Ο Μανώλης Φουντουλάκης είναι ο άνθρωπος που βοήθησε την Victoria
Hislop και αποτέλεσε πηγή έμπνευσής της για το βιβλίο «Το Νησί».
Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έζησε στη Σπιναλόγκα και θεραπεύτηκε από
τη νόσο, αλλά δυστυχώς έχασε τη μάχη με τη ζωή τον περασμένο Μάιο σε
ηλικία 87 χρόνων. «Για ‘μένα ήταν πολύ σημαντικό να είμαι
προσεχτική με τις αυθεντικές ιστορίες και υπήρχε και η βοήθεια ενός
Κρητικού, του Μανώλη Φουντουλάκη, που έζησε σ’ αυτά τα μέρη και μου
μίλησε πολύ για τον τρόπο ζωής τους και μου έλεγε να προσέχω γιατί είναι
πραγματική ιστορία και όχι ένας μύθος ή κάτι που ανήκει στη φαντασία«, αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας σε συνέντευξή της στο TLIFE.
Ο ίδιος ο Μανώλης Φουντουλάκης αποτελούσε ίσως την ιστορική μορφή που είχε ζήσει στη Σπιναλόγκα και μπορούσε να διηγηθεί τις ιστορίες, του πόνους, τους φόβους, αλλά και τα γλέντια και τις χαρές που είχαν ζήσει εκεί όλοι οι νοσούντες. Ήταν τα μάτια και τα αυτία της Victoria Hislop και αυτός που την μύησε στα κρυφά μονοπάτια της ψυχής των ανθρώπων που είχαν ζήσει εκεί. Ο ίδιος μεταφέρθηκε στο νησί στις 18 Φεβρουαρίου του 1949, σε ηλικία είκοσι έξι χρονών, όταν ήταν αστυφύλακας στον Πειραιά. Από το 1980 που αποθεραπεύτηκε ζούσε στην Πάνω Ελούντα, απέναντι από το νησί της Σπιναλόγκας μέχρι και τα 87 του χρόνια.
Τα πρώτα χρόνια της ασθένειας ήταν γι’ αυτόν βασανιστικά, καθώς είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο των πόνο του σώματος, αλλά και της ψυχής, καθώς έπρεπε να μείνει μόνος μακριά από την οικογένειά του και την αγαπημένη του Λενιώ και ταυτόχρονα, να αντιμετωπίσει την ταμπέλα του «λεπρού» που θα του έβαζαν οι συγχωριανοί του. Το 1951 πήρε μια άδεια έξι μηνών, καθώς οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί και οι εξετάσεις ήταν καθαρές. Βρήκε δουλειά ως φύλακας σε μια αποθήκη του υπουργείου Δημοσίων Εργων στο Κερατσίνι και το ΄54 πήρε το Λενιώ του και στεφανωθήκαν στο Σεληνάρι, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της. Έκαναν μια κόρη έναν χρόνο μετά και άρχισαν να χτίζουν το σπίτι τους. Η αρρώστια, όμως, δεν είχε πει την τελευταία κουβέντα, καθώς τον Νοέμβριο του 1973 έπαθε την υποτροπή. Χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, αλλά δεν είχε πει τίποτα στην κόρη του που ήθελε να μπει στη Νομική σχολή. Αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο, αλλά η οικογένειά του ήταν πάντα εκεί. Το 1978, άρχισε να νικά την ασθένεια, αλλά έχασε την γυναίκα του και έμεινε μόνος με την κόρη του.
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει στο Βήμα, είχε πει: «Το “Νησί” της Hislop θα βάλει τέλος στην προκατάληψη. Δεν είναι και λίγο να μιλάει κανείς για τον γάμο μιας άρρωστης με τον γιατρό της. Ομως ταφόπλακα δεν μπαίνει τελικά στην προκατάληψη. Είναι άξιος ακόμη κάποιος να με δείξει με το δάχτυλό του και να πει: Να, αυτός είναι ο λεπρός!.»
Ο Μανώλης Φουντουλάκης είχε βρεθεί για αρκετά χρόνια στη Σπιναλόγκα και περιγράφει πέρα από τις άσχημες στιγμές και κάποιες καταστάσεις με γλέντια και χαρές, καθώς η ζωή συνεχίζεται και υπήρξαν άνθρωποι που δεν το έβαλαν ποτέ κατω. Αυτή η δύναμη ψυχής και το θάρρος παρουσιάζεται και στις καταστάσεις που βιώνουν οι χανσενικοί στο «Νησί», το οποίο προσπαθεί να δείξει μέσα από την ιστορία της Ελένης και του Γιώργη Πετράκη, πως η αγάπη και η ελπίδα δύσκολα θα πεθάνουν…
ΠΗΓΗ .newsit.gr