Γράφει : ο Νίκος Θεοδ. Μήτσης
Η οικογένεια ήταν φίλα προσκείμενη προς τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και είχαν κατά κάποιο τρόπο την εύνοιά του, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της επανάστασης, προκρίνοντας μάλιστα ο Μαυροκορδάτος, τον προεστό Πέτρο Γεροκώστα ή Μπαμπινιώτη ως τακτικό μέλος της Συνέλευσης της Δυτικής Χέρσου Ελλάδας που διεξήχθη στο Μεσολόγγι στις 4-9 Νοεμβρίου του 1821, αλλά και αυτής που διεξήχθη στο Βραχώρι (Αγρίνιο) στις 22 Φεβρουαρίου 1822 και της οποίας Διευθυντής και , « Πρίγκηψ », όπως ήθελε να αποκαλούνταν, υπήρξε ο ίδιος ο Μαυροκορδάτος.
Η οικογένεια Μπαμπινιώτη, τόσο στην επανάσταση του ’21 όσο και μετέπειτα, διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στα τεκταινόμενα του Αγώνα, αναδεικνύοντας άνδρες με αρετές, αλλά και ανδρείους αγωνιστές , οι οποίοι καταφρόνησαν δόξα, πλούτη και τα έδωσαν όλα στον βωμό της ελευθερίας. Έχασαν μάλιστα κατά τη διάρκεια του αγώνα, κινητή, αλλά και ακίνητη περιουσία. Τα έδωσαν όλα στον βωμό για την ελευθερία της πατρίδας.
Στον ξεσηκωμό του Γένους στα 1821 η παρουσία της οικογένειας Μπαμπινιώτη ήταν καταλυτική και στήριξε τον αγώνα. Με την αρωγή τους τον στήριξε όχι μόνο ενεργά αλλά και στην πράξη, συμμετέχοντας σε αρκετές μάχες που διεξήχθησαν στα 1821–1828, όπως π. χ στο Βραχώρι, στην Άρτα, στο Μακρυνόρος , στον Αετό Ξηρομέρου, στο Αιτωλικό, στο Μεσολόγγι, στο Δραγαμέστο Ξηρομέρου και στην Πελοπόννησο.
Σε αυτή λοιπόν την αρχοντική οικογένεια της εθνικής προσφοράς, που η υπέρ του Γένους αρωγή τους εγκαινιάζεται από χρόνους μακρινούς, αρκετά οφείλει ο τόπος μας. Αναντίρρητα λοιπόν η οικογένεια Μπαμπινιώτη εντάσσεται στις ιστορικές οικογένειες του Έθνους και τα μέλη της δεν δίστασαν να προσφέρουν πάντοτε εξαιρετικές υπηρεσίες, ώστε να αποτελούν το σέμνωμα της περιοχής όχι μόνο της Μπαμπίνης, αλλά και ολόκληρης της επαρχίας Ξηρομέρου, από την οποία και κατάγονται και τα συμφέροντα της οποίας πολλές φορές και με διάφορους τρόπους, με θέρμη, αλλά και μέγιστο πατριωτισμό τα υπηρέτησαν.
Οι σημαντικότεροι εκ της οικογενείας ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ (1800 -1890), ήταν οι :
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ή ΓΕΡΟΚΩΣΤΑΣ : Ήταν γιος του Κώστα Μπαμπινιώτη και προεστός – πρόκριτος στο κεντρικό Ξηρομέρο , καταγόμενος από την Μπαμπίνη του Ξηρομέρου. Υπήρξε ένας από τους ισχυρότερους τοπικούς παράγοντες στα 1800 -1821 με αναγνώριση στην Πύλη και ιδιαίτερες διπλωματικές σχέσεις με την τότε καθεστηκυία τάξη της εποχής, τον περιβόητο Αλή πασά των Ιωαννίνων και του οποίου ως γνωστόν η περιοχή του Ξηρομέρου υπήρξε πολλά χρόνια υπό την εξουσία του, διοικητική και οικονομική.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1821 συνυπογράφει ως Γεροκώστας , μαζί και με άλλους προεστούς του Ξηρομέρου, σχετικό Πληρεξούσιο, με το οποίο ο Γεώργιος Νικολού Βαρνακιώτης, ορίζεται Γενικός Αρχηγός της Δυτικής Ελλάδος.{επιστολαί /Νεάρχου Φυσεντζίδου, έκδοση 1893}.
« Δια του παρόντος δηλοποιούμεν ημείς οι Προεστοί Ξηρομέρου , ότι κοινή γνώμη αποφασίσαμε και δήδομεν όλην την πληρεξουσιότητα του Καπετάν Γεωργάκη δια το καλόν νιζάμι και κυβέρνησιν του αναχαέ μας , και να μην ημπορεί κανένας από ημάς να του εναντιωθή. Όποιος από εμάς θελήση το κέφι του, να μην εισακούεται εις παραμικρόν, και χωρίς χατήρι έχει να κοιτάξη το νιζάμι ο Καπετάνιος εις τον κάθε ένα. Δια τούτο δίδομεν το παρόν μας εις χείρας του Καπετάνου, και όχι μόνον εις τους ανθρώπους δια το σηφέρ έχει όλην την εξουσίαν, αλλά και δια την δεκαετίαν, και δια κάθε άλλην κυβέρνησιν. Έστω εις ένδειξιν : 1821 Σεπτεμβρίου 28 Μαχαλά :
Πάνος Γαλάνης (Μαχαλάς), Καρούσος Φωτεινός(Δραγαμέστο ), Κων/νος Καραπάνου
(Ζάβιτσα), Γεωργάκης Μαυρομμάτης (Κατούνα), Πέτρος Μπαμπήνης (Μπαμπίνη)».
Πληρεξούσιο με το οποίο ο Γεώργιος Νικολού Βαρνακιώτης στις 28 Σεπτεμβρίου 1821 ορίζεται από τους Προεστούς του Ξηρομέρου , Γενικός Αρχηγός στη Δυτική Ελλάδα
Τουλάχιστον ως το 1825 τον Πέτρο Μπαμπινιώτη , τον συναντάμε σε έγγραφα κρατικών Αρχειακών πηγών με το επώνυμο Γεροκώστας.
Με την έναρξη της επανάστασης του ΄21 και την επιτυχή της έκβασή στον πρώτο χρόνο, προέκυψε όπως ήταν φυσικό σε όλη την επαναστατούμενη Ελλάδα, θέμα διοικητικής οργάνωσης και εκλογής τοπικών αρχών.
Έτσι στις 4-9 Νοεμβρίου 1821 πραγματοποιείται η Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στο Μεσολόγγι , όπως και στο Βραχώρι στις 22 Μαρτίου1822 , στις οποίες Πληρεξούσιοι από το Ξηρόμερο υπήρξαν και οι προεστοί : Κώστας και Φώτης Καραπάνος -Λόγιοι- καταγόμενοι από τη Ζάβιτσα (Αρχοντοχώρι) , Επαμεινώνδας Μαυρομμάτης γιατρός ( Κατούνα ) , Γεώργιος Φαράντος (Μαχαλάς) , Πέτρος Γεροκώστας ή Μπαμπίνης (Μπαμπίνη) , Πάνος Γουλιμής και Ιωάννης Βάλβης (Κατοχή) , καθώς και οι οπλαρχηγοί Γεώργιος Νικολού Βαρνακιώτης , Ανδρέας Γριβογιώργος (Κωνωπίνα), Γεώργιος Τσόγκας (Βόνιτσα) {ΑΕΠ / τ.2ος / σελ. 472}.
Ως φίλα προσκείμενος με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο είχε οριστεί το 1823 ως και τις αρχές του 1826, Έπαρχος Αιτωλικού, αφού πρωτύτερα είχε απορρίψει το αξίωμα του υπουργού Οικονομίας (Γενικός Φροντιστής) στην κυβέρνηση Μαυροκορδάτου στη Δυτική Ελλάδα, αξίωμα το οποίο και τελικά ανέλαβε ο εξ Άρτας καταγόμενος , Νικόλαος Λουριώτης , άνθρωπος έμπιστος και αυτός του Μαυροκορδάτου.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1824 συμμετείχε ως Πληρεξούσιος , με το όνομα Πέτρος Γεροκώστας & στη Συνέλευση που έγινε στο Αιτωλικό, μαζί με τους Ξηρομερίτες:
Τάτζη Κ. Μαγγίνα (Δραγαμέστο), Γιαννάκη Βάλβη (Κατοχή), Επαμεινώνδα Νικ. Μαυρομμάτη (Κατούνα), Παντολέων Μαγγίνα ( Δραγαμέστο), Αναγνώστη Χαροκόπο (Μπαμπίνη), Γιάννο Γκόρκα (Μαχαλάς), Δήμο Τζέλιο (αντιστράτηγος το1824 από τη Ζάβιτσα), Κώστα Γεροθανάση (πεντακοσίαρχος το 1824 από τον Πρόδρομο Ξηρομέρου) , Αποστολάκη Κουσουρή (αντιστράτηγος το 1824 από τον Βάρνακα ), Αναγνώστη Καρπούζη (χιλίαρχος από τον Βάρνακα) κ.λπ .
Οι απεσταλμένοι σύνεδροι – εκλέκτορες , συνήλθαν στην εκκλησία της Παναγίας στο Αιτωλικό και εξέλεξαν ομοφώνως πρόεδρο της Συνέλευσης τον στρατηγό Γεώργιο Τσόγκα ( πιστός στον Μαυροκορδάτο) και Γραμματέα αυτής τον Κωνσταντίνο Πολυχρόνη ( προσωπικό γραμματέα του Μαυροκορδάτου).
{ Ελληνικά Χρονικά. φύλ.104 /1824}.
Απ΄ τα σημαντικότερα προβλήματα που είχε, τότε , να συζητήσει η ελεγχόμενη από τον Μαυροκορδάτο συνέλευση στο Αιτωλικό, ήταν ως επί το πλείστων τα εξής:
Α. Η εσωτερική κατάσταση που επικρατούσε στη Δυτική Ελλάδα και η εξοικονόμηση των στρατευμάτων, τα οποία εξ αιτίας των κατ΄ έτος εχθρικών εισβολών, η οποία ερήμωσε την περιοχή, κατάντησε να στερούνται μονίμως και αυτόν τον επιούσιο άρτο.
Β. Οι δύσκολες καταστάσεις – ταραχές που συνέβησαν στην Πελοπόννησο και τα αποτελέσματα των εμφυλιοπολεμικών συρράξεων, με τα γνωστά επακόλουθα της δίωξης και τον κατατρεγμό των : Ανδρέα Ζαΐμη , Ανδρέα Λόντου , Νικήτα Σταματελόπουλου (Νικηταρά) , Μιχαήλ Σισίνη , από την κυβέρνηση του Γεωργίου Κουντουριώτη.
Ο Πέτρος Μπαμπίνης ως πληρεξούσιος – εκλέκτωρ στην Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδας στο Μεσολόγγι στις 4-9 Νοεμβρίου 1821 μαζί και με άλλους Ξηρομερίτες (Οργανισμός της Γερουσίας της Δυτ. Χέρσου Ελλάδος. Ανδρέα Ζ. Μάμουκα /εκδ.1839,σελ.23)
Οι σύνεδροι της Συνέλευσης στο Αιτωλικό στις 17 Δεκεμβρίου 1824. Στους αντιπροσώπους του Ξηρομέρου ,1ος στη σειρά , με τους Ξηρομερίτες συνέδρους, ο καταγόμενος από την Μπαμπίνη Ξηρομέρου, Πέτρος Γεροκώστας
Ενώ στις 7 Ιανουαρίου 1825 φέρεται να υπογράφει και σε σχετικό έγγραφο, ως Έπαρχος Αιτωλικού, με το όνομα Πέτρος Γεροκώστας . {Υπ. Αστυνομίας, φάκ. 32}
Ο Πέτρος Γεροκώστας ή Μπαμπινιώτης, υπογράφει σε σχετικό έγγραφο
στις 19 Ιανουαρίου 1825 με την ιδιότητα του Επάρχου στο Αιτωλικό
Στην πολιορκία του Αιτωλικού και την άλωση αυτού από τον Ιμπραήμ πασά στις 13 Μαρτίου 1826, ο Πέτρος Γεροκώστας ή Μπαμπινιώτης αιχμαλωτίστηκε και πέθανε στην εξορία στην Άρτα από αποπληξία. Μαζί του πέθανε και η νύφη του Ειρήνη (γυναίκα του Στυλιανού Μπαμπινιώτη) που είχε και αυτή αιχμαλωτισθεί μαζί με όλο τον πληθυσμό της πόλης του Αιτωλικού και εξορίστηκαν αμφότεροι στην Άρτα, καθώς και η κόρη του Ελένη (σύζυγος του προεστού Τάτζη Μαγγίνα , κατάλογος λαμβανομένων χορηγημάτων, εκδ. Βουλή των Ελλήνων 1850 σελ.145, Β.Δ 15778 / 16 Οκτωβρίου 1836 ),οι οποίες και θανατώθηκαν στην Άρτα. Συνολικά θυσιάστηκαν το 1826 τέσσερα μέλη της οικογένειας Μπαμπινιώτη στον αγώνα της Παλιγγενεσίας. Ήτοι: Πέτρος Μπαμπινιώτης ή Γεροκώστας , Ελένη Μπαμπινιώτη του Πέτρου (η πρώτη σύζυγος του Τάτζη Μαγγίνα) , Δημήτριος Μπαμπινιώτης του Πέτρου , καθώς και η Ειρήνη σύζυγος του Στυλιανού Μπαμπινιώτη.
Η Επιτροπή στρατιωτικών εκδουλεύσεων του 1865 τον κατέταξε στην Ε΄ Τάξη των αξιωματικών (λοχαγός) με αριθμό Μητρώου ΑΜ 300 και του αναγνωρίστηκε εκ μέρους της Επιτροπής, ότι του οφείλονται 7177 γρόσια και 287 λίρες, χρήματα που φυσικά ουδέποτε χορηγήθηκαν στην οικογένεια, καθότι το 1865 τα ζητούσε από την κυβέρνηση, όπως θα δούμε παρακάτω και ο εγγονός του Βασίλης Μπαμπινιώτης .
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ (1793 – 1837) : Ήταν γιος του Πέτρου Μπαμπινιώτη ή Γεροκώστα. Με την έναρξη της επανάστασης του ΄21 είχε ενεργό συμμετοχή στον αγώνα, υπό τον στρατηγό Γεώργιο Νικολού Βαρνακιώτη του οποίου ήταν και ξάδελφος, συμμετέχοντας με δικό του μικρό στρατιωτικό σώμα στις μάχες του Βραχωρίου (11 Ιουνίου 1821), της Άρτας (17 Νοεμβρίου 1821), στην Πλάκα της Άρτας (29 Ιουνίου 1822), στο Πέτα της Άρτας (4 Ιουλίου 1822 ), στον Αετό Ξηρομέρου (9 Αυγούστου 1822), στο Λουτράκι Κατούνας (22 Αυγούστου 1822) και αργότερα στο Αιτωλικό-Μεσολόγγι (1826), στο οποίο αιχμαλωτίζεται ο πατέρας του, η αδελφή του, η σύζυγός του και ο μέχρι τότε μοναχογιός του Βασίλης.
Τέλος του 1824 με πρόταση του Μαυροκορδάτου ονομάζεται χιλίαρχος & τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους ακολούθησε στην Πελοπόννησο, τον στρατηγό Στάθη Κατσαρό (Λευκάδα) συμμετέχοντας στις εκεί διεξαγόμενες εμφύλιες συρράξεις. Επέστρεψε στο Ξηρόμερο τον Οκτώβριο του 1825 και μπαίνει μέσα στο Μεσολόγγι μαζί τον αδελφό του Δημήτρη (Μήτσο), ενώ η γυναίκα του, η αδελφή του και ο γιος του Βασίλης εγκαταστάθηκαν στο Αιτωλικό κοντά στον πατέρα του Πέτρο Γεροκώστα ή Μπαμπινιώτη που ασκούσε, τότε, χρέη Έπαρχου στο Αιτωλικό.
Όλη λοιπόν η οικογένεια Μπαμπινιώτη στο Μεσολόγγι για τον υπέρ πάντων ιερό αγώνα του’21 και μάλιστα με θυσίες, αλλά και με θεαματικές οικονομικές ενισχύσεις. Ο αδελφός του Δημήτρης σκοτώνεται στο Μεσολόγγι , ο πατέρας του Πέτρος πέθανε στην αιχμαλωσία, η αδελφή του Ελένη (σύζυγος Τάτζη Μαγγίνα) και η γυναίκα του Ειρήνη θανατώθηκαν ως αιχμάλωτες στην Άρτα , ενώ ο γιος του Βασίλης που ήταν και αυτός εξόριστος στην Άρτα απελευθερώθηκε από τον Καποδίστρια το 1829 σε ηλικία εννέα ετών, με ενέργειες του Γεωργίου Βαρνακιώτη και στα πλαίσια της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων αιχμαλώτων.
Επανεμφανίζεται ο Στυλιανός Μπαμπινιώτης στα τοπικά στρατιωτικά δρώμενα το 1828 υπηρετών στο στρατόπεδο του Μύτικα (Παλιομάγαζα) και στη χιλιαρχία του εξαδέλφου του Γεωργίου Βαρνακιώτη , όπως και το 1832 στο στρατόπεδο στην Κατοχή Ξηρομέρου, αλλά δίχως υπ΄ αυτόν σημαίνουσα στρατιωτική δύναμη, καθότι η εύνοια του από τον Μαυροκορδάτο είχε προσπεραστεί και εμφανίζονται στο Ξηρόμερο νεότερα στρατιωτικά στελέχη με μεγαλύτερη δυναμική όπως π.χ οι : Νικόλαος Τσέλιος ή Δραγαμεστινός ( Δραγαμέστο) , Δημήτρης ή Τσάμης Γριβογιώργος (Κωνωπίνα), Αλέξης ή Γαρδικιώτης Γρίβας (Βόνιτσα), Γιώτης Νικολού Βαρνακιώτης (Βάρνακας), Κωνσταντής Βέρρης (Μύτικας), Στάθης Χεινόπωρος ή Πεταλιάς (Ζάβιτσα), Φώτης Κουσουρής (Βάρνακας), Παναγής Γαλάνης (Μαχαλάς), όλοι τους υπηρετούντες αξιωματικοί στο Ταξιαρχικό Σώμα στη Βόνιτσα και μετέπειτα στα Ελαφρά Τάγματα (1832) και στη βασιλική Φάλαγγα (1835) στη Βόνιτσα.
Η Δημογεροντία Βονίτσης, Ξηρομέρου & Βάλτου σε έγγραφο της 19ης Ιουνίου 1829 στο οποίο αναφέρεται ως μέλος αυτής και ο Στυλιανός Πέτρου Μπαμπινιώτης {Τοποτηρητής.φάκ.8}
Στις 30 Ιουνίου 1828 παρευρέθηκε ως προκριτοδημογέρων της Μπαμπίνης κατά την υποδοχή του Ιωάννη Καποδίστρια στον Μύτικα (30 Ιουνίου -3 Ιουλίου 1828), συνυπογράφοντας μαζί με άλλους επιφανείς προκρίτους του Ξηρομέρου σχετικό προς αυτόν ψήφισμα, στο οποίο αναφέρονταν τα παρακάτω.
“ Ως τέκνα ευπειθή παρρησιαζόμεθα σήμερον εις την Εξοχότητάν Σας , δια να σε προσκηνήσωμεν πρώτον κατά χρέος και επομένως να σας κάνωμεν γνωστά εκείνα οπού εις ημάς τρέχουσιν. Απερίγραπτος τω όντι είναι η δυστυχία και η στεναχωρία ήτις επιπολάτει εις τα αδύνατα μέλη των πτωχών Ελλήνων οπού εις το του Καλάμου καταφύγιον ευρίσκονται και οπού υστερημένοι πολλά και άλλα υστερούνται και αυτού του επιούσιου άρτου, επειδή εις το Ιονικόν Κράτος το οποίον έδιδε προλαβόντως εις αυτά τα μέλη ολίγην βοήθειαν, τώρα έχει σχεδόν χρόνον ένα οπού το υστέρησε. Διό οι κάτω υποσημειούμενοι, ως χρέος ημών απαραίτητον , εξιστορούμεν της Εξοχότητός Σας και τοσαύτην στεναχωρίαν, εις το όμμα της Φιλανθρωπίας σας, ας προβλέψει, δια τα δυνάμενα ,παρελθόντα και τρέχοντα , μην τολμώντες δια να σημειώσωμεν τα πάντα κατά λεπτώς , ένεκα της πολυλογίας , πέμπομεν εκ μέρους μας τους παρόντας συναδέλφους, προς την εξοχότητά της με την ταπεινήν ημών ταύτην και χρέος τυχούσης να σας πληροφορήσουσι και προφορικώς τα πάντα , εν τοσούτω περιμένοντες εις το φιλάνθρωπον και φιλοδίκαιον της εξοχότητάς Σας. Μένομεν με το ανήκον Σέβας .
Τη 30 Ιουνίου 1828 Μύτικας Της υμετέρας Εξοχότητος ταπεινοί δούλοι
Δυτικοελλαδίτες εκάστου τμήματος
Γαλάνης Μεγαπάνου ( Μαχαλάς ) , Γιωργάκης Κ. Μαγγίνας ( Δραγαμέστο ) , Αναγνώστης Μαυρομμάτης (Κατούνα), Γιαννάκης Μπάλμπης (Κατοχή), Στυλιανός Μπαμπινιώτης ( Μπαμπίνη ), Γεώργιος Ζαβογιάννης ( Ζάβιτσα ), Γιωργάκης Κωσταντή Παπούλιας (Μαχαλάς), Αναγνώστης Μπαρλάς (Στάνου), Σταμούλης Αποστόλου (Αμβρακιά), Γληγόρης Καραγιάννης (Κεχρινιά), Θανάσης Φραγγαθούλας (Βόνιτσα), Γιωργάκης Κ. Μαγγίνας (Δραγαμέστος-Αστακός), Αντώνης Αρνής (Βόνιτσα), Γεώργιος Αποστολόπουλος (Βόνιτσα), Γιωργάκης Σταμούλη Γερόλυμος (Παπαδάτου), Γιαννάκης Καραπάνου (Ζάβιτσα), Νικολάκης Φαράντος (Μαχαλά) , Σταμούλης Γεροδήμος (Βάλτος), Αναστάσιος Τσιμπουράκης (Ζυγός) , Κωνσταντής Παπαγεωργίου (Απόκουρο), Κωνσταντής Χαλασιώτης (Βραχώρι), Χρήστος Σταμούλη Μαγγίνας (Δραγαμέστο), Γιωργάκης Σταθάκη Μαγγίνας κ.λπ. { Γεν. Γραμ.φάκ.88 }.
Τον Στυλιανό Μπαμπινιώτη , ως εκλεγμένο πλέον Δημογέρων του Ξηρομέρου, τον συναντάμε και σε μια άλλη αντιπροσωπεία Ξηρομεριτών, οι οποίοι υπέγραφαν στον Μύτικα στις 15 Οκτωβρίου 1829 σχετικό υπόμνημα, απευθυνόμενο προς τον Διοικητή Ξηρομέρου, Μάρκο Δαμηράλη, με το οποίο του ζητούσαν να ανοιχτεί χάνδακας στον Μύτικα να φεύγουν τα νερά στη θάλασσα καθότι τα λιμνάζοντα ύδατα – στη λίμνη στον Μύτικα – δημιουργούσαν ελονοσίες με πυρετούς και δυσωδίες. Επιπλέον οι προαναφερθέντες αντιπρόσωποι ζητούσαν να έλθει νερό με βρύσες στον Μύτικα, να κατασκευασθούν τα αναγκαία καταλύματα για τον Διοικητή, να συνέλθουν οι κάτοικοι της ενδοχώρας να κατοικήσουν στον Μύτικα , γιατί προσβλέπουν ότι μετά από καιρό ο Μύτικας θέλει καταστεί πόλη εμπορική.
Ιδού και το περί ου ο λόγος υπόμνημα που υπογράφεται στις 15 Οκτωβρίου 1829 στον Μύτικα από τον Στυλιανό Μπαμπινιώτη , μαζί και με άλλους Ξηρομερίτες.
Ο Στυλιανός Μπαμπινιώτης υπογράφων μαζί με άλλους Ξηρομερίτες προκρίτους σε σχετικό υπόμνημα προς τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια , όταν ο ίδιος είχε επισκεφτεί στις 30 Ιουνίου – 3 Ιουλίου 1828 τον Μύτικα & την Κανδήλα Ξηρομέρου { Γεν. Γραμ. φάκ. 88}
Προς τον ευγενέστατον Προσωρινόν Διοικητήν της επαρχίας Ξηρομέρου και των λοιπών
« Οι υποφαινόμενοι κάτοικοι των πέριξ των χωρίων του Ξηρομέρου θεωρούντες την ωραίαν και ατυχήν θέσιν του Μύτικος και τον διακραέστατον αέραν του και λιμνία του, βλέποντες και την παντελήν ερήμωσιν των χωριών μας, εστοχάσθημεν ότι είναι συμφερότερον και δια ημάς, και δια την Σεβαστήν Κυβέρνησιν , να συνέλθωμεν πάντες να κατοικήσωμεν εδώ, ελπίζοντας, ότι μετά καιρού θέλει καταστεί πόλις εμπορική. Αλλ΄ επειδή καθώς είσθε πληροφορημένοι, τα ακίνητα παρά ευρισκόμενα αυτού λιμνάζοντα προξενούν δυσωδίας, και τα τούτων ασθενείας. Και ημείς δια την άκραν υγείαν μας δεν είμεθα εις κατάστασιν να επιδιορθώσωμεν τούτον. Παρακαλούμεν την ηγεσίαν σας να αναφέρετε προς την Σεβαστήν Κυβέρνησην και τον εκλαμπρότατον Πληρεξούσιον να χορηγήση τα μέσα να ανοιχτή ένας χάνδαξ πρόχειρος δια να κατασταλάξουν τα νερά και να χύνονται εις την θάλασσαν, να εξοδευθούν και μερικά χρήματα δια να έλθει το νερό εις βρύσας όπου είναι εδώ πλησίον. Να κατασκευαστούν τα αναγκαία καταλύματα του κατά καιρόν Διοικητού της επαρχίας ταύτης. Ομοίως και τα σχολεία οπού δια συνέργειας σας υποσχέθηκαν οι ηγούμενοι της επαρχίας ταύτης να οικοδομήσουν. Τούτου γινομένου ελπίζομεν και ημείς να πολοσθώμεν, το εμπόριον να αυξήση και να καταπαύσουν οι καταχρήσεις των κακούργων, κατά την επιθυμίαν της Κυβερνήσεως, της ηγεσίας σας και ημών των ιδίων. Και παρακαλούμεν να ενεργήσετε όσον τάχιστα να ανοιχτεί το χανδάκι δια να μην μεταβούμεν όπου δυνάμεθα. Περί δε της γης ταύτης ήτις είναι ιδιόκτητος των Καντηλιωτών , ημείς συνενοούμεθα με τους ιδίους κτήτορες , και έκαστος εξ ημών αγοράζει όσον τόπον του αναγκαιοί, τον οποίον και αυτοί επιθυμούν .
Μένομεν με όλον το Σέβας. Τη 15 Οκτωβρίου 1829
Στυλιανός Μπαμπινιώτης Νικολάκης Τάνταρος
Γεωργάκης Μήτζενας Ιωάννης Καραπάνου
Γιώτης Βαρνακιώτης Σπύρος Καραπάνου
Αναγνώστης Καρπούζης, Κωνσταντής Κόλιος, Θανάσης Γεροδημήτρης , Δημήτριος Κονόμος (Οικονόμου), Γιώτης Μακρυστάθης, Ανδρέας Αχυριάτης, Γάκιας Καραλής , Θοδωρής Ρίζος , Γαλάνης Ζαβογιάννης , Νικόλαος Στασινός , Ιωάννης Ρούσος, Στάθης Κόπελος, Αναγνώστης Τριπολιάς, Νικόλαος Κόπελος, Πάνος Μακρής, Ζώης Ζαβογιάννης , Αναγνώστης Γεροδημήτρης , Γεώργιος Ταμπουράς-Υψηλάντης , Κώτσος Κουτσαβέλης , Πάνος Κατσικογιάννης , Νικόλαος Ζέρβας , Δημήτριος Μαγκλάρας , Σταύρος Σπετζαρίας , Κωνσταντής Σερέτης , Φραγκογιάννης Ζαβιτσάνος , Στάθης Κίτσου, Κωνσταντής Καρούσος, Γεώργιος Ζαβογιάννης, Σπύρος Ζέλης , Θοδωρής Ρετούλης , Κωνσταντής Μπουργάνης , Κωνσταντής Γιάννου Θεοδωράκης , Νικολός Μπισταθάκης, Αναγνώστης Λαμπράκης, Νικολός Ζαβογιάννης , Δημήτριος Παλούκης, Χριστόδουλος Πράππας, Δημήτριος Κολοκύθας, Γιάννης Καμασέτας, Βασίλης Ράφτης
, Δήμος Μούρτος , Φίλης Κατσουλογιάννης.
Τη 16 Οκτωβρίου 1829 εις Μύτικα
Ο προσωρινός Διοικητής Ξηρομέρου
Μάρκος Δαμηράλης» {Τοποτηρητής,φάκ.11α}
Ο Στυλιανός Πέτρου Μπαμπινιώτης, υπογράφων 1ος στον κατάλογο, σε υπόμνημα προεστών και Δημογερόντων του Ξηρομέρου, απευθυνόμενο στις 15 Οκτωβρίου 1829, προς τον νεοδιορισθέντα Διοικητή Ξηρομέρου, Μάρκο Δαμηράλη. {Πληρεξ. Τοποτηρητής, φάκ.11α}
Το από 15 Οκτωβρίου 1829 υπόμνημα των προεστών και Δημογερόντων του Ξηρομέρου, υπογεγραμμένο στον Μύτικα και από τον Διοικητή του Ξηρομέρου Μάρκο Δαμηράλη .
Τον Νοέμβριο του 1828 είχε εκλεγεί Δημογέρων Ξηρομέρου, μαζί με τους : Μήτσο Τζιτζώνη (Κατούνα) και τον Γιαννάκη Βάλβη (Κατοχή) {Πληρεξ.Τοποτηρητής. φ.4,8} και επανεξελέγη το 1830 μαζί με τους : Γαλάνη Ζαβογιάννη ( Ζάβιτσα ) , Γιαννάκη Τζιτζώνη (Κατούνα), Χατζή Περδίκη (Κανδήλα), Γεώργιο Μαγγίνα (Δραγαμέστο), Ιωάννη Βάλβη (Κατοχή) { ΓΕΝΙΚΗ, φ.71/16 Σεπτ. 1831, σελ.456}.
Στις 4 Απριλίου 1829, μεταφέρει προς τον Πληρεξούσιο Τοποτηρητή Στερεάς Ελλάδος, Αυγουστίνο Καποδίστρια, που έδρευε ανοιχτά του Αιτωλικού στο Δίκροτο ΕΛΛΑΣ, έμπιστες πληροφορίες του Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτη, έχουσες σχέση με την απελευθέρωση του Καρβασαρά (Αμφιλοχία) & του Μαχαλά Ξηρομέρου.
« …με το να έρχεται λοιπόν ο εξάδελφός μου Κύριος Στυλιανός Μπαμπινιώτης δεν επεκτείνομαι και σας επεξηγείται ο ίδιος πλατύτερον και όσα δια γράμματος δεν μου είναι ικανόν να παραστήσω », αναφέρει στην προς τον Αυγουστίνο Καποδίστρια επιστολή του ο στρατηγός Γεώργιος Βαρνακιώτης {Πληρεξ. Τοποτηρητής /φάκ.4}.
Και ο Αυγουστίνος Καποδίστριας, στις 10 Απριλίου 1829, έξι μέρες μετά, απαντάει προς τον Γεώργιο Βαρνακιώτη, ως ακολούθως.
Η από 10 Απριλίου 1829 επιστολή του Αυγουστίνου Καποδίστρια προς τον στρατηγό Γεώργιο Νικολού Βαρνακιώτη {επιστολαί , Νεάρχου Φυσεντζίδου , σελ. 204, εκδ. 1893}
Το 1830 επί κυβερνήτη Ιωάννου Αντ. Καποδίστρια, ο Στυλιανός Μπαμπινιώτης διορίστηκε Πάρεδρος στο Πρωτόκλητο Δικαστήριο του Μεσολογγίου, με τότε διοικητή Μεσολογγίου τον Νικόλαο Νάκη , τον και μετέπειτα Εκκλησιαστικό Επίτροπο Αιτωλ/νίας { ΓΕΝΙΚΗ, φύλ. 21/12 Μαρτ.1830}.
Το 1830 παντρεύτηκε ξανά και απόκτησε, εκτός τον Βασίλη και άλλα δυο παιδιά, ήτοι τον Κωνσταντίνο και την Παρασκευή { ΧΕΟΕΒ. Κουτί 135 φάκ. 113}.
Ο Στυλιανός Μπαμπινιώτης εκ Ξηρομέρου , ως πάρεδρος στο Πρωτοδικείο Μεσολογγίου
Στις 4 Αυγούστου 1831 συμμετείχε , μαζί και με τους δημογέροντες Ξηρομέρου που προαναφέραμε, στη διεξαχθείσα συνέλευση στον Αετό Ξηρομέρου και στην οποία συνέλευση εξέδωσαν ψήφισμα συμπαράστασης στον κυβερνήτη Καποδίστρια, για τα συμβάντα που πραγματοποιήθηκαν στο Λιμένι και στην Τσίμοβα ( Αρεόπολη ) της Μάνης τον Ιούλιο του 1831 (στάση κατά του Καποδίστρια) και στα οποία ως γνωστόν έκτροπα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο οι Μαυρομιχαλαίοι{ΓΕΝΙΚΗ, φ.71/16-9-1831}.
Η πατρίδα του ενέκρινε το 1825, ότι έχει λαμβάνειν από το Εθνικό Ταμείο 2.777 γρόσια, για τα οποία είχε δώσει στον αγώνα ο πατέρας του Πέτρος Μπαμπινιώτης, χρήματα τα οποία και ουδέποτε έλαβε , καθότι όπως θα δούμε παρακάτω , τα διεκδικούσε από το κράτος το 1865 και ο γιος του Βασίλης Μπαμπινιώτης. Ιδού και η σχετική περί ης ο λόγος απόφαση της τότε Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος.
« Αριθ. 3348 Εθνικόν Ταμείον
Μετά την υπ΄ αριθ. 14423 διαταγήν της Διοικήσεως και της υπ΄ αριθ. 13382 έγκρισιν του υπουργού των πολεμικών να δωθώσιν εις τον κύριον Στυλιανόν Πέτρου Μπαμπινιώτην το όλον γρόσια δύο χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα επτά αριθ. 2777 δια πληρωμήν της αποζημίωσης του και αλλότρων τα οποία έδωσεν ο πατήρ του κατά το 1822 εις το επί του Μεσολογγίου Στρατόπεδον.
Τη 1 Νοεμβρίου 1825 εν Ναυπλίω / ο υπουργός : Νικόλαος Πονηρόπουλος ».
Παρόμοιο έγγραφο (αριθ. 2483 /1 Σεπτεμβρίου 1825) ευρισκόμενο αμφότερο με το προηγούμενο στα ΧΕΟΕΒ (Εθνική βιβλιοθήκη), πιστοποιεί ότι του οφείλονται 1400 γρόσια δια εξόφληση των μισθών του πατρός του , Πέτρου Μπαμπίνη Γεροκώστα , διατελέσαντα Έπαρχου του Αιτωλικού το 1823-1826.
Πέθανε ο Στυλιανός Μπαμπινιώτης το 1837, κατ΄ έγγραφο ομολογία του γιου του Βασίλη, αφήνοντας εν ζωή από τον πρώτο του γάμο τον Βασίλη ηλικίας 20 ετών το 1839 και, τους Κωνσταντίνο 8 ετών και Παρασκευή 7 ετών το 1839 , ετεροθαλή αδέλφια του Βασίλη από τον δεύτερο γάμο του πατερα του, που όπως προείπαμε τον δεύτερο γάμο τον τέλεσε το 1830 και αφού βεβαιώθηκε επίσημα το 1827 για τον θάνατο στην αιχμαλωσία της πρώτης του γυναίκας & του πατέρα του Πέτρου Γεροκώστα ή Μπαμπινιώτη , όπως και της αδελφής του Ελένης Μπαμπινιώτη.
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΣΤΥΛ. ΒΑΣΙΛΗΣ ( 1819 – 1895 ).
Γεννήθηκε το 1819 & ήταν γιος του Στέλιου και εγγονός του Πέτρου Μπαμπινιώτη. Τέλος του 1825 βρίσκεται συφάμελα στο Αιτωλικό και με την άλωση αυτού στις 13 Μαρτίου 1826 αιχμαλωτίζεται μαζί με την μητέρα του Ειρήνη, τη θεία του Ελένη, τον παππού του Πέτρο και αμφότεροι μεταφέρθηκαν και με άλλους αιχμαλώτους στην Άρτα. Εκεί η μητέρα του Ειρήνη και η θεία του Ελένη θανατώνονται από τους Τούρκους και ο παππούς Πέτρος αποβιώνει στην αιχμαλωσία από αποπληξία. Απελευθερώθηκε από την Άρτα το 1829 επί Καποδίστρια , με ενέργειες του στρατηγού Γεωργίου Βαρνακιώτη και στα πλαίσια ανταλλαγής αιχμάλωτων πληθυσμών. Το 1839 ως αυτεξούσιος ων μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1837, μπαίνει σε ένα αγώνα κατά τον οποίον διαμαρτύρονταν συνεχώς και ζητούσε πάνω από μια εικοσαετία , βαθμολογική , οικονομική , αλλά και , επαγγελματική αποκατάσταση , την οποία αυτή , εισέπραξε δεόντως.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1839 από την Μπαμπίνη και εικοσαετής πλέον, καταθέτει προς τον δήμαρχο Μαραθίας, σχετικό αίτημα, στο οποίο ανέπτυσσε λεπτομερώς τις εκδουλεύσεις και, την αιχμαλωσία της οικογενείας του και κατέγραφε τα παρακάτω:
« Αφού προηγουμένως δια της από το Μήνα Μαΐον τ. ε. προς την Α.Μ. δοθείσης αναφοράς μου εξέθεσα εν παρόδω τα οποία μ’ επιρεστοίχησαν της αιχμαλωσίας δυστυχήματα δια να μην φανώ δια της διεξοδικότητος ενοχλητικός εκθέτω ήδη αυτά κάτωθι εμπεριστατωμένως. Ο πάππος μου Πέτρος Μπαμπινιώτης ονόματι ,υπήρξεν εις των κατά το μάλλον συναγωνισθέντων εις το Ελληνικόν Έθνος, εθυσίασεν υπέρ αυτού την οποίαν είχεν μεγάλην κατάστασιν συναγωνίσθη και πραγματικώς μετά του πατρός μου κατά των εχθρών του πολέμου καθ΄ όσον ηδύνατο. Εδάνεισε στο έθνος του εκτός των οποίων συνεισέφερε και τριάκοντα τότε χιλιάδες γρόσια με ομολογίας, αι οποίαι δια τας διαφόρους μεταβολάς των περιστάσεων απωλέσθησαν, μέρος τε των οποίων έτι ευρίσκεται δι’ ένδειγμα αληθείας και αφοσιώσεως εις την πολιορκίαν του Μεσολογγίου ευρίσκον το απαρχής κινδυνεύσοντες καθ’ εκάστην. Διετέλεσεν ο πάππος μου και Έπαρχος Αιτωλικού εις την ζοφεράν της αυτής πόλεως έξοδον δηλ. του Μεσολογγίου.
Η μήτηρ μου με μίαν αδελφήν της ηχμαλωτίσθησαν και εγένοντο εκ των οικίων και καταστάσεων ελεεινόν θέαμα Χριστιανών οφθαλμαίς όταν είδον αυτάς εξ απροόπτου εις Άρταν αιχμαλώτους αμφοτέροις και τέλος η μήτηρ μου απέθανεν εν τη αιχμαλωσία. Ο πάππος μου και ο υποφαινόμενος αιχμαλωτισθέντες , συνάμα ελευθερώθημεν επιμελεία του Συνταγματάρχου κ. Γεωργίου Βαρνακιώτου και φέρομεν μεγίστη χάριν ενώπιόν του. Ο πάππος μου εν τη αιχμαλωσία έτι ών καλλίστου τέλους δια της αποπληξίας υπό της τύχης ηξιώθη. Εγώ δε έμεινον εκείθε εις Άρταν μεταβάς εν πολλώ και ύστερον εις Μύτικα, καθυποβεβλημένος υπ’ αστυνομικής επιτήρησης δια να μην εισέλθω εις Κάλαμον, Νήσον Ιονικήν. Ο πατήρ μου ευρίσκετο τότε εις Ναύπλιον όταν ημείς ηχμαλωτίσθημεν, και μαθών την απελευθέρωσίν μου διέβη εις Κάλαμον δια να με λάβη μαζί του μονογενή με έχων. Παντί σθένει εποιήσατο δια τον εις Κάλαμον είσοδόν μου τη καρδίαν δικόμενοι , αλλ’ εις μάτην διότι οι Τουρκόφρονες μ’ εμπόδιζον με τον σκοπόν του να ελκύσωσιν τον πατέρα ένεκα εμού εις αυτομολίαν υποσχόμενοι με εις αυτόν και ότι θέλει νάχει προς τοις άλλοις μεγάλας επαγγελίας. Ηπείλουν εις αυτόν τον θάνατο Μου εις περίπτωσιν εναντίας, ο δε πατήρ μου προέκρινεν αυτό Μάλλον ή την αυτομολίαν υποσχόμενοι με εις αυτόν και ότι θέλει νάχει προς τοις άλλοις μεγάλας επαγγελίας.
Η με ημερομηνία 6 Νοεμβρίου 1839 τρισέλιδος επιστολή του Βασίλη Στυλιανού Μπαμπινιώτη , απευθυνόμενη προς τη Διοίκηση Ακαρνανίας και στην οποία εξέθετε τις εκδουλεύσεις του στην αιχμαλωσία στην Άρτα που ευρίσκονταν κατά το 1826 ως το 1829 που απελευθερώθηκε
Η ενυπόγραφος επιστολή του Βασίλη Στυλ. Μπαμπινιώτη στις 6 Νοεμβρίου 1839
Μ’ έλαβον οι εχθροί όντας είδον τον πατέραν μου επιμείναντα και με απήγαγον κατά του κρημνού εις την θάλασσαν, αλλ’ άνθρωποι τινες οι κάθε επί ου εμπνευσμένοι μ’ απάλλαξαν του τρομερού της επαράτου εκείνης στιγμής κινδύνου προειδόντος εξ ταπεινού τινός Οθωμανού άρχοντος τότε του εις Ξηρόμερον Οθωμανικού στρατού. Μάρτυρες τούτου είναι οι κύριοι Νικολάκης Παπαγιάννης και Κώστας Παπαγιάννης. Ο πρώτος συνδημότης μου και ο δεύτερος κάτοικος του δήμου Εχίνου της Επαρχίας Ξηρομέρου. Ο πατήρ μου εξόδευσεν όχι ολίγα και με έμβασεν εις Κάλαμον υγειονομικώς παραβάτης γενόμενος, θάνατον καταγγέλλουσα η παράβασις ταύτην οσάκις ούτος επ’ αυτοφώρω συνελαμβάνετο. Ταύτα εκθέτω προς υμάς δακρυρροών την επάρατον του κινδύνου και της αιχμαλωσίας στιγμήν αναμενημένως, τα οποία, ο λόγος δέον άχρι τούδε δεν ανεφέρθην εις την Βασιλικήν Κυβέρνησιν να εκθέσω ήδη, διότι προ δυο ετών ήμουν υπεξούσιος του πατρός μου έτι ζώντος γενόμενος δε αυτεξούσιος αυτού αποθανόντος , έτυχον εις ασυρμονία μετά της Μητρός μου τρέχων διηνεκώς εις Δικαστήρια.
Εις δε την λαμπροτάτην Βασιλικής εμφανίσεως στιγμήν καθ’ ήν αξιώθην να ιδώ πατήσαντος το έδαφος της πατρίδος μου Ελλάδος Άνακτα, επαρουσιάσθην εις αυτόν εκθέσας ολίγα τούτων όστις κατ’ ευδοκίαν προέθετο να εξετάση δια της Βασιλικής Κυβερνήσεως και μάθει την αλήθειαν σήμερον. Ζώσιν έτι οι κ. κ. Αλέξανδρος Γαρδικιώτης υπασπιστής της Α.Μ , Τάτζης Μαγγίνας Σύμβουλος Επικρατείας και Γεώργιος Βαρνακιώτης Συνταγματάρχης οίτινες ημπορούν να πιστοποιήσωσιν τ΄ αναφερόμενα οσάκις ζητηθώσι, επιφυλασσόμενος να λάβω και ενδεικτικά παρ’ αυτών εμφαίνοντα την αλήθειαν και τα παρρησιάσω εις την Βασιλικήν Κυβέρνησιν.
Εις περίπτωσιν κατ’ ώ ήθελε μεσολαβήση δισταγμοί αυταί εκ των αναφερομένων, δια ταύτα προστρέχων εις την Βασιλικήν Κυβέρνησιν ο υποφαινόμενος εξαιτούμε ίνα λάβη η Σεβαστή Κυβέρνησις και έχει υπόψιν τ’αναφερόμενά μου εχόμενα πλήρους αληθείας παρακαλουμένη θερμώς να ενεργήση όσον με αφορά τα υπό την επιμελειάν μου δύο ανήλικα αδέλφια ονομαζόμενα Κωνσταντίνο και Παρασκευή, ο μεν αυτός ήδη οκτώ ετών η δε επτά , ως να τους χορηγηθή σύνταξις τις δυναμένη ν’ απαντήση τα αφευκτέα του ζην αυτών έξοδα, καθ΄ όσον δε τον αναμενόμενον έχοντα αρκετήν πείρα επαγγελία δυσανάλογοι των εκδουλεύσεων αυτού και της δυνάμεώς του. Υπογραμματείαν δηλαδή Διοικητικήν δια ν’απαντήσει τα άφευκτα του ζην αυτού έξοδα, έχων υπό την επιμέλειάν του ως είρθη και δύο αδελφούς ανηλίκους, δια να λάβη άνεσιν των απείρων αυτών δυστυχημάτων και των προγόνων του.
Υμείς δε κύριε Δήμαρχε παρακαλείσθε να καθυποβάλλετε την αναφοράν μου ταύτην εις την Βασιλικήν Διοίκησιν Ακαρνανίας παρακαλουμένην να διαβιβάση αυτήν προς την Βασιλικήν Επί των Εσωτερικών Γραμματείαν της Επικρατείας παρατηρούντες επ’ αυτής όσα περί των αναφερομένων επιλάβετε δια των ιδίων υμών αισθήσεων σύμφωνα με την αλήθειαν και τη δικαιοσύνην. Μένω με το σέβας μου.
Ο Ευπειθέστατος Βασίλειος Στυλ. Μπαμπινιώτης» {Υπ. Στρατ./ΜΑ, φάκ.452}
Την ίδια ημέρα ο δήμαρχος Μαραθίας, Γιάννης Γιαννούλης, απαντά προς τη Διοίκηση Ακαρνανίας, αναφέροντας δια τον Βασίλη Μπαμπινιώτη στην « έκθεσιν των εκδουλεύσεων και της αιχμαλωσίας αυτού » με τα ακόλουθα:
«Προς την Βασιλικήν Διοίκησιν Ακαρνανίας.
Η παρούσα διευθύνεται κατ’ αίτησιν του αναφερομένου συνδημότου μας Βασ. Στυλ. Μπαμπινιώτου, με τας οποίας δίδομεν και εξετάσαντες έτι εμάθομεν πληροφορίας, ότι αληθώς ο αναφερόμενος Βασίλης Στυλιανού Μπαμπινιώτης ηχμαλωτίσθη μετά της οικογενείας του εις την πολυθρήνητον του Μεσολογγίου έξοδον και απελευθερώθη δια του Συνταγματάρχου κυρίου Γεωργίου Βαρνακιώτου, κατά το 1826 έτος εις Άρταν παρασυρθείς υπό των Οθωμανών και ότι οι γονείς του έχουν πολλάς εκδουλεύσεις εις το Ελληνικόν Έθνος και συνεισέφερον εις αυτό και ότι έχων ο αναφερόμενος αποδεικτικόν των εκδουλεύσεων τούτων απώλεσεν αυτά ένεκα των μεταβολών των περιστάσεων εις την αιχμαλωσίαν την οποίαν παρακαλείται να διαβιβάση προς την Βασιλικήν επί των Εσωτερικών Γραμματείαν της επικρατείας δια τα περαιτέρω.
Εν Μπαμπίνη τη 6 Οκτωβρίου 1839 Ευπειθέστατος
( Τ. Σ ) Ο Δήμαρχος Μαραθίας. Γιάννης Γιαννούλης»
Η απάντηση προς τη διοίκηση Ακαρνανίας , του δημάρχου Γιάννη Γιαννούλη και των δημοτικών Συμβούλων του Δήμου Μαραθίας : Δημήτρη Λιάμη, Παναγή Γαλάνη, Στάθη Χαροκόπου, Θοδωρή Παλιούρα , Γεωργάκη Σταμούλη Γερόλυμου, Θοδωρή Κίτζαλη , φέρουσα ημερομηνία 6 Οκτωβρίου 1839 και έχουσα σχέση με τον Βασίλη Στυλιανού Μπαμπινιώτη {υπ. στρατ.φάκ.452/λ.143}
Συνημμένα δε , ο δήμαρχος Μαραθίας Γιάννης Γιαννούλης που ως γνωστόν κατάγονταν από τον Πρόδρομο Ξηρομέρου, έστειλε προς τον Διοικητή Ακαρνανίας και σχετικό πιστοποιητικό υπογεγραμμένο στις 6 Οκτωβρίου 1839 απ’ όλους τους δημοτικούς συμβούλους του Δήμου Μαραθίας (έδρα ήταν η Μπαμπίνη) και στο οποίο ανέφερε τα εξής:
«Το Δημοτικόν Συμβούλιον του Δήμου Μαραθίας πιστοποιεί ότι ο Βασίλειος Στυλιανού Μπαμπινιώτης είναι κάτοικος του χωρίου Μπαμπίνης του Δήμου Μαραθίας αυτόχθων Έλλην, ότι αληθώς ηχμαλωτίσθη μετά της οικογενείας του εις την πολυθρήνητον του Μεσολογγίου Έξοδον, ότι απηλευθερώθη δια του Συνταγματάρχου κ. Γεωργίου Βαρνακιώτου εις Άρταν παρασυρθείς υπό των Οθωμανών, ότι οι γονείς του είχον πολλάς εκδουλεύσεις εις το Ελληνικόν Έθνος και συνεισέφερον εις αυτό και ότι διάγη σήμερον μετά ζωής ανηλίκων δύο αδελφών του. Δίδομεν λοιπόν το παρόν του Βασιλείου Στυλιανού Μπαμπινιώτη ενδεικτικόν ίνα τω χρησιμεύση όπου ανήκει.
Εν Μπαμπίνη τη 6 Οκτωβρίου 1839. Το Δημοτικόν Συμβούλιον
Ο Πρόεδρος. Δημήτριος Λιάμης Τα Μέλη: Παναγής Γαλάνης, Ευστάθιος
Χαροκόπος, Θοδωρής Παλιούρας,
Γιωργάκης Σταμούλη Γερόλυμος, Θοδωρής
Κίτζαλης.
Επιβεβαιούται ότι γνήσιον και ειλικρινές του περιεχομένου εν τω παρόντι ενδεικτικώ, καθώς και η γνησιότης των υπογραφών του δημοτικού ημών Συμβουλίου.
Εν Μπαμπίνη τη 5 Απριλίου 1841
(Τ.Σ.) Ο Δήμαρχος Μαραθίας
Γιάννης Γιαννούλης»
Στις 20 Μαΐου 1841 ο Βασίλης Στυλ. Μπαμπινιώτης ηλικίας 22 ετών και από την
Κόρινθο όπου και ευρίσκετο, καταθέτει ξανά, προς τον βασιλιά Όθωνα, αίτημα περί χορηγήσεως στρατιωτικού βαθμού εις την βασιλική Φάλαγγα διαθεσίμου ή θέσιν οικονομικής, αναφέρει μεταξύ των άλλων στην αίτησή του ο Βασ. Μπαμπινιώτης.
«… παρουσιαζόμενος σήμερον ενώπιόν σου Μεγαλειώτατε Βασιλεύ επικαλούμαι τη δικαιοσύνην σου ίνα ευαρεστούμενος διατάξηται να μοι χορηγηθεί βαθμός τις εις την Βασιλικήν Φάλαγγα διαθεσιμότητος άνευ αντιτίμου ή τούτου μη δεδομένου, οικονομική θέση αναλόγως των πατρικών μου εκδουλεύσεων της αιχμαλωσίας και της υπάρξεώς μου…»
Αλλά όπως φαίνεται εις μάτην… φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ούτε μια απάντηση δεν εδόθη απ’ τους αρμοδίους στον Βασίλη Στυλιανού Μπαμπινιώτη για το αίτημά του.
Το 1865 καταθέτει εκ νέου αίτηση προς την Επιτροπή στρατιωτικών εκδουλεύσεων ζητώντας οικονομική ενίσχυση για τους προς το Έθνος αγώνες της οικογένειάς του.
Μαζί με την αίτηση της 18ης Ιουνίου 1865 ο Βασίλειος Μπαμπινιώτης υπέβαλε συνημμένως και το ακόλουθο πιστοποιητικό του δήμου Εχίνου, στο οποίο πιστοποιείται η ηλικία και η οικογενειακή του κατάσταση και μάλιστα μέσα απ΄ τα δημοτολόγια του προαναφερθέντος δήμου.
Ιδού και το σχετικό πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως που περιέχεται στον φάκελό του στο Τμήμα Χειρογράφων και Ομοιοτύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
« Αριθ. 1037 Βασίλειον της Ελλάδος
Ο
Δήμαρχος Εχίνου, Πιστοποιεί
Την ύπαρξιν της ταυτότητος του Βασιλείου Στυλ. Μπαμπινιώτου κατοίκου του χωρίου Μπαμπίνης ετών 50 εγγεγραμμένον εις το δημοτολόγιον του Δήμου μας επί τω αύξωντι αριθ. 256 και ότι ούτος είναι και νόμιμος κληρονόμος του αποβιώσαντος πατρός αυτού Στυλιανού Μπαμπινιώτου, ο δε πατήρ του ήτο ο μόνος γιος και κληρονόμος του προαποβιώσαντος πατρός του και εγγόνου του ειρημένου Βασιλείου Στυλ. Μπαμπινιώ- του, Πέτρου Γεροκώστα ή Μπαμπινιώτου. Εξεδώθη όθεν κατ’ αίτησιν του το παρόν πιστοποιητικιόν του υποαναφέροντος ανήκοντος.
Κατούνα την 16 Ιουνίου 1865 Ο Δήμαρχος
Γεώργιος Ζέλλος »
Επί πλέον ο Βασίλης Μπαμπινιώτης κατέθεσε προς την Επιτροπή στρατιωτικών εκδουλεύσεων του 1865 και το ακόλουθο πιστοποιητικό, υπογεγραμμένο το 1844 από τον τότε Δήμαρχο Εχίνου (1841-1847, Κατούνα Ξηρομέρου) Ιωάννη Πετιμέζη , αγωνιστή του ΄21, βουλευτή Ξηρομέρου (1847) και γνώστη από πρώτο χέρι για τα συμβάντα στην εύανδρο οικογένεια του Βασίλη Στυλιανού Μπαμπινιώτη.
«Αριθ. 417 Βασίλειον της Ελλάδος
Ο Δήμαρχος Εχίνου, Πιστοποιεί ότι
Ο κύριος Βασίλειος Στυλιανού Μπαμπινιώτης, είναι δημότης αυτόχθων και κάτοικος του χωρίου Μπαμπίνης του Δήμου τούτου. Η οικογένεια τούτου μία των σημαντικών της επαρχίας μας συνεισέφερε τα κατ’ αυτού και χρηματικώς και πολιτικώς, διότι ομού Πάππος αυτού Πέτρος Γεροκώστας Μπαμπινιώτης υπηρέτησεν ως έπαρχος κατά τας αρχάς της Επαναστάσεως και μετά ταύτα, ο δε πατήρ αυτού Στυλιανός Πέτρου Μπαμπινιώτου, όχι μόνον πολιτικώς αλλά και στρατιωτικώς παρευρεθείς ως τοιούτος εις τας κατά την Πλάκαν και Πέταν μάχας υπό του αποβιώσαντος Συνταγματάρχου κ. Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτην. Ούτως αγωνιζομένη η οικογένεια αύτη υπέρ της
ανεξαρτησίας και εις την πολιορκίαν του Μεσολογγίου κατά το 1825 ηχμαλωτίσθη εις την πολυθρήλυτον πτώσιν τούτου συνάμα και ο ειρημένος Βασίλειος, παρεκτός του πατρός του Στυλιανού μη ευρεθέντος τότε εις Μεσολόγγιον και απέθανον εις την αιχμαλωσίαν ο ρηθείς Πάππος και μήτηρ του Βασιλείου τούτου , ούτος δε απελευθερώθη δια του μεμνησθέντος Συνταγματάρχου Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτου. Κατ’ αίτησιν όθεν του ειρημένου Βασιλείου Στυλ. Μπαμπινιώτου δίδεται το παρόν μας προς αυτόν δια του χρησιμεύση όπου δη.
Εν Κατούνη την 16 Ιουνίου 1844 Ο Δήμαρχος
Ιωάννης Πετιμέζης»
Πλαγίως πιστοποιείται και το 1863:
« Ότι γνησία η υπογραφή του αποβιώσαντος δημάρχου Ιωάννου Πετιμέζη
και το περιεχόμενο του πιστοποιητικού.
Κατούνα, 19 Νοεμβρίου 1863 Ο Δήμαρχος Εχίνου. Γεώργιος Ζέλλος»
Πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως του Βασίλη Στυλ. Μπαμπινιώτη υπογεγραμμένο στις 10 Ιουνίου 1844 από τον Ιωάννη Πετιμέζη , Δήμαρχο Εχίνου ( Κατούνα Ξηρομέρου )
Αντίστοιχο πιστοποιητικό, του τότε αντισυνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας Φώτη Κουσουρή (Βάρνακας), που σας παρουσιάζουμε ακολούθως, πιστοποιεί, όσα και οι προγενέστεροι ανέφεραν στα προειρημένα έγγραφα.
Ιδού και το πιστοποιητικό του αντισυνταγματάρχη, Φώτη Κουσουρή (Βάρνακας) , το οποίο επιβεβαιώνει την αγωνιστική δράση και την προσφορά στην Παλιγγενεσία της ευάνδρου οικογένειας Μπαμπινιώτη.
« Πιστοποιώ καγώ ο υποφαινόμενος επί τη οριζομένη από τον ποινικόν Νόμον ποινή και επί τη υποχρεώσή της ανηκούσης πολιτικής αποζημιώσεως ως και εν των παρόντι δήμαρχος Εχίνου Ιωάννης Πετιμέζης, ταγματάρχης, ότι ο εννεαετής τότε -ήδη πεντηκοντούτης – κατά την πολιορκίαν και την ένδοξον Έξοδον της φρουράς Μεσολογγίου , Βασίλειος Στυλ. Μπαμπινιώτης , ηχμαλωτίσθη μετά της λοιπής οικογενείας του δηλ. του πάππου του Πέτρου Μπαμπινιώτου ή Γεροκώστα και της μητρός του υπό των εχθρών , αποθανόντων αμφοτέρων τούτων εις την αιχμαλωσίαν , ο δε πατήρ του Στυλιανός Π. Μπαμπινιώτης υπηρέτησεν Στρατιωτικώς την πατρίδα κατά τας μάχας της Πλάκας και του Πέτα ότι γνωστόν υπό τις οδηγίες του Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτου. Ούτος δε απηλευθερώθη δια του Συνταγματάρχου Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτου προ πολλού αποθαντόντος.
Εν Βάρνακα την 7 Ιουλίου 1865 Φώτης Κουσουρής , Αντισυνταγματάρχης».
Τέλος το 1864 ο δήμαρχος Εχίνου (Κατούνα) Γεώργιος Ζέλλος , πιστοποιούσε αναλυτικώς την οικογενειακή κατάσταση του Βασιλείου Μπαμπινιώτη, η οποία περιγράφεται διεξοδικώς στο ακόλουθο έγγραφο – πιστοποιητικό :
« Αριθ. 1301 Βασίλειον της Ελλάδος
Ο Δήμαρχος Εχίνου
Πιστοποιεί ότι
Ο κύριος Βασίλειος Στυλ. Μπαμπινιώτης Δημότης του Δήμου τούτου και κάτοικος Μπαμπίνης έχει ακίνητον περιουσίαν συνγγειμένην εξ είκοσιν στρεμμάτων αμπέλων και τεσσαράκοντα στρεμμάτων αγρών, απάσης δε της περιουσίας ταύτης η κατά μέσον όρον ετησία πρόσωδον εξερουμένων των κατ’ έτος εσόδων της καλλιεργείας των αμπέλων κ.λπ. ανεβαίνει εις δρχ. 600 εξακοσίας εκ δε της κινητής αυτού περιουσίας εκ προβάτων εξήκοντα απολαμβάνη ετησίως δρχ. 150. Ήτοι το όλον δραχμαί επτακοσίας πεντήκοντα αριθ. 750.
Έχει δε οικογένειαν συνγγειμένην εξ οκτώ ψυχών και τούτου συμπεριλαμβανομένου, ήτοι της συζύγου του Λάμπρως ετών 42, της θυγατρός του Ειρήνης ετών 20, ετέρας θυγατρός του Μαρίας ετών 16, του υιού του Θεοδώρου υποτρόφου του Δήμου μας φοιτούντος εις το Γυμνάσιον ετών 17, του ετέρου υιού του Δημητρίου ετών10, του ετέρου Ιεροδυανού ετών 7, και της μικροτέρας θυγατρός του Ελένης ετών 12, ήτις είναι και ημιμαθείς εις τα αλληλοδιδακτικά μαθήματα και περί ης προτείσθητι να ζητήση Δημόσιον υποτροφίαν εις το Σχολείον των Κορασίδων εν Αθήναις δια να χρησιμεύση Διδασκάλισσα μαθημάτων και χειροτεχνημάτων εν τω Δήμω μας ή αλλαχώθεν, επειδή η οικογένεια του ανωτέρω Βασιλείου Στυλιανού Μπαμπινιώτου , τω ανωτέρω είναι μια από τας διακεκριμένας οικογενείας της επαρχίας μας αυτόχθων και προσηνέγκασα όχι ολίγας προσωπικάς και χρηματικάς θυσίας εις τον υπέρ ανεξαρτησίας ιερόν αγώνα και ειστερήται των μέσων του να φέρη την θυγατέραν του Ελένην δι΄ ιδίων του Εξόδων εις την ρηθείσαν Σχολήν και όλος ανεπαρκής και ειρημένη ετησία πρόσωδον της όλης ως είρηται περιουσίας τα ίδια ταύτα δίδωμεν το παρόν πιστοποιητικόν προς αυτόν δια να του χρησιμεύση όπου δει.
Εν Κατούνη τη 17 Ιουλίου 1864 Ο Δήμαρχος Εχίνου
Γεώργιος Ζέλλος »
Πάνω και κάτω φωτο: Πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως Βασίλη Στυλ. Μπαμπινιώτη υπογεγραμμένο στις 17 Ιουλίου 1864 από τον Δήμαρχο Εχίνου ( Κατούνα ) Γεώργιο Ζέλο
Πιστοποιητικά και αντίστοιχες συστατικές επιστολές δια να πείσει την Επιτροπή των στρατιωτικών εκδουλεύσεων του 1865 , για μισθολογική του αποκατάσταση, δεν κατέθεσε ο Βασίλης Μπαμπινιώτης μονάχα από Δημάρχους και στρατιωτικούς, αλλά και από προεστούς των παρακείμενων χωριών του Ξηρομέρου, όπως μαρτυρεί και το υπ΄ αριθ. 8906 ακόλουθο έγγραφο που βρίσκεται στον φάκελό του (ΓΑΚ/ΧΕΟΕΒ).
« Πιστοποιητικόν. Οι υποφαινόμενοι γνωρίζοντας τας κατά νόμον ποινάς πιστοποιούμεν, ότι το 1821 αγορασθείσα πυρίτης δι’ ανάγκην της πατρίδος κατά την έναρξιν του υπέρ ανεξαρτησίας του έθνους ιερού αγώνος από τον Νικόλαον Σούτον Γενοβέζον δια τάλληρα χίλια εκατό τεσσαράκοντα οκτώ (1148) δι’ υποσχέσεως του κυρίου Πάνου Γαλάνη, Τάτζη Μαγγίνα, Χρηστάκη Στάϊκου και Πέτρου Μπαμπινιώτου επλήρωσεν την αναλογίαν του ο μνησθείς Πέτρος Μπαμπινιώτης τάλληρα διακόσια ογδοήκοντα επτά αρ. 287. Το δε γενικόν αποδεικτικόν της πληρωμής έμεινεν εις χείρας του Χρηστάκη Στάϊκου και δίδομεν το παρόν κατ’ αίτησιν του εγγονού και κληρονόμου του Βασιλείου Στυλιανού Μπαμπινιώτου και υποφαινόμεθα.
Εν Ακαρνανία την 20 Μαΐου 1865 Τάτζης Μαγγίνας
Και ημείς οι κάτωθι υπογεγραμμένοι πιστοποιούμεν άπαντα τα ανωτέρω αναφερόμενα και επί τη ευθύνη της ανηκούσης πολιτικής αποζημιώσεως παρόντες ότι υπάρχοντες όταν έδιδε τα ανωτέρω τάλαρα 287 ο ανωτέρω Πέτρος Μπαμπινιώτης εντός των άλλων δια την πληρωμήν της πυρίτιδος ως ανωτέρω και υπογραφόμεθα και προς τον ανωτέρω Μπαμπινιώτην. Οι πιστοποιούντες , κάτοικοι του χωρίου Παπαδάτου του δήμου Εχίνου. Δια τον αγράμματον Χριστόδουλον Ζαφείρην Παπαδάτον , Κατ’ εντολήν του. Δια τον αγράμματον Βασίλειον Στέργιου, Κατ’ εντολήν του Φώτης Λιαροκάπης »
Πιστοποιητικά κατοίκων και προεστών του δήμου Εχίνου στα 1865 και του Συμβούλου της Επικρατείας, Τάτζη Μαγγίνα , που επιβεβαιώνουν τη δράση της οικογένειας Μπαμπινιώτη
Τέλος στην οκτασέλιδη αναφορά του ο Βασίλειος Στυλ. Μπαμπινιώτης αναφέρει επιπρόσθετα και τα εξής: Καταθέτει 18 δικαιολογητικά έγγραφα, στα οποία ο πάππος του Πέτρος Μπαμπινιώτης συνεισέφερε στον αγώνα χρήματα (287 τάλιρα) για αγορά πυρίτιδος αγορασθείσα από τον Νικόλαο Σούτο (Σούτσο) Γενοβέζο.
Σύμφωνα με τον ενδεικτικό του Τάτζη Μαγγίνα, επιπλέον συνεισέφερε 3.000 γρόσια (βεβαιωμένα με γραμμάτια -7 γρόσια το τάλιρο) επίσης ζώα και άλευρα, δια το Μεσολόγγι όπως και 2.777 γρόσια (υπ’ αριθ. 3347 της 16.Σεπτ.1825), 1.400 γρόσια για εξόφληση μισθών του πατρός του και του πάππου μας Πέτρου Γεροκώστα ή Μπαμπινιώτη οφειλόμενα από το 1824 « καθό χρηματίσας » και έπαρχος Αιτωλικού, αναφέρει το έγγραφο. Απ’ τον αγώνα, συνεχίζει να αναφέρει ο Βασίλης Στυλιανού Μπαμπινιώτης : « Απώλεσα μεγάλη χρηματική και κτηματική περιουσία υπέρ της πατρίδος. Έχων 3 ενηλίκων και 3 ανυπάνδρων νεανίδων κ.λπ. Βεβαιωθέντα στις 10 Ιουνίου 1844 από τον Ιωάννη Πετιμέζη ταγματάρχη και Δήμαρχο Εχίνου & τον Φώτην Κουσουρήν Αντισυνταγματάρχην. Αιχμαλωτίσθηκαν ο Παππούς (Πέτρος) και η Μητέρα μας, αποθανόντων αμφοτέρων εις την αιχμαλωσίαν, 9ετής τότε υπάρχων και απελευθερωθείς, δια του Μακαρίτου Συνταγματάρχου Γεωργίου Βαρνακιώτη » .
Ζητούσε με λίγα λόγια στα 1865 ο Βασίλειος Μπαμπινιώτης , αποζημίωση, για τους αγώνες του πατέρα του Στυλιανού, καθώς και του παππού του Πέτρου Μπαμπινιώτη. Χρήματα δε τα οποία και ουδέποτε τα έλαβε.
Μία από τις αναρίθμητες χρεωστικές Ομολογίες αξίας 250 γροσίων κάθε μία που είχε η οικογένεια Μπαμπινιώτη , υπογεγραμμένη στις 9 Ιουλίου 1822 από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, Πανούτσο Νοταρά και Θεόδωρο Νέγρη και γίνονταν δεκτή, κατά προτίμηση , για αγορά εθνικών κτημάτων
Το 1844 ο Βασίλειος Στυλιανού Μπαμπινιώτης παρασημοφορείται με το Σιδηρούν Αριστείο. Το 1845 και το 1850 διετέλεσε ένορκος δικαστής στον δήμο Οινιαδών (Κατοχή Ξηρομέρου), καθώς και δημοτικός σύμβουλος (1850-1854) στον δήμο Εχίνου (Κατούνα) επί δημάρχου Κωνσταντή Βαλιανάκη (1849-1859). Διετέλεσε επίσης υποτελώνης Μακρυνόρους (ΦΕΚ 9/1854), ελεγκτής τελωνείου Βόνιτσας (ΦΕΚ 31/1857), συμβολαιογράφος Μπαμπίνης ( ΦΕΚ 32/1857 ) , αλλά και Γραμματέας Ειρηνοδικείου Εχίνου (Κατούνα) (ΦΕΚ 75/1861 και ΦΕΚ 60/1866).
Η Επιτροπή των στρατιωτικών εκδουλεύσεων του 1865, στις 15 Μαΐου 1871 με την υπ’ αριθ.5η απόφαση της 29ης συνεδριάσεώς της, κατέταξε: τον Πέτρο Μπαμπινιώτη (τον παππού του) στην Ε΄ τάξη των αξιωματικών (λοχαγός) με αριθμό Μητρώου 300 και με την υπ΄ αρ. 12η απόφαση της 51ης συνεδριάσεως κατέταξε τον Στυλιανό Μπαμπινιώτη (τον πατέρα του) στην Ε΄ τάξη των αξιωματικών (λοχαγός) με αριθμό Μητρώου 301. Επί πλέον δε η προαναφερθείσα Επιτροπή επιδίκασε ότι στην οικογένεια Μπαμπινιώτη τους οφείλονται συνολικά 7.177 γρόσια και 287 ομολογίες.
[ Χ.Ε.Ο.Ε.Β: Κουτί 135 φάκ. 113, ΓΑΚ: Συλ. Λαδά Κ/47, Γεν. Φροντ. φάκ. 26α,
Αριστ. φάκ. 274, Υπ. Στρ. φάκ. 452 & ΦΕΚ 9/1854, 31/1857, 32/1857, 75/1861].
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ. (1798-1839) Εκατόνταρχος. Γεννήθηκε το1798 στην Μπαμπίνη του τ. δήμου Μαραθίας και μετά την απελευθέρωση της Ακαρνανίας (1832) διέμενε μονίμως στο χωριό Κονιδάρη Βόνιτσας στο οποίο και πέθανε το 1839. Μόλις ήχησε η κλαγγή των όπλων υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας, δεν έλειψε και ο Νικόλαος Μπαμπινιώτης, με το όπλο του ανά χείρας, να καταταγεί στην αρχή κοντά στον οπλαρχηγό Γεώργιο Βαρνακιώτη και μετέπειτα κοντά στον Γαρδικιώτη Γρίβα, αλλά και τον περισσότερο καιρό (1824-1826) κοντά στον στρατηγό Δήμο Τσέλιο. Πολέμησε στο Μακρυνόρος (Λαγκάδα 8 Ιουνίου 1821), στο Κομπότι της Άρτας (28 Ιουν.1822), στην περίτρανη και λαμπρή μάχη του Αετού Ξηρομέρου (9 Αυγ.1822), στο Λουτράκι Κατούνας (22 Αυγ.1822), στον Πέρσεβο Ξηρομέρου (23 Αυγ. 1822), στην Α΄ πολιορκία του Μεσολογγίου (Δεκεμβ.1822 – Ιαν.1823), στην Κατοχή Ξηρομέρου (8 Ιαν.1823), στο Ρίβιο (1 Νοεμ.1825) και στον Καρβασαρά (28 Σεπτ. 1825), πάντα υπό την αρχηγία του στρατηγού Δήμου Τσέλιου του οποίου υπήρξε ως και το 1826 πιστός αξιωματικός του. Η γνωριμία του Νικολάου Μπαμπινιώτη στα 1823-1824 με τον στρατηγό Δήμο Τσέλιο υπήρξε σταθμός στρατιωτικής εξέλιξης στην περαιτέρω πολεμική του πορεία. Από εδώ και πέρα αρχίζει η εποποιία του Νικολάου Μπαμπινιώτη ενός ήρωα ξεχασμένου σήμερα απ’ τους περισσότερους Ξηρομερίτες, του οποίου η πορεία επιβραβεύονταν χρόνο με το χρόνο, έως ότου με πρόταση του υπουργείου Πολέμου προς το Εκτελεστικό Σώμα, προάγεται στις 19 Φεβρουαρίου 1825 στον βαθμό του υποχιλίαρχου. Συμμετείχε υπό τον Δήμο Τσέλιο στην μάχη της Παπαδιάς (23 Απριλίου 1825 / Ελληνικά Χρονικά, φ.36 /1825), στις επιχειρήσεις στη Ναυπακτία-Κράβαρα και, με την έναρξη της Β΄ πολιορκίας του Μεσολογγίου μπαίνει στο Μεσολόγγι υπό τον Δήμο Τσέλιο .
Ακολούθησε τον Καραϊσκάκη στις νικηφόρες εκστρατείες του στη Βοιωτία (Αράχωβα 24 Νοεμ.1826) και στην Αττική (1827) πάντα υπό τις οδηγίες του Δήμου Τσέλιου. Το 1828-1829 συμμετείχε ενεργά, στις συρράξεις κατά των Τούρκων στη Δυτ. Ελλάδα, ως εκατόνταρχος αξιωματικός, αρχικά στη χιλιαρχία του Γιώτη Βαρνακιώτη στο στρατόπεδο του Μύτικα (Παλιομάγαζα) και ακολούθως υπό τον βονιτσάνο , χιλίαρχο , Αλέξη – Γαρδικιώτη Γρίβα.
Πολέμησε επίσης στην περίτρανη και λαμπρή μάχη της Βόνιτσας (15 Δεκεμβρίου 1828), στον Μαχαλά (1 Φεβρουαρίου 1828), στο Δραγαμέστο (17 Νοεμβρίου 1827), στην Μάνινα (12 Φεβρουαρίου 1828), στο Λουτράκι – Μακρυνόρος (1829) και με τον Γαρδικιώτη Γρίβα του οποίου υπήρξε αξιωματικός απ’ το 1828 και εφεξής στην απελευθέρωση του Μεσολογγίου στις 1-3 Μαΐου 1829. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1830 φέρεται καταγεγραμμένος ως ο 17ος εκατόνταρχος αξιωματικός στις στρατολογικές καταστάσεις του Ταξιαρχικού Σώματος στη Βόνιτσα. Και το 1832 υπηρετεί στα Ελαφρά Τάγματα στο στρατόπεδο στη Βόνιτσα και στην Κατοχή Οινιαδών ξανά υπό τον χιλίαρχο Γιώτη Βαρνακιώτη φέρων τον βαθμό του πεντακοσίαρχου. Ενώ το 1836 υπηρετούσε πάλι στη Βόνιτσα στην 2η τετραρχία της Βασιλικής Φάλαγγας (ΦΕΚ 26/10-6-1836) με διοικητή τον Γιώτη Βαρνακιώτη, φέρων αυξ. αριθμό 9 στους καταλόγους της βασιλικής Φάλαγγας και τον βαθμό του υπολοχαγού.
Ο Νικόλαος Μπαμπινιώτης προβιβάζεται στον βαθμό του υποχιλίαρχου δυνάμει της υπ’ αρ.3487 /19 Φεβρουαρίου 1825 αποφάσεως του Εκτελεστικού Σώματος {πολ.φάκ.55}.
Ο Νικόλαος Μπαμπινιώτης εκατόνταρχος αξιωματικός στο Ταξιαρχικό Σώμα στη Βόνιτσα το 1830-1 μαζί με τον επίσης εκατόνταρχο, Κωνσταντή Γριβογιώργο που κατάγονταν από την Κωνωπίνα Ξηρομέρου. { Γραμ. Στρατ. φάκ.119}
Ο Νικόλαος Μπαμπινιώτης ως πεντακοσίαρχος αξιωματικός (2ος στη σειρά)
στο Ταξιαρχικό Σώμα στη Βόνιτσα στις 27 Ιουνίου 1832 και στη χιλιαρχία του
Γιώτη Βαρνακιώτη. {ΓΑΚ: Γραμ. Στρατ. φάκ. 160}
Ο Νικόλαος Μπαμπινιώτης 9ος στον κατάλογο των αξιωματικών το 1835 στη Βόνιτσα , υπηρετών ως υπολοχαγός στη Βασιλική Φάλαγγα. { Υπ. Στρατ. Μ/Α, φάκ. 539}
Από το 1830 και μετά και ως εν ενεργεία αξιωματικός στο Ταξιαρχικό Σώμα και στη βασιλική Φάλαγγα, κατοικούσε μόνιμα στο χωριό Κονιδάρη , οικισμός κοντά στο Μοναστηράκι Βονίτσης . Πέθανε τον Ιούλιο του 1839 στο Κονιδάρι Βονίτσης στο οποίο και ζούσε, αφήνοντας στη ζωή τη γυναίκα του Αγγέλλω , καθώς και την ανήλικη κόρη του ονόματι Ελένη. Το 1836 προικοδοτήθηκε με τον βαθμό του υπολοχαγού της Βασιλικής Φάλαγγας , όπου του απονεμήθηκε μαζί και με άλλους αξιωματικούς το Αργυρούν Αριστείο ως εντίμως μεθέξαντα δια τις προς την πατρίδα στρατιωτικές εκδουλεύσεις του, ενώ στις 4 Φεβρουαρίου 1838 ονομάστηκε προικοδοτημένος λοχαγός στη Βασιλική Φάλαγγα {Υπ. Στρατ. Μ/Α, φάκ.434} και στις 12 Φεβρ.1845, ήδη αποβιώσας, ονομάστηκε πραγματικός λοχαγός στη Βασιλική Φάλαγγα. {Βασιλικό Διάταγμα 12 Φεβρ.1845, Α.Μ.758,Υπ. Στρατ. Μ/Α, φάκ. 491}.
Με την ίδια απόφαση προήχθησαν σε λοχαγό και οι Ξηρομερίτες υπολοχαγοί: Παναγής Γαλάνης (Mαχαλάς), Σταμούλης Χονδρός (Ζαβέρδα), Χρήστος Τσαούσης (Πλαγιά), Πάνος Κουσουρής (Βάρνακας), Σταμούλης Καρπούζης (Βάρνακας), Ιωάννης Χονδρός (Ζαβέρδα), Δημήτριος και Χρήστος Παληογιάννης (Βάρνακας), Αθανάσιος Καρδάρας (Κανδήλα) και σε υπολοχαγό ο Χρήστος Τασούλης (Μπαμπίνη).
Ενυπόγραφος επιστολή του Λοχαγού Νικολάου Μπαμπινιώτη στις 20 Ιουλίου 1838 από το Ναύπλιο, απευθυνόμενη προς τη Διοίκηση της ΙΙΙ νέας Τετραρχίας στη βασιλική Φάλαγγα, με την οποία ζητούσε την εκχώρηση για εκποίηση Προικοδοτικού Γραμματίου προς αγορά Εθνικών Γαιών ή Φθαρτών κτημάτων και την χορήγηση του μισθού του {Προικοδ. φάκ.5}
Πιστοποιητικό του τότε δημάρχου Αλυζίας (Μοναστηράκι Βονίτσης) Λούσια Μοναστηριώτη, το οποίο μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι: « ο αποβιώσας Νικόλαος Μπαμπινιώτης λοχαγός της Βασιλικής Φάλαγγας έχει ακίνητον ιδιοκτησίαν εις Κονιδάρι, χωρίον του Δήμου τούτου, ήτις ων εκ της ατυχίας των απογόνων του μένει ακαλλιέργητος και ερημωμένος. Έις ένδειξιν τούτων όθεν εφοδιάζεται η σύζυγός αυτού (Αγγέλω) ως κηδεμών της ανηλίκου θυγατρός του απόβιώσαντος, Έλένης , με το παρόν ενδεικτικόν κατ’ αίτησιν της δια να της χρησιμεύει εις όπου δει.
Έν Μοναστηρακίω ο Δήμαρχος.
την 4 Νοεμβρίου 1839. Λούσιας Μοναστηριώτης {Προικοδ.φάκ.18}.
[ Γ.Α.Κ: Γραμ. Στρατ. φάκ. 141, 160, 159, Υπ. Στρατ. φάκ. 539, 540, 430, 434, 491,
Φροντ. φάκ.10, 26Α, 44, 64, Πολ. φάκ.55, Προικοδ. φάκ. 5,18, 43, ΑΕΠ τ. Β΄-Δ’,
και ΦΕΚ. 26 /1836]
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ΜΗΤΣΟΣ). Ήταν γιος του Πέτρου Γεροκώστα ή Μπαμπινιώτη και αδελφός του Στυλιανού Μπαμπινιώτη. Σκοτώθηκε στην Έξοδο του Μεσολογγίου το 1826.
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ. (1791-) Κατάγονταν από την Μπαμπίνη του τ. δήμου Εχίνου. Παρευρέθηκε και αγωνίστηκε σε πολλές μάχες κατά́ του εχθρού, όπως π.χ στον Αετό́ Ξηρομέρου (9 Αυγούστου 1822 ), στον Μαχαλά Ξηρομέρου ( 29 Αυγ. 1825), στη Λεπενού (3 Ιανουαρίου 1823), στο Λεσίνι (8 Απριλίου 1825) και στη Β ́πολιορκία του Μεσολογγίου (10 Απριλίου 1826). Στις 10 Ιουλίου 1828 υπηρετεί́ στο σώμα του χιλίαρχου Αλέξη – Γαρδικιώτη Γρίβα στο στρατόπεδο της Ακαρνανίας στον Μύτικα (Παλιομάγαζα), καταγεγραμμένος στις καταστάσεις του με αυξ. αριθμό́ 33, ενώ́ την επόμενη χρονιά́, στις 30 Απριλίου 1829 , υπηρετεί πάλι υπό́ τον Γαρδικιώτη Γρίβα στο στρατόπεδο του Μακρυνόρους. Συμμετείχε στον πρώτο οργανισμό́ του στρατού στα 1828 στον Δραγαμέστο Ξηρομέρου υπό́ την αρχηγία του Ρίχαρντ Τσώρτς δίχως να βαθμολογηθεί και πολέμησε κοντά στους κατά τόπους οπλαρχηγούς του Ξηρομέρου στις μάχες του Δραγαμέστου (17 Νοεμβρίου 1827), Λιγοβιτσίου-Χρυσοβίτσας ( 8 Φεβρ. 1828), Αγ. Νικολάου Παλαιομάνινας (12 Φεβρουαρίου 1828). Το 1828-1829 υπηρετούσε υπό́ τον εκατόνταρχο Θοδωρή Κ. Μαγγίνα , στου οποίου και φέρεται καταγεγραμμένος στους στρατολογικούς καταλόγους του με αυξ. αριθ. 21 και ηλικία 35 ετών. Στους ιδίους καταλόγους και με αυξ. αριθ. 21 και ηλικία 38 ετών είναι καταχωρημένος και ο Δημήτριος Μπαμπινιώτης. Σε στρατολογικούς καταλόγους του εκατόνταρχου Χρήστου Γρίβα και στο στρατόπεδο της Βόνιτσας, συναντάμε επίσης και τον Ιωάννη Μπαμπινιώτη , καταγεγραμμένο 21ο στον κατάλογο με ηλικία 28 ετών και πατρίδα του η Μπαμπίνη, μας αναφέρει ο σχετικός κατάλογος του εκατόνταρχου Χρήστου Γρίβα. [ Γεν. Φροντ. φάκ. 10,13,44 ]
Νίκος Θεοδ. Μήτσης