Εδώ και τριάντα περίπου χρόνια εμφανίζεται στον ουρανό της χώρας μας ένα παράξενο φως αρκετών χιλιομέτρων. Τις περισσότερες φορές βρίσκεται στον ουρανό της βορειανατολικής Ελλάδας και τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει πιό φωτεινό, ιδίως τον Ιούλιο 2019.
Από το έδαφος δεν είναι πολύ ορατό, αλλά είναι αρκετό ορατό από τους δορυφόρους και τα αεροπλάνα, πολιτικά και των ενόπλων δυνάμεων. Υπήρχε και στα μέσα του 15ου αιώνα την εποχή του Βυζαντίου στην ΒΑ Ελλάδα. Μετά εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς,”εν μία νυκτί”, για να ξαναφανεί πάλι στο τέλος του 20ου αιώνα.
Θα προσπαθήσω να δώσω εξηγήσεις για το τι συμβαίνει, αφού πρώτα αναφέρω γεγονότα της εποχής της “Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης” τον Μάϊο του 1453 σχετικά με αυτό το “περίεργο” φως.
ΘΕΪΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟ 1453 ΣΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Λίγο καιρό πριν αλωθεί η Κωνσταντινούπολης (Πόλη ή Βασιλεύουσα) από τους Οθωμανούς-Τούρκους, εμφανίσθηκαν παράξενα σημεία στην πόλη και στον ουρανό της.
Παρόλο που ήταν 22 Μαίου 1453 η Πόλη καλύφθηκε οπό ένα αλλόκοτο πυκνό στρώμα ομίχλης. Η απόκοσμη ατμόσφαιρα ενέτεινε ακόμη περαιτέρω την άσχημη διάθεση όλων των κατοίκων. Πολλοί παρομοιάζαν τό γεγονός αυτό μέ τό αντίστοιχο σκότος της ώρας της Σταύρωσης του Ἰησού Χριστού.
Τό ιδιο βράδυ παρατηρήθηκε ενα ακόμη περίεργο καί ανεξήγητο φαινόμενο στόν ουρανό. Η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή, αίθρια και διαυγής. Η Σελήνη ενώ κανονικά θα έπρεπε να δείχνει “πανσέληνο”, έδειχνε μόνον τριών ημερών. Το φαινόμενο αυτό διήρκεσε περίπου τέσσερις ώρες και πανικόλαβε τον λαό της Πόλης.
Προς το βράδυ της ίδιας ημέρας έγινε ακόμη ένα πιό περίεργο γεγονός. Στην αρχή φάνηκε κάτι σαν ένα μυστήριο φως να περιλούζει ολόκληρη την πόλη. Κάτι δηλαδή, σαν ο εχθρός να έκαιγε νοερά την Κωνσταντινούπολη.Το έβλεπαν όλοι οι κάτοικοι της.
Το πρωτόγνωρο αυτό φως επικεντρώθηκε με την πάροδο, ακριβώς πάνω από τον τρούλο της Αγίας Σοφίας. Στο υπέρ “αιώνιο ορθόδοξο σύμβολο” της οικουμένης ανά τους αιώνες.
Ο αυτόπτης μάτυρας Νέστωρ Ισκαντέρ περιέγραψε γραπτώς το τι επακριβώς είδε:
“Στην κορυφή του παραθύρου μία μεγάλη φλόγα έβγαινε προς τα έξω και περικύκλωσε τον τρούλο της εκκλησίας για αρκετή ώρα. Αμέσως μετά πέταξε στον ουρανό. Αυτοί που είδαν το φαινόμενο μούδιασαν και άρχισαν να θρηνούν και να φωνάζουν στα ελληνικά, “Κύριε ελέησον! Το φως το ίδιο ανήλθε στον ουρανό”!
Ο ιστορικός και αυτόπτης μάρτυρας Φραντζής αναφέρει:
“Φως αστράπτον καταβαίνον εξ ουρανού και δι΄όλης της νυχτός έσκεπεν αυτής”.Το διαφορετικό αυτό φως φάνηκε για πρώτη φορά τη Μεγάλη Παρασκευή 30 Μαρτίου 1453, κατά την λιτάνευση του επιταφίου. Την ημέρα εκείνη η στρατιά του Μωάμεθ είχε πλησιάσει ήδη στους γύρους λόφους, πίσω από τον Βόσπορο και μέρος της προχωρούσε προς την θρακική πεδιάδα.
Το άγνωστο,ουράνιο και ανερμήνευτο αυτό φως άπλωσε τη λάμψη του πάνω στην Βασιλεύουσα,σαν κάπως να τη σκέπαζε. Υστερα το φως αυτό στάθηκε ακριβώς πάνω από την Αγία Σοφία και έμεινε εκεί όλη την νύχτα. Το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός συνέχισε όλες τις ημέρες της πολιορκίας.
Στις 26 Μαίου, ημέρα Σάββατο,το επουράνιο φως κατέβηκε και πάλι την ίδια ώρα και στάθηκε πάνω από την Αγία Σοφία. Υστερα διασκορπίστηκε αργά και μετά χάθηκε. Και τότε “σκότος μέγα”κάλυψε τα πάντα και τρόμος μέγας ξεχείλισε μέσα σε όλες τις ψυχές των Ρωμηών. Ολοι οι κάτοικοι της Πόλης ένοιωσαν μέσα τους βαθιά σαν κάτι το πρωτόγνωρο να έφτανε προς όλους,από την μεγάλη και επερχόμενη οργή του Τριαδικού Θεού. Η ώρα να πληρώσουν τη γενική αποστασία τους από τον Θεό είχε πλησιάσει και ήταν πιά τόσο κοντά και όλοι τους το διαισθάνονταν,αναλόγως με την πίστη τους,μέσα στην ψυχή τους”.
Στο άλλο στρατόπεδο (των Οθωμανών), τη νύχτα εκείνη και πριν διασκορπιστεί και χαθεί το άγνωστο αυτό και υπερκόσμιο φως,ο Μωάμεθ είχε σχεδόν λάβει την απόφαση του να λύσει την πολιορκία της Πόλης και να φύγει. Ο κύριος λόγος:
Επί πενήντα τρεις ημέρες σκληρών κινητοποιήσεων και αγώνων, με τίποτα δεν μπόρεσε ο στρατός του να κάμψει τους υπερασπιστές της Βασιλεύουσας. Με άλλα λόγια ο Μωάμεθ δεν έβλεπε να κάμπτονται οι κάτοικοι της θεοφύλακτης και σκεπτόταν πολύ σοβαρά μία τακτική υποχώρηση και μία χρονική ανάπαυλα για τον επίσης ταλαιπωρημένο στρατό του.
Η αλήθεια βεβαίως είναι ότι ο Μωάμεθ κύρια και πάνω απ’ ολα φοβόταν αυτό το ανεξήγητο και υπέρλαμπρο φως. Φοβόταν δηλαδή το θαύμα. Φοβόταν με άλλα λόγια τον ζώντα Θεό των Ελληνορωμιών.
Μάλιστα δε,το βράδυ τις 26 Μαίου ο σουλτάνος είχε καλέσει και όλους τους προφήτες του,ώστε να του δώσουν κάποια σχετική εξήγηση αναφορικά με το τι σημαίνει αυτό το πρωτόφαντο και άγνωστο φως. Όπως γράφει κατά λέξη ο Γεώργιος Φραντζής ,ο Μωάμεθ σκεπτόταν”Επί την αύριον εγερθήναι και την πολιορκίαν λύσαι”.
Ωστόσο, εκείνη ακριβώς την ώρα που έπαιρναν την απόφαση να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν, κοιτάζουν προς τον ουρανό και το εν λόγω επουράνιο φως διασκορπιζόταν. Αργά-αργά χάνονταν και σκότος κάλυπτε σιγά-σιγά την Πόλη.
Όταν ο Μωάμεθ είδε εκείνη την ώρα το φως να χάνεται,αποφάσισε πάραυτα να συνεχίσει την πολιορκία. Ακολούθησε ο ίδιος το θεϊκό σημάδι στη “χάση” του.”Διάβασε” σωστά ότι τό χάσιμο του απερίγραπτου φωτός επάνω από τήν Πόλη, ισοδυναμοῦσε μέ άρση της “Θείας Χάριτος” πρός τούς Ρωμιούς καί τά ἐδάφη τους.
Το βράδυ της Δευτέρας 28 Μαίου 1453,ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήταν ο πρωταγωνιστής των τελευταίων συγκινητικών και κρίσιμων σκηνών που ελάμβαναν χώρα στην Θεοφύλακτη Κωνσταντινούπολη.
Έξω από τα τείχη της Πόλης,οι φωνές και οι αλαλαγμοί των απίστων,όμοιες με βουητό τρικυμισμένης θάλασσας,έδιναν πιά στους πολιορκημένους να καταλάβουν ότι η γενική επίθεση θα γινόταν την επόμενη ημέρα.
Μέ προτροπή τοῦ αυτοκράτορα,ιερωμένοι,κρατώντας σταυρούς, εικόνες καί λάβαρα,οδήγησαν τά γυναικόπαιδα σέ μία ἀκόμη λιτανεία ολόγυρα στά τείχη,παρακαλώντας ολοι τους τόν Τριαδικό Θεό νά μήν τούς παραδώσει στά εχθρικά χέρια.
Ο Παλαιολόγος σύναξε επιπροσθέτως τούς άρχοντες,τούς δημάρχους,τούς εκατόνταρχουςτούς προκρίτους, τούς στρατιώτες καί τό λαό καί τέλεσε καί αυτός μυστήριο, Θεία Ἀκολουθία. Τότε ὁ ίδιος,μέ λόγια σεμνά,γεμάτα ταπεινοσύνη,απευθύνθηκε στούς συστρατιώτες του καί,ανάμεσα στ’ άλλα,τούς είπε καί τά ακόλουθα λόγια:
“Γνωρίζετε πολύ καλά αδελφοί μου οτι είμαστε υποχρεωμένοι γιά τέσσερα πράγματα νά πολεμήσουμε μέχρι θανάτου. Πρώτο γιά τήν πίστη καί τή θρησκεία μας,δεύτερο γιά τήν πατρίδα μας,τρίτο γιά τό βασιλέα μας,τόν ἀντιπρόσωπο τοῦ Κυρίου καί τέταρτο γιά τούς συγγενείς καί φίλους μας.Λοιπόν,αδελφοί μου,εάν οφείλουμε νά αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου γιά ένα ἀπό αὐτά τά τέσσερα ιδανικά,πρέπει νά είμαστε πολύ περισσότερο πρόθυμοι νά δώσουμε τή ζωή μας καί γιά τά τέσσερα μαζί”.
“Τήν επόμενη ημέρα η Πόλη πάρθεν”! Τό ἡμερολόγιο έγραφε: Τρίτη, 29 Μαΐου 1453.
ΘΕΩΡΙΕΣ
Τελετές επίκλησης του πνεύματος προστάτη της πόλης, τελετουργική μαγεία, εξωγήινη παρέμβαση, άνοδος των ψυχών στον ουρανό, Δευτέρα παρουσία, βόρειο Σέλας, αντικατοπτρισμός και πολλά άλλα ειπώθηκαν κατά καιρούς στην προσπάθεια ελεύθερων ερευνητών, παραψυχολόγων, αστρολόγων και διάφορων επιστημόνων, να δοθεί κάποια εξήγηση της εμφάνισης του φωτός.
Παρόλα αυτά αμφισβητήθηκε ακόμα και το ίδιο το γεγονός μην έχοντας συγκεκριμένες ιστορικές αναφορές.
Τι πραγματικά συνέβη εκείνες τις ημέρες το γνωρίζουν μόνο οι άνθρωποι που τις έζησαν, όμως το μυστικό, αν θεωρηθεί μυστικό, το πήραν μαζί τους, για εμάς το μόνο που άφησαν είναι σκόρπιες αναφορές, ένδοξες μνήμες και πληθώρα λαϊκών θρύλων και παραδόσεων.
ΡΩΜΑΝΙΑ (ΒΥΖΑΝΤΙΟ)
Μία παρατήρηση: Ουδέποτε το “Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος” ονομάσθη Βυζάντιο. Το κράτος Βυζάντιο τους αρχαίους χρόνους ήταν αποικία των Μεγάρων της Αττικής.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος ονόμασε την πόλη,που έκτισε στο Βυζάντιο,”Δεύτερη Ρώμη” πρωτεύουσα του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους. Αργότερα ονομάσθει το κράτος Ρωμανία.
Η ονομασία του κράτους “Βυζάντιο” εδόθη για πρώτη φορά αυθαίρετα το 1557 απο τον Γερμανό ιστορικό-φιλόλογο Ιερώνυμο Βολφ (Hieronymus Wolf) και από τότε έμεινε μέχρι σήμερα.
Ας αναφέρω ορισμένα γεγονότα της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης καθόσον πολλοί και ιδίως η σημερινή νεολαία δεν τα γνωρίζει.
Το Ανατολικό Ρωμαίκό Κράτος-Ρωμανία,ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες,σκιά της παλιάς αυτοκρατορίας. Η άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες,η αδυναμία βοήθειας από την Δύση,η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού,οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση.
Τους επόμενους δύο αιώνες,η εξασθενημένη αυτοκρατορία δεχόταν συνεχείς επιθέσεις από Λατίνους, Σέρβους, Βουλγάρους και ιδιαίτερα από τους Οθωμανούς Τούρκους.
Η κατάληψη της Καλλίπολης το 1354 από τους Οθωμανούς,η οποία έφερε ορδές φανατικών μουσουλμάνων πολεμιστών στην Ευρώπη,σταδιακά κύκλωσε εδαφικά την συρικνωμένη Ρωμανία,η οποία έγινε το 1373 φόρου υποτελής στον Οθωμανό σουλτάνο.
Το 1439 έγινε στην Φλωρεντία της Ιταλίας, σύνοδος για να ενωθούν Καθολικοί και Ορθόδοξοι. Οι Ορθόδοξοι αποδέχθηκαν το καθολικό δόγμα ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορευόταν από τον Θεό Υιό όσο και από τον Θεό Πατέρα και αναγνώριζαν επίσης το πρωτείο του “παπισμού”. Σε αντάλλαγμα ο Πάπας θα έστελνε δυο πολεμικές τριήρεις και 300 στρατιώτες για την άμυνα της Κωνσταντινούπολης.
Φθάνοντας στην Κωνσταντινούπολη την 1η Φεβρουαρίου 1440 λαός και κλήρος αποδοκίμασε έντονα την αντιπροσωπεία.Θα ακολουθήσει “εμφύλιος διχασμός” στην Κωνσταντινούπολη,οι πάντες θα χωριστούν σε “ενωτικούς” και “ανθενωτικούς”.Ηγέτης των τελευταίων υπήρξε ο Μάρκος ο
Ευγενικός και μετά το θάνατό του ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος. Ο αδελφός του αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄Παλαιολόγου, αρνούμενος την ένωση, θα κάνει με την βοήθεια των Τούρκων πραξικόπημα για να πάρει την εξουσία στα χέρια του.
Η “ένωση”,τελικά,επισημοποιήθηκε λίγους μήνες πριν την άλωση,κατόπιν σκληρών πιέσεων των δυτικών,από τον τελευταίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο που ανέβηκε στον θρόνο το 1449, ο οποίος εκ του λόγου αυτού δεν είχε ορίσει Πατριάρχη.
Το 1453 στην αυτοκρατορία ανήκαν εκτός από την ίδια την Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της και το μεγαλύτερο τμήμα της Πελοποννήσου,με επίκεντρο τον Μυστρά. Τα υπόλοιπα εδάφη της αυτοκρατορίας είχαν κατακτηθεί από τους Οθωμανούς.
Στις 6 Απριλίου 1453 ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Β΄πολιόρκησε την Κωνσταντινούπολη (Πόλη)με 150.000 στρατό, κατ’αλλους μόνο 49.000. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ΄Παλαιολόγος κατέβαλε γενναιόδωρες προσπάθειες να περισώσει από την αυτοκρατορία ό,τι ήταν δυνατό.
Ο ίδιος ως χαρακτήρας διακρινόταν για την ενεργητικότητα και την ανδρεία του.Ετσι αναγκάσθηκε να στραφεί για βοήθεια προς τα κράτη της Δύσης.
Τελικά σοβαρές στρατιωτικές ενισχύσεις δεν κατέφθασαν ποτέ στην Πόλη. Αντί για στρατιωτική βοήθεια έφθασε ένας καρδινάλιος, ελληνικής καταγωγής, ο Ισίδωρος, που είχε λάβει παλαιότερα μέρος στην “Σύνοδο της Φλωρεντίας”. Ο Ισίδωρος τέλεσε και μια λειτουργία στην Αγία Σοφία, το γεγονός αυτό όμως προκάλεσε μεγάλη αναταραχή μεταξύ του πληθυσμού της Πόλης.
Σχετικά με το στρατό των αμυνόμενων, εγκυρότερη θεωρείται η αναφορά του ιστορικού Φραντζή, ο οποίος ανέλαβε την καταμέτρηση των δυνάμεων κατ’ εντολή του αυτοκράτορα. Ο Φραντζής αναφέρει 4.937 ένοπλους υπερασπιστές της Πόλης και περίπου 2000 ξένους. Από τους ξένους ξεχωρίζαν οι 700 κατάφρακτοι στρατιώτες που έφθασαν στην Πόλη τον Ιανουάριο του 1453 με δύο γενουάτικα πλοία.
Ο Κωνσταντίνος απένειμε στον αρχηγό τους Ιωάννη Ιουστινιάνη Λόνγκο, έμπειρο πολεμιστή, τον τίτλο του πρωτοστάτορος (αρχιστρατήγου) και του ανέθεσε την άμυνα της πόλης. Σε κάθε περίπτωση ο συνολικός αριθμός δεν πρέπει να υπερέβαινε τους 8.500.
Η Πόλη έπεσε τελικά στις 29 Μαίου 1453.Η άλωση της Κωνσταντινούπολης, σήμανε και το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το γεγονός της πτώσης της “θεοφυλάκτου πόλεως”, άφησε βαθιά ίχνη στις πηγές της εποχής.
Η “άλωση” ήλθε ως φυσικό αποτέλεσμα και της αδιάκοπης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή. Οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα άνισες υπέρ των Τούρκων, σε σημείο που να μνημονεύεται από τις πηγές το τετελεσμένο της έκβασης της πολιορκίας. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στον ηρωισμό μίας μερίδας των πολιορκημένων και ιδιαίτερα του αυτοκράτορα.
Το γεγονός της πτώσης της “θεοφυλάκτου Πόλεως”, άφησε βαθιά ίχνη στις πληγές της εποχής,καθόσον το μεγαλύτερο μέρος του λαού ήταν “ανθενωτικό” και δεν δεχόταν να πολεμήσει κατά των Τούρκων.
Παράδειγμα της καταστάσεως αυτής οι φέροντας την ηλικία στρατεύσιμοι λιποτακτούσαν και εγίνοντο μοναχοί στα μοναστήρια,ενώ στους δρόμους της σε πολιορκία Κωνσταντινούπολης εγίνοντο φασαρίες, ύβρεις, φόνοι, λεηλασίες, κλπ,από τους ανθενωτικούς, αδιαφορώντας για την πόλη τους.
Για παράδειγμα,ένας από τους πιο σημαντικότερους βυζαντινούς στρατηγούς του αυτοκράτορα, ο Λουκάς Νοταράς, έλεγε:
“Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν τη μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν Λατινικήν”.
Δηλαδή “Καλύτερα να δω καταμεσίς στην Πόλη να βασιλεύει τούρκικο σαρίκι παρά τιάρα Λατινική”
Αμέσως μετά την άλωση, ο ίδιος ο Μωάμεθ διόρισε τον υπό αυτοκρατορική δυσμένεια ανθενωτικό πατριάρχη. Για την ακρίβεια επέλεξε σαν νέο Οικουμενικό Πατριάρχη τον ηγέτη των ανθενωτικών μοναχό Γεννάδιο (τον γνωστό κατά κόσμον Γεώργιο Σχολάριο).
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
Στην σύγχρονη εποχή το περίεργο φως που εμφανιζόταν το 1453 μας ξαναεπισκέφθηκε. Εδώ και τριάντα χρόνια εμφανίζεται πάνω από διάφορα μέρη της χώρας μας. Αλλες φορές σαν δεύτερος ήλιος και άλλες σαν φωτεινό άσπρο μεγάλο σύννεφο. Επίσης από το 2012 και μετά έχουν εμφανισθεί σε πολλά σημεία της Ελλάδας “παράξενοι ήλιοι”!
Τα τελευταία δύο χρόνια εμφανίζεται, κατά περιόδους σαν ένα εκθαμβωτικό φως πολλών χιλιομέτρων που σκεπάζει τον διαστημικό ορίζοντα ιδίως στην βόρεια Ελλάδα και στο ΒΑ Αιγαίο, σε σημείο που πολλές φορές μεγαλώνει για λίγο και οι άνθρωποι τυφλώνονται και δεν μπορούν να το δουν !!!
Οι πιλότοι των αεροπλάνων το βλέπουν ιδίως σε νυχτερινές πτήσεις !! Το ίδιο συμβαίνει με τις φωτό που στέλνουν οι τεχνητοί δορυφόροι !!
Σοκαρισμένοι και προβληματισμένοι είναι και οι επιστήμονες της NASA εδώ και πολλά χρόνια.Το θεωρούν “ανεξήγητο” και το ονομάζουν “Φως της Παναγίας”!!!
Ενας ουσιαστικός λόγος που ο Αγιος Παίσιος δεχόταν επισκέψεις στο Άγιο Όρος από κορυφαίους επιστήμονες, ιδίως της NASA.
Τον μήνα, Ιούλιο 2019, σε δορυφορικές λήψεις φάνηκε να επεκτείνεται πάνω από την Ευρωπαϊκή Τουρκία και είναι πιό λαμπερό ακόμη.
Ομογενείς επιστήμονες, που έχουν σχέση με επιστήμονες της ΝΑSΑ, δεν διαβεβαίωσαν απλώς περί τούτου, αλλά και συμπλήρωσαν κάτι πρωτόγνωρο,ότι το “φως” αυτό είναι ενιαίο και όχι ξεκομμένο.
Έρχεται πάνω από το “Αιγαίο” και κινείται τις περισσότερες φορές πάνω από τις Μικρασιατικές ακτές και μέσω της Αν. Θράκης προς τα Δαρδανέλια.
Εκεί που τελειώνει,κοντά στην Κωνσταντινούπολη,κάνει κάτι σαν ένα λαμπρό στεφάνι.
Οταν ερωτήθηκαν αν υπάρχει σχετικό φωτογραφικό υλικό που να τεκμηριώνει τα λεγόμενα είπαν:
“Σήμερα ότι κινείται και λαμβάνει εξειδικευμένες λήψεις πάνω από τα Στενά (Βόσπορος, Δαρδανέλια), την Κωνσταντινούπολη και τα Μικρασιατικά παράλια θεωρείται ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ. Αργότερα όταν τελειώσουν τα γνωστά προβλήματα της περιοχής, τότε μπορεί να μιλήσουμε !”
Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
Το φαινόμενο αυτό είναι το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις. Η πρώτη φορά το 1453 και η δεύτερη τώρα στην σύγχρονη εποχή και μάλιστα έχει αρχίσει εδώ και 30 χρόνια αλλά το τελευταίο χρόνο,το 2019 είναι πολύ λαμπερό.
Πρόκειται περί “Μητρικού Σκάφους” διαμέτρου 500 χιλιομέτρων της “Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας Σμήνους 13 Γαλαξιών των “Έ” της Ανδρομέδας” που από εκεί προερχόμαστε εμείς, οι ‘Ελληνες.
Οι Ανδρομέδιοι-Ολύμπιοι βλέποντας ότι οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ήταν διχασμένοι, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού δεν ήθελε να πολεμήσει και προτιμούσε τους Οθωμανούς, υβρίζοντο και σκοτώνονταν μεταξύ τους και η πόλη τους είχε καταντήσει “πόλη αμαρτίας και ακολασίας”, αποφάσισαν στις 26 Μαίου 1453 να τους εγκαταλείψουν, επιβάλλοντας τιμωρία περίπου πέντε αιώνων.
Όμως τα ουράνια αδέλφια μας ποτέ δεν έφυγαν και μας παρακολουθούν.
Θα επέμβουν την κατάλληλη ώρα !!!
Σήμερα οι σκοτεινές δυνάμεις τρέμουν πλέον και γι’αυτό οι επιστήμονες και το λοιπό προσωπικό της ΝΑSA είναι σοκαρισμένοι και προβληματισμένοι καθόσον γνωρίζουν πολύ καλά τι τους περιμένει.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Έχουμε πολλά να δούμε στο άμεσο μέλλον !! Ο καιρός γαρ εγγύς !!
Ας μη ξεχνάμε ότι:
Η Ελλάς έχει ουράνιους φωτεινούς φύλακες που έχουν γνώση των γεγονότων !!!
Η Ελλάς είναι το φώς,είναι το άλας της οικουμένης!!!
Η Ελλάς ηγείσθω εν πάσι!!!
5/8/2019 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗΣ ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ εα
πηγη