Πριν από πάρα πολλά χρόνια ζούσε στα Μεσόγεια μια πεντάμορφη κοπέλα.
Η ομορφιά της ήταν ξακουστή στα πέρατα της οικουμένης αλλά ακόμη και στους θεούς. Δυστυχώς της έμελε να πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα της ομορφιάς της.
Ένας νέος άντρας εκείνης της εποχής την πολυορκούσε επίμονα και έντονα. Την πίεζε τόσο πολύ και με τόσο άσχημο για εκείνη τρόπο που είχε κάνει τη ζωή της αφόρητη.
Για να απαλλαγεί από το μαρτύριο της επικαλέστηκε την βοήθεια τον Θεών.Οι θεοί για να τη λυτρώσουν αποφάσισαν να τη μαρμαρώσουν και η ομορφιά της να παραμείνει χαραγμένη στο πέρασμα τον χρόνων.
Η κοπέλα δέχτηκε την απόφαση των Θεών με μοναδικό όρο το αγαλμά της να βρίσκεται δίπλα στη θάλλασα που τόσο πολύ αγαπούσε.
Έτσι λοιπόν οι θεοί την μαρμάρωσαν και την τοποθέτησαν στο θρόνο της στη Νήσο Ράφτη να αγναντεύει το πέλαγος που τόσο αγαπούσε.
Σήμερα το άγαλμα στέκει ακέφαλο και ακρωτιρηασμένο στην κορυφή του νησιού και ίσως σε αυτον το μύθο να οφείλεται και η έκφραση ” είναι τόσο όμορφη. Να της πάρεις το κεφάλι”
