Κάματος
Στης γης το φιλόξενο κρεβάτι
αποκαμωμένη έγειρε να κοιμηθεί!
Αμέσως έκλεισε το κουρασμένο μάτι
ο Μορφέας αγκάλη του θα τη δεχθεί !
–
Έστρωσε η γη το ανατομικό της στρώμα
σκληροδουλεμένο χειμώνες,καλοκαίρια!
Κατωσέντονο έγινε το μαλακό της χώμα
μαξιλάρι τα δυο της ροζιασμένα χέρια!
–
Ο ήλιος που ζωή στην πλάση δίνει
τη ζεστασιά επάνω της θ’ απλώσει!
Αραχνοΰφαντο πανωσέντονο θα γίνει
το ταλαιπωρημένο σώμα μην κρυώσει!
–
Γρύλοι και τζιτζίκια περιτριγυρίζουν
δροσερό αεράκι το πρόσωπο χαϊδεύει!
Με άσματα απαλά τη σιγονανουρίζουν
παραδομένο το κορμί διόλου δε σαλεύει!
–
Μόλις το σούρουπο πέπλο σκιάς θα ρίξει
καρδερίνες,αηδόνια,θα την αργοξυπνήσουν!
Τα ηλιοκαμένα μάτια νωχελικά όταν ανοίξει
γύρω της μελωδικά θα γλυκοτραγουδήσουν!
Αθανάσιος Δημάκης
