%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b91
Από το Σεμπτέμβριο και μετά αρχίζαμε τα ξεφλούδια. Η κάθε οικογένεια συγκέντρωνε στο σπίτι της ή στο αλώνι του χωριού το καλαμπόκι που ωρίμαζε. Το ξεφλούδισμα (ξεφύλλισμα), ή­ ταν μια δουλειά, που απαιτούσε χρόνο πολύ και που έπρεπε να γίνει και σύντομα, επειδή ο καιρός δεν άφηνε περιθώρια χρό­ νου, για λιάσιμο και στούμπισμα.
Η ενίσχυση των χωριανών στην προκειμένη περίπτωση ήταν επιβεβλημένη και αναγκαία. Θα βοηθούσε το γείτονα, τον συγ­ γενή, τον χωριανό, θα βοηθιέταν όμως και ο ίδιος από αυτούς αργότερα. Και παρουσίαζε αυτή την ευχέρεια να βοηθήσει ο έ­νας τον άλλον, διότι το γένομα ( ωρίμανση ) του καλαμποκιού, δεν ήταν ταυτόχρονη σε όλους. Εξαρτάταν από το χρόνο και κυρίως από τη θέση που βρίσκεταν το χωράφι. Τα καλαμπόκια, παραδείγματος χάριν, της Καναβίστρας, της Σκιαδά, των Αμπελιών, γίνονταν γρηγορότερα.
%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b92
%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b93
Το ξεφλούδισμα γινόταν το βράδυ. Και τούτο γιατί την ημέ­ ρα ο καθένας μας είχε δική του δουλειά να κάνει πρώτον, και δεύτερον η δουλειά του ξεφλουδίσματος μπορούσε να γίνει βράδυ και καλλίτερα μάλιστα. Από την ημέρα ειδοποιούμαστε, ότι ο τάδε έχει ξεφλούδισμα το βράδυ και προσκαλούμαστε να πάμε. Μετά το φαγητό θα μαζευόμαστε στο συγκεκριμένο σπί­τι. Η εικόνα ήταν πάντα και παντού η ίδια. Στη μέση του σπιτι­ ού, θάταν ο σωρός του καλαμποκιού, αν ο καιρός δημιουργού­ σε υπόνοιες ότι μπορεί να μην είναι καλός, στην αυλή του σπιτιού αν ο καιρός δεν προμηνούσε βροχές. Στη κορυφή του σωρού, ένα δύο λυχνάρια θα σκόρπιζαν λίγο φως και πολύ κά­ πνα. Τόση όση το πρωί φυσώντας τη μύτη μας να βγάζουμε σχέ τη μαυρίλα. (Απόσπασμα από βιβλίο του Βαγγέλη Σ. Βλάχου «Στα χνάρια μιάς πορείας») φωτο ζωη στο χωριο!

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *