Στις 16 Ιουλίου 1946 στον «συνήθη τόπον εκτελέσεων» πίσω από το Γεντί Κουλέ της Θεσσαλονίκης, ανοίγει η αυλαία του αίματος της περιόδου του εμφυλίου πολέμου, καθώς γίνονται οι πρώτες δύο εκτελέσεις της καταραμένης πολυαίμακτης εκείνης περιόδου. Τουφεκίζονται οι καταδικασμένοι με συνοπτικές διαδικασίες, αγρότες από το Περιστέρι Κιλκίς, Θεοχάρης Σαπρανίδης και Γιώργος Καλέμος. Ο Θεοχάρης Σαπρανίδης Προκειμένου να στηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα, με βάση το περιβόητο Γ’ Ψήφισμα «περί εκτάκτων μέτρων ασφαλείας», έφτανε η κατάθεση στο Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, ένα ακριβώς μήνα νωρίτερα, στις 12-6-1946, του αγροφύλακα Χρ. Χαραλαμπίδη.
Κατέθεσε ότι τέσσερα όπλα με λίγες σφαίρες που είχαν βρεθεί πεταμένα σε χωράφι της περιοχής «ανήκον εις τους κατηγορουμένους, τούτο δε συμπεραίνω, αφ’ ενός διότι οι δύο πρώτοι ήσαν πρώην ελασίται, αφ’ ετέρου δε διότι υπήρχον πολλαί ενδείξεις ότι ούτοι ετέλουν εις επαφήν μετά της συμμορίας του καπετάν Βοργιά, η οποία δρα στις την περιφέρειαν Κιλκίς». Έτσι λοιπόν, χωρίς στοιχεία, δίχως αποδείξεις, παρά μόνο με εικασίες και ισχυρισμούς περί «ενδείξεων», οι δύο 35χρονοι αγρότες εκτελέστηκαν, καθώς το δικαστήριο σκοπιμότητας έκρινε πως «ούτοι ετέλουν εις επαφήν» με «συμμορία», αν και στη γύρω περιοχή δεν είχε συμβεί καμιά σύγκρουση ή επεισόδιο….
γράφει ο Σπύρος Κουζινόπουλος
πηγη http://farosthermaikou.blogspot.gr/2017/07/blog-post_27.html

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *