Ορεινή Ελλάδα. Τόπος προικισμένος από τη φύση και αδικημένος από τους ανθρώπους. Οικισμοί, άλλοτε γατζωμένοι σε βουνοπλαγιές σαν αετοφωλιές, κι άλλοτε κρυμμένοι μέσα σε χαράδρες και δάση. Χωριά χτισμένα από πέτρα, με τσίγκους ή κεραμίδια, που ίσα και τα διακρίνεις από μακριά, ενσωματωμένα αρμονικά στο φυσικό περιβάλλον.
Όλα έχουν από μια μοναδική ιστορία να σου διηγηθούν. Όλα έχουν κάτι από το ένδοξο παρελθόν τους για να καμαρώσουν. Χωριά με μαραζωμένο παρόν και αμφίβολο μέλλον. Έρημα χωριά, με λιγοστούς γέροντες που φυλάττουν Θερμοπύλες, κλειστά σχολεία, γήπεδα χορταριασμένα, που περιμένουν τους νέους που δεν ήρθαν ποτέ.
Ορεινά χωριά της Ελλάδας. Βυθισμένα στη σιωπή της εγκατάλειψης, που όμως εξακολουθούν να στέκονται εκεί, προκλητικά όμορφα, για να θυμίζουν στους νεότερους ότι υπάρχουν κι άλλοι τόποι όπου μπορεί να ζήσει το ανθρώπινο είδος.
ΠΗΓΗ /hikingexperience.gr
