Χρόνια δύσκολα τα περασμένα. Που η μερέντα και τα συναφή. Τα γλυκίσμαμτα ήταν ψωμί με λάδι και ζάχαρι… και στην καλλίτερη περίπτωση γλυκό κυδώνι απλωμένο σε μία φέτα ψωμί.
Βέβαια το σιρόπι “έτρεχε” και λέρωνε τα μπλουζάκια και τα πουκαμισάκια μας αλλά σιγά μην μας ένοιαζε… Το πλυντήριο (η σκάφη) της μητέρας δούλευε ασταμάτητα.
Να που η κυρία Μαρία σήμερα έφτιαξε γλυκό κυδώνι και εγώ της θύμισα το αγαπημένο μου έδεσμα του χθες. Συνταγή απόλυτα πετυχημένη…
Το αποτέλεσμα ήταν να προβληματιστεί που θα κρύψει το γλυκό για να το σώσει. Ετσι έκανε και η μάνα μου αλλά όλο το έβρισκα και χωρίς να το ξέρει, στα κρυφά, το τιμούσα δεόντως…
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟ ΦΩΤΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *