H μαγευτική διαδρομή στο κεντρικό Ζαγόρι με τα παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια και τις περίφημες διασωζόμενες, «σκάλες» του Ζαγορίου.

Μια πεζοπορική διαδρομή στο κεντρικό Ζαγόρι που το μονοπάτι της περνάει πάνω απ’ ορισμένα από τα καλύτερα παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια της περιοχής αλλά και από δύο, από τις λίγες πλέον διασωζόμενες, «σκάλες» του Ζαγορίου. Η αφετηρία αλλά και το τέλος αυτής της διαδρομής μας βρίσκεται στο χωριό Κήπους Ζαγορίου.
Φτάνοντας στην είσοδο του χωριού βρίσκουμε το πετρογέφυρο του Λαζαρίδη. Από εκεί ξεκινάμε τη διαδρομή μας ακολουθώντας το μονοπάτι που περνάει πάνω από το γεφύρι.
Αρχικά και για λίγα λεπτά η πορεία μας ακολουθεί την κοίτη του ποταμού (έχοντας αντίθετη κατεύθυνση από τα νερά του). Πολύ σύντομα, λίγα μέτρα μετά, βρίσκουμε την πρώτη διακλάδωση του μονοπατιού μας. Στο σημείο αυτό ακολουθούμε την αριστερή κατεύθυνση του που οδηγεί προς το χωριό Κουκούλι (υπάρχει σχετική σήμανση). Αρχίζουμε ν’ ανηφορίζουμε την πλαγιά. Θα χρειαστεί περίπου μισή ώρα πορείας για να φτάσουμε στα πρώτα σπίτια του χωριού, το οποίο θα διασχίσουμε και θα κατευθυνθούμε προς την άλλη έξοδο του, αυτή που βρίσκεται προς τη πλευρά του γειτονικού χωριού Καπέσοβο.
Σ’ αυτήν την έξοδο του χωριού συναντάμε ένα πλάτωμα με κιόσκι και από εκεί, αριστερά, ακριβώς δίπλα από την αρχή του πέτρινου τοίχου, βρίσκουμε το μονοπάτι που κατηφορίζει προς την «σκάλα» Κουκουλίου. Το ακολουθούμε και συνεχίζουμε την πορεία μας. Κινούμαστε σχεδόν παράλληλα με τον επαρχιακό ασφαλτόδρομο τον οποίο και πολύ σύντομα συναντάμε. Τον διασχίζουμε και περνώντας στην απέναντι πλευρά του ακολουθούμε το μονοπάτι που μας οδηγεί προς το πετρογέφυρο του Μίσιου.
Αρχίζουμε και πάλι να κατηφορίζουμε. Σύντομα συναντάμε την πρώτη «σκάλα» της διαδρομής μας, την «σκάλα» Κουκουλίου και καταβαίνοντας την φτάνουμε στον Ξεροπόταμο, έναν από τους παραποτάμους του Βοϊδομάτη. Εκεί βρίσκουμε άλλη μια διακλάδωση του μονοπατιού μας και εμείς επιλέγουμε την κατεύθυνση προς Βίτσα, όπως μας την υποδεικνύει η πινακίδα. Περπατάμε και λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκουμε το όμορφο πετρογέφυρο του Μίσιου, που γεφυρώνει τον Ξεροπόταμο. Περνάμε το γεφύρι και από την απέναντι πλευρά του συναντάμε ακόμη δυο, πολύ κοντινές, σχεδόν διαδοχικές διακλαδώσεις του μονοπατιού μας. Και στις δυο εμείς επιλέγουμε την πορεία προς την Βίτσα, ακολουθώντας πάντα τις σχετικές πινακίδες που υπάρχουν σε κάθε διασταύρωση της διαδρομής μας και μας διευκολύνουν πολύ στην πορεία μας.
Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε και η πορεία μας σύντομα συναντά και την δεύτερη «σκάλα» της διαδρομής μας, αυτή της Βίτσας. Φτάνοντας στο τέλος της «σκάλας» και λίγο πριν φτάσουμε στην Βίτσα, συναντάμε το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου Βίτσας. Στο σημείο αυτό μια στάση κρίνεται απαραίτητη. Από το πίσω μέρος της μικρής αυτής εκκλησούλας μπορούμε ν’ απολαύσουμε τη θέα προς τη χαράδρα του Βίκου αλλά και το γεφύρι του Μίσιου, πάνω από το οποίο βρισκόμαστε.
Επιστρέφουμε στην διαδρομή μας και για λίγα λεπτά αρχίζουμε και πάλι να ανηφορίζουμε ώσπου να συναντήσουμε την Βίτσα. Ακριβώς στην είσοδο του χωριού υπάρχει μια πινακίδα που μας υποδεικνύει το μονοπάτι που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε για να πάμε στο επόμενο χωριό, το γειτονικό Δίλοφο.
Δεν μπαίνουμε στην Βίτσα, στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε τις ενδείξεις. Ύστερα από πορεία αρχικώς κατηφορική, αλλά που στο δεύτερο μισό της γίνεται ιδιαίτερα ανηφορική και χρόνο 1- 1 ½ ώρα φτάνουμε στο Δίλοφο. Διασχίζουμε το χωριό και με λίγη προσοχή βρίσκουμε τις σημάνσεις που μας οδηγούν και πάλι στο μονοπάτι μας. Ακολουθώντας το κατευθυνόμαστε προς τους Κήπους. Έχουμε μπει πλέον στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής μας και κατηφορίζουμε προς τον επαρχιακό δρόμο.
Χρειάζεται μια περίπου 15λεπτη πορεία ώσπου να συναντήσουμε αρχικά το πέτρινο γεφύρι του Αρκούδα και στην συνέχεια τον επαρχιακό δρόμο του κεντρικού Ζαγορίου. Ακριβώς στην απέναντι πλευρά του δρόμου, που τέμνει την διαδρομή μας, βλέπουμε και την συνέχεια του μονοπατιού μας.
Συνεχίζουμε την πορεία μας και πεζοπορούμε προς τους Κήπους. Στο τελευταίο αυτό τμήμα της διαδρομή μας, το μονοπάτι μας διακλαδώνεται σε δυο σημεία. Ένα, το πρώτο που η αριστερή του κατεύθυνση οδηγεί προς το γεφύρι του Κόκορη, εκεί εμείς επιλέγουμε την δεξιά του κατεύθυνση, προς Κήπους) και η δεύτερη που την συναντάμε προς το τέλος της διαδρομής μας και συγκεκριμένα λίγο πριν το τρίτοξο γεφύρι του Πλακίδα (Καλογερικό) στους Κήπους. Εκεί το μονοπάτι μας χωρίζεται και πάλι αλλά αυτή τη φορά και οι δυο του κατευθύνσεις οδηγούν προς τους Κήπους, περνώντας βεβαίως από διαφορετικά σημεία.
Εμείς στο σημείο αυτό πήραμε την αριστερή πορεία του μονοπατιού και αφού περάσαμε το γεφύρι του Πλακίδα κατευθυνθήκαμε προς το γεφύρι του Λαζαρίδη, απ’ όπου και είχαμε ξεκινήσει την διαδρομή μας αυτή.
Η όλη διαδρομή είναι εύκολη, σ’ όλο της το μήκος το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο, υπάρχει άριστη σήμανση και για την ολοκλήρωση της απαιτείται μια πορεία 4-5 ωρών.

https://apeirosgaia.wordpress.com