Το διεθνές φολκλορικό φεστιβάλ της Λευκάδας, που είναι από τα παλαιότερα και πλέον γνωστά της χώρας, συμπληρώνει εφέτος 55 χρόνια λειτουργίας. Σε συνδυασμό με τις γιορτές λόγου και τέχνης, που καθιερώθηκαν αργότερα, αποτελεί κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό με πολύ σημαντικές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Κατά την άποψή μου, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω καμία από τις άλλες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, η κορυφαία στιγμή του θεσμού είναι συνυφασμένη με την Μαρία Κάλλας που στη λήξη του 3ου Φεστιβάλ την 30-8-1964 τραγούδησε την άρια “VOI LO SAPETE O MAMMA” από την Cavalleria Rusticana του Mascagni.

Tην εποχή εκείνη η παντοδυναμία του Αριστοτέλη Ωνάση ήταν στο απόγειό της και ο Σκορπιός αποτελούσε το επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Οι επισκέψεις διασήμων προσωπικοτήτων, όλων των χώρων, διαδέχονταν η μία την άλλη. Η “σπιτονοικοκυρά” του μικρού ιδιόκτητου νησιού, κατά κάποιο τρόπο, ήταν η Μαρία Κάλλας.
Ο Ωνάσης είχε ιδιαίτερες σχέσεις με την πόλη της Λευκάδας και μάλιστα έκανε και κάποιες προσφορές στο νοσοκομείο. Η δε Κάλλας πολλά απογευματινά περπατούσε στους δρόμους της πόλης.

Στη λήξη του 3ου φεστιβάλ κλήθηκαν ο Ωνάσης και η Κάλλας να παραβρεθούν στις εκδηλώσεις. Εκείνη την βραδιά την παράσταση έκλεψε το Γιουγκοσλάβικο χορευτικό συγκρότημα που είχε επικεφαλής ένα θαυμάσιο χορευτή, τον Μπέλι.
Με την λήξη του χορευτικού προγράμματος ο τότε νομάρχης Λευκάδας ανάγγειλε ότι θα τραγουδήσει η Κάλλας και να μην φύγει κανείς από τον χώρο της εκδήλωσης. Η Κάλλας όμως για να τραγουδήσει ζήτησε ένα πιάνο και ένα πιανίστα. Μεταφέρθηκε στα γρήγορα το πιάνο από το Εθνικό Ωδείο της Λευκάδας και μέσω των μεγαφώνων κλήθηκε ο 18χρονος τότε σπουδαστής της μουσικής Κυριάκος Σφέτσας.

Μετά το πρώτο σοκ που υπέστη ο νεαρός μουσικός όταν του ζητήθηκε να συνοδεύσει με το πιάνο την Κάλλας το έπραξε με την προτροπή της ιδίας της Κάλας. Το γεγονός αυτό έγινε αμέσως γνωστό σε όλο τον κόσμο και άρχισε μία φιλολογία για την κίνηση αυτή της μεγάλης υψιφώνου που συνεχίζεται ως τις μέρες μας.





Πέρασε μισός αιώνας από τότε. Η Κάλλας έφυγε από την ζωή όπως και ο Ωνάσης. Ο Σκορπιός πωλήθηκε. Το φεστιβάλ συνεχίζεται και ο απόηχος της βραδιάς εκείνης παραμένει και αποτελεί ορόσημο για την Λευκάδα και όχι μόνο.
Σε μία συνέντευξη που μου παραχώρησε το 2005 ο εκ των πρωταγωνιστών της βραδιάς εκείνης Κυριάκος Σφέτσας εξιστορεί και σχολιάζει τα δρώμενα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Φωτογραφίες: Αρχείο Βιβλιοπωλείου Τσιρίμπαση και Αρχείο Ζωής Γράψα
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ //aromalefkadas.gr

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *