Απειλή δεν είναι μόνο αυτό, που μας έμαθαν όταν ήμασταν παιδιά. Δεν είναι μόνο η ανταριασμένη θάλασσα, ούτε η ισχυρή καταιγίδα, που μπορεί να μας δημιουργήσει προβλήματα.
Δεν είναι μόνο ένα άγριο ζώο, ένας καρχαρίας ή ένα δηλητηριώδες ερπετό.
Απειλή δεν είναι μόνο η θύελλα, ο σεισμός, η φωτιά και οι φυσικές καταστροφές.
Οι άνθρωποι έχουν μάθει να αντιδρούν στις φυσικές απειλές και όχι σε αυτές που υποθάλπουν ύπουλα τη ζωή τους. Οι χειρότερες απειλές τελικά, είναι αυτές που μπήκαν στη ζωή μας σαν φίλοι, σαν σύντροφοι και άτομα του άμεσου συγγενικού μας περιβάλλοντος.
Είναι εκείνες οι απειλές, που είχαν σκοπό να μας διαλύσουν ψυχικά και να μας μετατρέψουν σε υποχείρια, για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς.
Άνθρωποι που μας πλήγωσαν και έντεχνα καταπάτησαν την αυτοεκτίμηση μας.
Αυτός που δε σε σέβεται και σε μειώνει, είναι απολύτως σίγουρο, ότι δε σε αγαπά πραγματικά.
Δεν είναι μονάχα η σωματική βία αυτή που δημιουργεί προβλήματα, διότι υπάρχει μία χειρότερη, που λέγεται “λεκτική βία”.
Λέξεις που κρύβουν ειρωνεία, σαρκασμό και υποτιμητικά υπονοούμενα, έχουν στόχο μόνο την υποβάθμιση και την χειριστικότητα.
Υβριστικές επιθέσεις και αδιαφορία της ζημίας που δημιουργείται από αυτές, υποδηλώνουν έλλειψη εκτίμησης προς το άτομο μας και αυτό πρέπει να λάβει τέλος.
Συνήθως αυτοί που δημιουργούν το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι άτομα του κοντινού συγγενικού περιβάλλοντος ή ακόμα και άτομα μέσα στην οικογένεια.
Η συνεχής προσπάθεια να μην χαλάμε χατίρια και να προσπαθούμε να τους ευχαριστήσουμε όλους, δυστυχώς καταλήγει στην εκμετάλλευση της καλοσύνης μας.
Ο σεβασμός χάνεται και κάθε υποχώρηση που κάνουμε, διογκώνει την δυναμική αυτών που μας εκμεταλλεύονται και σιγά-σιγά εκμηδενίζει την δική μας προσωπικότητα.
Οι άνθρωποι που μας πληγώνουν με όπλο την αγάπη που τους έχουμε, πρέπει κάποια στιγμή να μπούνε στη θέση τους.
Πρέπει επιτέλους να προστατέψουμε τον εαυτό μας, να βάλουμε όρια
και να τους ανακοινώσουμε τα συναισθήματά που μας προκαλούν.
Εάν αυτό τους αφήνει ανεπηρέαστους και συνεχίζουν με τον ίδιο ρυθμό,
τότε πρέπει να τους απομακρύνουμε από τη ζωή μας με κάθε κόστος,
ακόμα κι αν αυτό είναι υψηλό.
Η ανακοίνωση ορίων και το τέλος της εκμετάλλευσης, μπορεί να μας κάνουν ξαφνικά ασυμπάθιστους και “κακούς”, όμως αυτό δεν πρέπει να μας επηρεάζει.
Το “όχι”, είναι μία δοκιμαστική επιβολή, για να μπορέσεις να δεις ποιος λειτουργεί με άγνοια και ποιος όντως αδιαφορεί για σένα και κοιτάζει μόνο την πάρτη του.
Η άρνηση στο να υπομένεις μία χρόνια δυσάρεστη κατάσταση, μπορεί
να ξεβολέψει κάποιους, όμως είναι απαραίτητη για να μπορέσεις να δεις ποιος πραγματικά σ’ αγαπάει και σε σέβεται.
Όποιος αληθινά σ’ αγαπάει και σε σέβεται δεν θέλει να σε πληγώνει.
Όποιος ενδιαφέρεται για την ψυχική σου υγεία θα προσπαθήσει να διαμορφώσει την συμπεριφορά του, έτσι ώστε να μην σε φέρνει πλέον σε αδιέξοδα.
Θα προσέξει τα λόγια του, τις πράξεις του και την αντιμετώπιση του, προς το άτομο σου.
Είναι πολύ σημαντικό μετά την “επανάσταση” σας, το άτομο ή τα άτομα αυτά, να ανταποκριθούν θετικά και να πάψουν να σας στεναχωρούν
καθημερινά με απαξιωτικές συμπεριφορές.
Εάν αυτό δεν συμβεί, τότε ήρθε η ώρα να τους απομακρύνεται από την ζωή σας ή να σταματήσετε να ασχολείστε μαζί τους.
Όσο και αυτό να σας στεναχωρεί, πρέπει να γίνει, διότι έχετε και εσείς δικαίωμα στη ζωή.
Έχετε και εσείς δικαίωμα να γελάτε, να χαίρεστε και να απολαμβάνετε την κάθε ανατολή που σας χάρισε ο Θεός και να σταματήσετε να πονάτε διαρκώς.
Να σταματήσετε να χάνετε το χρόνο σας με άτομα που δεν σέβονται τις αξίες σας τις αρχές σας, την γνώμη σας και την αγάπη που αμέριστα τους προσφέρετε.
Οι άνθρωποι που μας πληγώνουν, δεν χωράνε στη ζωή μας.Γράφει ο Τριστάνος
//loveletters.gr/