Ο ΦΑΡΑΣΙΩΤΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΖΝΕΠΙΔΗΣ – Δέσποινα Βιτούνη-Απόγονοι Μικρασιατών.
Αυτό το παλικάρι με τη φλογερή ματιά, αυτός ο Καππαδόκης, ο Φαρασιώτης ο οπλισμένος σαν αστακός και ντυμένος με επίσημη πλουμιστή φορεσιά
είναι ο Πρόδρομος Εζνεπίδης από την οικογένεια των Χατζηδιέντων, των ΧατζηΔιγενήδων, ο πρόεδρος (μουχτάρης) του ενός μαχαλά στο χωριό Φάρασα (Βαρασός στη φαρασιώτικη διάλεκτο). Είναι ο πατέρας του Αγίου Παϊσίου που μαζί με μια ομάδα Φαρασιωτών προσφύγων εγκαταστάθηκε και έζησε στην Κόνιτσα μετά τον ξεριζωμό από την Πατρίδα. Παλικαριά και ευλάβεια, η επιτομή του Φαρασιώτη
Ο Πρόδρομος ήταν αρχηγός ένοπλης ομάδας που υπερασπιζόταν τα Φάρασα κάνοντας επιθέσεις κατά των Τούρκων, σε οχυρές θέσεις στα γύρω βουνά. Σε μια τέτοια “επιχείρηση” τα πράγματα δεν πήγαν καλά, ο Πρόδρομος αναγκάστηκε να διαφύγει στα Άδανα. Στα Άδανα η οικογένεια του είχε περιουσία και έτυχε της προστασίας Ευρωπαίου προξένου εκεί.
Ο πρόξενος του έδωσε ξένη ταυτότητα με καινούριο επίθετο, με το οποίο κατάφερε να γυρίσει στο χωριό του. Η νέα του ταυτότητα έγραφε Εζνεπή (ξένος από Ευρώπη /δυτικός στα τουρκικά) που στην Ελλάδα έγινε Εζνεπίδης. Γύρισε στο χωριό του, παντρεύτηκε και έγινε με τη σειρά του μουχτάρης του ενός από τους δυο μαχαλάδες στα Φάρασα. Στον Πρόδρομο έλαχε το πικρό καθήκον να οργανώσει και να ηγηθεί -μαζί με τον πνευματικό πατέρα τον παπαδάσκαλο του χωριού, τον Άγιο Αρσένιο- της Εξόδου των Φαρασιωτών προσφύγων προς την Ελλάδα.
ΠΗΓΗ