15 Μαΐου η Κατούνα έχει πανηγύρι ! Ο πολιούχος της ,Άγιος Αθανάσιος ,τιμάται απ ‘ την εκκλησία 18 Ιανουαρίου.
Το υπαίθριο ψήσιμο ήταν λίγο δύσκολο μέσα χειμώνα κι έτσι μετέθεσαν το πανηγύρι 2 Μαΐου ( ανακομιδή λειψάνων Αγ.Αθανασίου ) . Λόγω της καπνοκαλλιέργειας ( εποχή φυτέματος ) το μετέθεσαν ξανά για τις 15 Μαΐου . Κι έτσι καθιερώθηκε το εορταστικό τριήμερο (14-15 και 16 Μαΐου ).
Μόνο που η σημερινή εικόνα του πανηγυριού δεν θυμίζει τίποτα το μεγάλο πανηγύρι της Κατούνας.
Λίγοι ψήνουν υπαίθρια,λίγοι πάνε στα » όργανα «( κλαρίνα ,μπουζούκια ).
Και κανείς σχεδόν δεν καρτερεί με ανυπομονησία αυτή τη μέρα !
Θυμάμαι ,τότε που οι δρόμοι της Κατούνας ήταν γεμάτοι !
Τότε,που παρ’ όλη την κούρασή μας περιμέναμε αυτές τις μέρες για την καθιερωμένη βόλτα στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στην πλατεία του χωριού.
Κι αργότερα στα όργανα .
Τρεις και τέσσερις ζυγιές με μεγάλα ονόματα του δημοτικού τραγουδιού αναλάμβαναν να απαλλάξουν τον κόσμο αυτές τις τρεις βραδιές απ ‘ τα προβλήματά του.
Κι ήταν όλες γεμάτες !!!
Και τα γύρω χωριά περίμεναν το πανηγύρι της Κατούνας !
Κόσμος από παντού !
Κι αυτοί που έλειπαν ξαναγύριζαν στο χωριό ,φέρνοντας μαζί τους φίλους τους από άλλα μέρη για να δουν τις ομορφιές της αρχόντισσας του Ξηρομέρου και να γευτούν νοστιμιές φτιαγμένες από αγνά,φρέσκα υλικά .
Τα ντόπια προϊόντα ήταν αυτά άλλωστε που καθόριζαν τις υπέροχες γεύσεις !
Το ζυμωτό ψωμί στον ξυλόφουρνο,το σπιτικό πρόβειο γιαούρτι , η γαλατόπιτα ,η φρέσκια φέτα ,η μυζήθρα και το ψητό στη σούβλα αποτελούσαν το πανηγυριώτικο τραπέζι , δέλεαρ εκείνης της μέρας !
Και για γλυκό το παρδοσιακό ρεβανί .
Χρόνια πιο δύσκολα,πιο σκληρά μα , με δύναμη για τον αγώνα της επιβίωσης.
Στις καρδιές των ανθρώπων φτερούγιζε η ελπίδα για μια αυριανή καλύτερη μέρα ! Γιατί τότε κόπιαζαν περισσότερο για πολύ λιγότερα απ’ ότι έχουμε σήμερα ! Είχαν την υγειά τους κι αυτό τους αρκούσε να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο,μαζί με τα παιδιά τους που από μικρά βοηθούσαν την οικογένεια στη βιοπάλη.
Κι όμως ,δεν γκρίνιαζαν γιατί ήταν όλοι το ίδιο !
Και σήμερα που δεν έχουμε πλέον το άγχος και την κούραση απ’ το φύτεμα του καπνού αφήνουμε να σβήσει στο χρόνο το πανηγύρι της Κατούνας !
Ποιος μας φταίει γι αυτό ; οι άλλοι;
Η αδιαφορία πεθαίνει την Κατούνα !
Για να ζήσει θέλει ανθρώπους να παλέψουν γι αυτή !
Για να μην γίνει χωριό – φάντασμα !
https://xiromeritissa.wordpress.com