Γράφει ο Γιώργος Γαλάνης
Σε ετούτο το χαρτί ξεκινάω να γράφω μια εξομολόγηση για σένα.
Μπορώ να μιλάω για ώρες, μέρες, χρόνια για όσα νιώθω μη γνωρίζοντας από που να αρχίσω..
Να μιλήσω για τα μάτια σου; Για την απέραντη ομορφιά σου που μέχρι και οι θεές των ουρανών ζήλευαν; Για τα κατάξανθα μαλλιά σου που ακόμα και την νύχτα έδιναν φως; Για τότε που σε είδα να κλαις στην αγκαλιά μου και τα δάκρυα σου ήταν ματωμένα; Για την βασανισμένη σου ψυχή που χρόνια παλεύει με τους δαίμονες της και η μάχη με τον εαυτό σου είναι πάντα άνιση αλλά η δύναμη που πηγάζει από μέσα σου, στο τέλος καταφέρνει και κερδίζει;
Να μιλήσω για τις όμορφες στιγμές που μου χάρισες και ζήσαμε, για τα αμέτρητα όνειρα που κάναμε για την ζωή και εμείς επιτρέψαμε στο τέλος να τα σβήσουμε καίγοντας το βιβλίο της κοινής μας πορείας.. Ίσως η σκέψη μου ακόμα να είναι χαμένη αλλά με σιγουριά μπορώ να σου πω,πως κέρδισα πολύ περισσότερα απ όσα πίστευα.. Ήταν αυτά τα οποία εσυ με δίδαξες και εγώ απλά τα αντιλήφθηκα και τα εκμεταλλεύτηκα..
Το κορμί μου μπορεί να βρίσκεται αλλού τόσα χρόνια αλλά η ψυχή μου είναι σε εσένα πιστή,θλιμμένη,ώριμη πλέον με δάκρυα να μην σταματούν ποτέ να θρηνούν φωνάζοντας σε καθημερινά. Η μοίρα βλέπεις,όρισε να γνωριστούμε. Η ίδια μοίρα όρισε και πάλι ρίχνοντας βαριά κατάρα στο διάβα της ώστε μία απο της δύο ψυχές να υποφέρει. Με νοιάζει που ξέρω πως είσαι καλά.
Με νοιάζει που ξέρω πως χαμογελάς, με συγχωρείς που κάθε Αύγουστο σε θυμάμαι αλλά βλέπεις κάποτε ο μήνας αυτός μου έδωσε ανάσα ζωής.
Να θυμάσαι πως είμαι εδώ για σένα και ας μην με βλέπεις! Εγώ σε βλέπω! Παντα ταγμένος σε εσένα! Για πάντα στην καρδιά μου!
πηγη //loveletters.gr