Πιρπιρίτσα,πιρπατεί…του Θιό παρακαλεί…Θε΄΄ε μου ρίξι μια βρουχή,μια βρουχή μια σιγανή…ένα πανάρχαιο έθιμο σε εποχή παρατεταμένης ανοµβρίας στο Θεσσαλικό κάμπο ιδιαίτερα το καλοκαίρι… πρόκληση για τους αγροκτηνοτρόφους η έλλειψη νερού… Τα πηγάδια έστυβαν,τα ποτάμια,τα δέντρα,τα σιτηρά,τα όσπρια τα λαχανικά οι καλλιέργειες όλες περιμένουν τη λυτρωτική βροχή… ο κάμπος ζεί “την ξηρασία”η πρώτη σκέψη ήταν η λιτανεία της εκκλησίας,μια παράκληση για βροχή….,ξεκινούσαν νωρίς το πρωί .ο παππάς και οι κάτοικοι του χωριού από την εκκλησία με τις εικόνες στα χέρια..στ χωράφια κοντά στο ποτάμι γινόταν η λιτανεία,όλοι προσεύχονταν στο Θεό…να ανοίξουν οι ουρανοί…μετά σειρά είχε η πιρπιρίτσα..ένα μικρό κορίτσι “χόρευε το χορό τς βροχής” …από σπίτι σε σπίτι “μεταμφιεσμένη “βρέχει…με νερό…και της βρέχουν το κεφάλι ..το κορίτσι τινάζεται..σκορπώντας παντού βροχή

ΑΝΝΑ ΚΟΥΣΙΑΝΤΖΑ

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *