων μνηστήρων θα διεκδικούσε την ωραία Ελένη .Στην πραγματικότητα όμως δεν τον ένοιαζε ,ούτε ήθελε να την κερδίσει. <<Την Ελένη >>,έλεγε μέσα του ,<< θα την πάρει ο Μενέλαος αφού αυτός είναι ο ασυναγώνιστος ,μιας και είναι ο αδερφός του ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ του μεγάλου βασιλιά των Μυκηνών>> .(Κατά τους μυθογράφους του 5ου αιώνα, ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος ήταν θεότητες και όχι άνθρωποι ,όπως και ο Οδυσσέας ,η Πηνελόπη ,ο Ικάριος .Μάλιστα στη Σπάρτη έδειχναν και ιερό του Οδυσσέα ,ενώ για την Πηνελόπη ,λέγανε πως είχε τάφο στη Μαντίνεια της Αρκαδίας ή πως είχε ζήσει ,μετά από το γάμο με τον Οδυσσέα στην Πλευρώνα των Κουρητών, της Ακαρνανίας.)
%ce%b1%ce%bb2
Ο Οδυσσέας όμως, κέρδισε την εύνοια του πατέρα της Ωραίας Ελένης , του Τυνδάρεως, γιατί τον βοήθησε ώστε να βρει μία λύση για να μην τον βασανίζει ο χρησμός των ιερέων του Απόλλωνα που μιλούσε για << τον φοβερό πόλεμο που θα προξενούσε η ομορφιά της Ωραίας Ελένης >> .Πρότεινε στον Τυνδάρεως να ζητήσει από τους μνηστήρες να δώσουν όρκο που θα λέει, πως: <<όποιον κι αν παντρευτεί η Ελένη, οι άλλοι θα τον υπερασπιστούν ακόμη και με πόλεμο, αν κάποιος τολμήσει ποτέ να του την πάρει.>>*(Μυθικά Πρόσωπα ΙΛΙΑΔΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, σελ 889,890,891)
%ce%b1%ce%bb4
Γνωρίζοντας την εξέλιξη με τους μνηστήρες , ο Οδυσσέας , ζήτησε από τον Τυνδάρεως να πείσει τον αδερφό του ΙΚΑΡΙΟ (ανθρώπου περιστεριού) ώστε η ΠΗΝΕΛΟΠΗ (γυναίκα πουλί ,Ζαρόπαπια) να γίνει γυναίκα του. Ο βασιλιάς της Ιθάκης ,που ούτε στιγμή δεν συγκινήθηκε απ’ την ιδέα να παντρευτεί την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου, είχε κάνει την εκλογή του στην Πηνελόπη την κόρη του Ικάριου και της νύμφης Περιβοίας Ναϊάς [νύμφη των ποταμών και των πηγών] κι ας μη συγκρινόταν η ομορφιά της με τη θεϊκή ομορφιά της Ωραίας Ελένης(γυναίκα πουλί ,κύκνος ,σύμβολο της ομορφιάς και της περηφάνιας) . Όμως δυσκολεύτηκε πολύ να την κερδίσει. Ο Τυνδάρεως κράτησε την υπόσχεσή του και έπεισε τον αδερφό του Ικάριο να μη δώσει βάση στις ζαβολιές του Οδυσσέα , στον αθλητικό αγώνα δοκιμασίας που διοργάνωσε με σκοπό να παντρέψει την κόρη του με τον πιο δυνατό και τον πιο άξιο , αλλά να εκτιμήσει την εξυπνάδα του.
Ο Ικάριος πείστηκε να παντρέψει την κόρη του με τον πιο έξυπνο, αλλά επειδή όμως την αγαπούσε υπερβολικά, δεν ήθελε να την αποχωριστεί, γι’ αυτό πρότεινε στον Οδυσσέα να μείνει μαζί του και να του δώσει το θρόνο του. Η άρνηση του Οδυσσέα έκανε τον Ικάριο ανένδοτο. Ώσπου ο Οδυσσέας ανάγκασε την Πηνελόπη να αποφασίσει αν θέλει να πάει μαζί του ή να μείνει με τον πατέρα της. Μπροστά στον πατέρα της, που την πρόλαβε πριν φύγει και στον άντρα που αγάπησε , ντράπηκε να μιλήσει για το ποιο είναι το σωστό και να στεναχωρήσει τον πατέρα της και έκρυψε το πρόσωπό της με ένα πέπλο. Τότε ο πατέρας της συγκινημένος από τη στάση της, αποφάσισε να την αφήσει να πάει μαζί του. Αργότερα στο σημείο αυτό της συνάντησης ,ο Ικάριος εκτιμώντας τη συμπεριφορά της κόρης του, έστησε το άγαλμα της Σεμνότητας *Ελληνική Μυθολογία Αδερφοί Στεφανίδη σελ. 17,18,22,24 .
(Οι αρχαίοι πίστευαν πως ο Οδυσσέας είχε παντρευτεί τρεις γυναίκες που αποτελούσαν στην πραγματικότητα μια και μόνη, μια γυναίκα –πουλί: την ΠΗΝΕΛΟΠΗ ,τη Ζαρόπαπια, σύμβολο της σωτηρίας και της αναγέννησης ,όπως το χελιδόνι(Αθηνά)και ο γλάρος (Ινώ) ,την Κυρία Πάπια ,τη μητέρα του θεού Πάνα ,του θεού των βοσκών.)
Μαζί όμως με τον Οδυσσέα στην Ιθάκη έστειλε και έναν από τους γιους του , τον Αλυζέα ή τον Αλήτη , ώστε να μαθαίνει νέα από την αγαπημένη του κόρη. (Τα παιδιά του Λακεδαίμονα Ικάριου και της νύμφης Περιβοίας εκτός της ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ,κατά την εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΥ,ήταν : ο ΑΛΗΤΗΣ , ο ΠΕΡΙΛΕΩΣ , ο ΘΟΑΝΤΑΣ και ο ΙΜΕΥΣΙΜΟΣ ,κατά δε τον Στράβωνα ο ΑΛΥΖΕΑΣ και ο ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ )
%ce%b1%ce%bb5
Ο Αλυζέας ή ο Αλήτης λοιπόν, σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις επισκέφτηκε πολλές φορές την Τηλαβοϊδα θάλασσα , επειδή έψαχνε ένα καταπράσινο και όμορφο μέρος για να εγκατασταθεί και να δημιουργήσει το δικό του βασίλειο .Το γύρευε από δω, το γύρευε από κει ώσπου σε μια επίσκεψή του με τον Οδυσσέα (πιθανόν μετά τον Τρωικό πόλεμο 1.180 π. Χ ) στην πεδιάδα που βρίσκονταν πίσω από το όρος Κάρνος , στην Καρνία χώρα , ο Αλυζέας ή ο Αλήτης εκεί που αγνάντευε γύρω τις ακτές και τα εδάφη , είδε την καταπληκτική θέα , τα καταπράσινα βουνά και την πεδιάδα που απλώνονταν μπροστά του και συλλογίστηκε πως , όλα αυτά , ήταν <<θεϊκά σημάδια και εντολή – επιθυμία των θεών>> να εγκατασταθεί στην περιοχή και να δημιουργήσει το δικό του βασίλειο.
-Εδώ θα χτίσω το βασίλειό μου ,(σημερινή θέση <<Γαβρούλια>>), ανάμεσα στις πηγές των γύρω βουνών (πηγή <<Κοζίλη>> και τα νερά στις <<Γλώσσες>>) και την πόλη που θα οικήσω θα δώσω το όνομά μου, είπε σιγανά.
Άρχισε λοιπόν να χτίζει βόρεια και σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τη θάλασσα ,<<Από δε Λευκάδος εξής Πάλαιρος και Αλυζία της Ακαρνανίας εισί πόλεις, ων η Αλυζία πεντεκαίδεκα από θαλάττης διέχει σταδίους»,(Στράβων,Γεωγραφικά ,1459 ) την ιστορική πόλη Αλυζία ή Αλυγία κατά τον Κικέρωνα ή ΑΛΥ-ΑΛΥΤΤΙΑ, πόλη των Αλυτταίων κατά τον γεωγράφο Σκύλακα τον Καρυανδέα.
Με την βοήθεια των Μονόματων Κυκλώπων της περιοχής( της Ακαρνανίας κατά τον Μερνάτ Σμίτ,1871), τους οποίους είχε προσκαλέσει γι’ αυτό το σκοπό , γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να σηκώσουν πελώριες πέτρες ,οικοδόμησε την πόλη και με τη βοήθεια των διαφορετικών λαών , Κουρητών στα ορεινά ,Τηλεβόων ή Ταφίων στα πεδινά και τα παράλια , οργάνωσε την κοινωνική και την οικονομική ζωή της πόλης.
Οι γυναίκες καθημερινά ασχολούνταν με το νοικοκυριό, μέσα κι έξω από το σπίτι, οι άνδρες ασχολούνταν με την γεωργία ,την αμπελουργία, τη μελισσοκομία…)την κτηνοτροφία ,το κυνήγι , το εμπόριο και το ψάρεμα .Όλα τα προϊόντα τα εμπορεύονταν –αντάλλαζαν στην αγορά της πόλης. Διασκέδαζαν στο σπίτι με μουσική και παιχνίδια και ψυχαγωγούνταν στο θέατρο .Τα παιδιά και οι νέοι παιδαγωγούνταν , αθλούνταν σε αθλητικούς χώρους , φιλοσοφούσαν με τους μεγαλύτερούς τους στην αγορά της πόλης για τη ζωή και προσπαθούσαν να ανακαλύψουν νέους τρόπους διαβίωσης . Κυρίαρχο στοιχείο στη καθημερινή ζωή των πρώτων Αλύζιων ήταν η διοργάνωση γιορτών σε ιερούς χώρους – ναούς προς τιμή των θεών τους .
Κατά την αρχή του Τρωικού πολέμου ( 1.200 π. Χ. ) ή με το τέλος του Τρωικού πολέμου (1.190 π. χ. )και την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη (1.180 π. Χ. ) .έχουμε λοιπόν, την αρχή της ιστορίας της Αλυζίας
*(Σύμφωνα με άλλες θεωρίες περί της ύπαρξης Ινδοευροπαϊκής φυλής, η Τρωϊκή εκστρατεία χρονολογείται περίπου 2.000 χρόνια νωρίτερα και συγκεκριμένα κοντά στο 3.100 π. Χ.(3.078).Εάν ευσταθεί αυτή η νέα θεωρία τότε ανατρέπονται όλες οι μυθολογικές παραδόσεις και τίθενται σε αμφιβολία όλα τα ιστορικά γεγονότα ,γιατί η Τρωική εκστρατεία είχε αποτελέσει από την αρχαιότητα σημείο αναφοράς για την χρονολόγηση όλων των ιστορικών γεγονότων.)( Γ. Φερεντίνος, εφημ, Κατούνα.)
Στα πρώτα 100 χρόνια αναπτύχθηκε ο πρώτος αλυζιακός πολιτισμός και διατηρήθηκε και στα επόμενα 300 χρόνια στα οποία κυριαρχούσαν οι συνεχείς επιρροές από την κάθοδο των τελευταίων φυλετικών επιδρομέων.
Μέσα στο σκοτάδι άντεξε ότι είχε πρώτο-χτίσει ο πρώτος βασιλιάς της πόλης και έγινε σπόρος το 900 π. Χ .και μετά , όταν δηλαδή η Αλυζία ήταν υπό την προστασία των Δωριέων Κορινθίων και της δυναστείας του «Αλήτη». Άρχισε να οικοδομεί φιλικές και εμπορικές σχέσεις με την ηγεμονική δύναμη στη θάλασσα Κόρινθο, με σκοπό να ξεκινήσει η μεγάλη ΑΝΘΙΣΗ της αρχαίας πόλης –κράτος ΑΛΥΖΙΑΣ.
Έτσι ,η ιστορία της έφτασε , από στόμα σε στόμα ,στα αυτιά των μεγάλων ελλήνων ιστορικών, Θουκυδίδη, (460-354 π. Χ.) ,Ξενοφώντα,(440 –355 π. Χ.),Πολύαινου ,(2ος αιώνας π. Χ. ) των γεωγράφων , Σκύλα-ξ-κα τον Καρυανδέα ( 600 – 500 π. Χ. ) Στράβωνα , (68 – 25 π. Χ.), Έφορου (παρά το Στράβωνα) ,Στάφυλος (παρά Στράβωνα),Παυσανία ,( 2ος αιώνας μ. χ. ) αλλά και Ρωμαίων της αρχαιότητας , Πλίνιου Α’ ,(23-79 μ. Χ. ) και Πλίνιου Β’ (61 –113 μ. Χ.), ΚΙΚΕΡΩΝΑ ,(206- 43 π. Χ. ) **{Ν. Μόσολας ,Η αρχαία πόλη Αλυζία…σελ.8} ,πηγές των οποίων παραθέτουμε πυκνά-συχνά στην εργασία μας.
Μέχρι στο νου και στην ψυχή του μεγάλου φιλοσόφου Αριστοτέλη , (Ακαρνάνων Πολιτεία), αλλά και του μεγαλύτερου ποιητή της ανθρωπότητας ,του ΟΜΗΡΟΥ, έφτασε η ιστορία της ,αφού αναφέρονται στα μεγάλα τους έργα -τραγούδια –ποιήματα οι λαοί της και τα εδάφη της.
*<< Ακαρνάνων Πολιτεία >>του Αριστοτέλη και<< Ομήρου Οδύσσεια.>>
Οι Αλύζιοι, λοιπόν μάζεψαν αμύθητα πλούτη και πολλές γενιές έψαλαν τη δόξα του βασιλιά Αλυζέα .Επειδή οι γύρω λαοί ήταν φιλοπόλεμοι και έρχονταν συχνά μαζί τους σε συμπλοκές, οι Αλύζιοι αναγκάστηκαν στα επόμενα χρόνια να οχυρωθούν με κυκλώπεια τείχη για να προστατευτούν.
Πώς μπόρεσαν όμως να ανεβάσουν τόσους ογκόλιθους σε τέτοιο ύψος και να φτιάξουν τα τείχη τους ; Τα έχτισαν πραγματικά χέρια Κυκλώπων; Χρησιμοποιήθηκαν ανυψωτικές μηχανές;…
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως οι αρχαίοι άνθρωποι για να χτίσουν τα τείχη τους ή τα παρατηρητήρια έφτιαχναν πλαγιαστά επίπεδα από χώμα και πάνω τους κυλούσαν τους εξειργασμένους- πελεκημένους ογκόλιθους. Όταν δε τα τείχη χτίζονταν, αφαιρούσαν τα πλαγιαστά χώματα. Εάν παρατηρήσει κανείς προσεχτικά τα τείχη στην Κανδήλα ,στο Καστρί και τα γύρω παρατηρητήρια θα συμφωνήσει απόλυτα με την άποψη των ειδικών.
Τα Κυκλώπεια τείχη της Αλυζίας και τα βασιλικά ανάκτορα στο Καστρί, «από το διαφορετικό τρόπο κατασκευής τους ,συνάγεται ότι κατασκευάστηκαν κατά διάφορα χρονικά διαστήματα. Στην κορυφή των Κυκλώπειων τειχών, ο εκεί πύργος τους (Παναγία Πυργιώτισσα),βλέπουμε να είναι κατασκευασμένος από εξειργασμένα μεγάλα λιθάρια, σε σχήμα παραλληλεπιπέδου και τοποθετημένα κατά το ισοδομικό σύστημα. .Τα τείχη αυτά έφερναν και τρείς παράλληλες αντηρίδες οι οποίες μεταξύ τους ενώνονταν με 19 συνολικά πύργους τετράγωνους, κτισμένους σε κανονική μεταξύ τους απόσταση. Από τους πύργους αυτούς ,οι μεγαλύτεροι ήταν οι δύο γωνιαίοι προς την πεδιάδα και συγκεκριμένα ,ο ένας ήταν στη θέση «Καμάρες» και ο άλλος στη θέση «Γαρδί»»,γράφει ο Ν. Μόσολας .
Τα τείχη τόσο στην Κανδήλα ,όσο και στο Καστρί έχουν θαυμάσιες εισόδους-Πύλες.(ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ) Στο Καστρί στέκουν αντιμέτωπες , ως τις μέρες μας ,η μία βόρεια και η άλλη νότια .Η βόρεια πύλη ,μέχρι το 1980 ,είχε χαράγματα του ΗΡΑΚΛΗ (έμβλημα της πόλης )*ΦΩΤ. και στα κυκλώπεια τείχη της αρχαίας Αλυζίας (σημερινής Κανδήλας), η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΥΛΗ υπάρχει δίπλα από την εκκλησία της «Ζωοδόχου πηγής». Τα τείχη μαζί με τα αμυντήρια θυμίζουν τα σύμβολα της δύναμης και του πολιτισμού της ΑΛΥΖΙΑΣ εκείνης την εποχής.
Σύμβολο μεγαλείου, επίσης , για την Αλυζία ήταν και οι αγροτικοί ,μεγαλοπρεπείς ναοί που ανέγειραν στις ακτές και τα γύρω ιερά εδάφη της. Ο σπουδαιότερος απ’ τους ναούς της πόλης και της ευρύτερης περιοχής ,σύμφωνα με τον αρχαιολόγο κ. Λάζαρο Κολώνα ,ήταν ο αγροτικός ναός της θεάς Αρτέμιδας , που χτίστηκε μεταξύ του 4ου και 2ου π. χ. αιώνα , στους πρόποδες του Μέγα-όρους και στη θέση ΄΄Δρυμώνας’’.
Οι ναοί επίσης, που συμβόλιζαν όχι μόνο τη δύναμή της ,αλλά και την ευχαριστήρια προσφορά της προς το θεό Απόλλωνα και τον ήρωα ,σύμβολο της πόλης, Ηρακλή ,ήταν το περίφημο Τέμενος του Ηρακλέους, ερείπια του οποίου σώζονται στη θέση ΄΄Αγία Τριάδα’’ και ο βυθισμένος στο ΄΄Βούλκο’’, ναός του Κάρνειου Απόλλωνα.
Αποσπάσματα από την εργασία του εκπαιδευτικού
Μήτση Θ. Σπυρίδων

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *