Στις ονομαστικές γιορτές- τα γιορτάσια όπως τα λέγαμε- τα σπίτια ήταν ανοικτά απ το πρωί και δέχονταν τις επισκέψεις.
Σε μας τα παιδιά τα είχαν έτοιμα τυλιγμένα τα γλυκά και τα πρόσφεραν στην πόρτα όπου και ευχόμασταν, και τρέχοντας φεύγαμε γρήγορα για άλλο σπίτι.
– θα πάμι στου παγκύρ τ’ μπάρμπα Γιώργ’ ; ίφιρι μυγδαλωτά απ τ’ Βόν’τσα .
Την προσωπική εορτή του καθενός την λέμε και παγκύρι του ,πανηγύρι του δηλ.
Απ την παραμονή της γιορτής ξεκινούσε η χαρά μας , μιας και γευόμασταν πρώτα το σπερνό.
Σπερνός είναι βρασμένοι σπόροι σταριού με κανέλα, σταφίδα μαύρη, αμύγδαλα, σπόρια ρόδι και κουφετάκια με μπόλικη ζάχαρη ανακατεμένα.
Ο σπερνός φτιάχνονταν από την προηγούμενη και την ημέρα της γιορτής και στον εσπερινό – εξου και το όνομα σπερνός-τον πηγαίνουν στην εκκλησία προς τιμή του Αγίου.
Μετά το πέρας του εσπερινού εμείς έξω απ την εκκλησιά χαιρόμασταν το έδεσμα του σπερνού
Την άλλη μέρα ανήμερα , γέμιζαν οι τσέπες μας γλυκά , κουραμπιέδες ραβανί παντεσπάνι κουρμάδες , αν πετυχαίναμε και κάνα έτοιμο γλυκό απ ζαχαροπλαστείο , χαιρόμασταν ιδιαίτερα.
– η θειά Βαγγέλω τ’ μπάρμπα Γιάνν’ εφκιασι ριβανί μι μελ’ , είπι ου Νικους κι πηραμι απίδρουμου 5- 6 πιδιά να πάμι για του σπίτι τς.
– Καλ’μερα θειά χρόνια πουλλά
– Καλώς τα πιδιά, κάτστι να σας δώσου του γλυκό σας.
Τά χει τυλ’γμένα σι λαδόκουλλα τα κουμμάτια απ το γλυκό κι μας τά δουνι.
Οι γειτόνισσες και οι συγγενείς σερβίρονταν και με γλυκό του κουταλιού και λικέρ – πιουτό τό λεγαμε- χειροποίητο ή ούζο .
-Αι κι τ χρον να στι καλά να του νη χαιρισι Βαγγέλου , τι γλυκό τού φκιάσις ;
– τού καμα ριβανι φετους μι μέλ’ , τι να του νη καμου .
– στα ωπα ώπα τουν έις όμους.
Έπαιρναν κι αυτές το γλυκό τυλιγμένο και έφευγαν .
Συνήθως οι εορτάζοντες έψηναν σφαχτό στην σούβλα για την γιορτή τους και το μεσημέρι ή το βραδάκι με καλό κρασί, με τους κοντινούς συγγενείς το γλένταγαν.
Ήταν χαρά για το σπίτι να δέχεται επισκέψεις , τιμή το θεωρούσαν και για μας τα παιδια ήταν χαρά να γευόμαστε τα γλυκά και τα καλούδια.
ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Από xiromeropress