Ήταν λίγο πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν στον όρμο του Φαλήρου, στη μεγάλη ξύλινη εξέδρα της παραλίας του Νέου Φαλήρου, στήνονταν οι ιερόδουλες της εποχής, προσμένοντας υπομονετικά τα ναυτάκια του συμμαχικού στόλου για να κάνουν σεφτέ.
Στα σιδερένια κάγκελα αυτής της εξέδρας, οι ιερόδουλες σαν άλλες Καρυάτιδες με θέα την Ακρόπολη, δημιουργούσαν τέτοιο συνωστισμό, που από ένα σημείο και μετά αναγκάστηκε η κάθε μια τους, να γράψει το όνομά της στο κάγκελο που έκανε πιάτσα, θέλοντας να «κλειδώσει τη θέση της στη βιτρίνα» της.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, οι ντόπιοι κάτοικοι απαγόρευαν τα παιδιά τους να πλησιάζουν τα κάγκελα για παιχνίδι,δίνοντας της τον γνωστό σήμερα ορισμό.
Μια άλλη ιστορία θέλει το γνωστό αυτό κάγκελο να τοποθετήθηκε για πρώτη φορά στο λιμάνι του Πειραιά, για να συγκρατήσει τις ιερόδουλες που προσέρχονταν κατά συρροή στο χώρο, πάλι χάριν του ανταγωνισμού που προκαλούσε η έλευση του συμμαχικού στόλου.
Τέλος η Τρίτη εκδοχή είναι το νοσοκομείο Αφροδίσιων και Δερματικών Νοσημάτων “Ανδρέας Συγγρός”.
Οι ιθύνοντες για να βάλουν τάξη στο χώρο αναμονής του νοσοκομείου, όταν οι κοπέλες των κοινών ηθών έκαναν εξετάσεις ,τοποθέτησαν ένα σιδερένιο κάγκελο για να υπάρχει σειρά προτεραιότητας.
Πιθανόν όλες οι εκδοχές να είναι σωστές, καθώς ακούγονται αληθοφανείς.
Σήμερα η έκφραση έχει μείνει για να δηλώσει το συνωστισμό, που μπορεί να δημιουργηθεί σε ένα μέρος, από την μαζική προσέλευση κόσμου.
/lolanaenaallo.
