Αιτωλοακαρνανία:Τα πανέμορφα τοπία των λιμνοθαλασσών,τα ποτάμια η Ιερά Πόλη του αλατιού και του αγώνα!

Εφτασα σούρουπο στην Ιερή Πόλη. Αποφεύγοντας τον συνωστισμό του κέντρου τράβηξα κατευθείαν για την Τουρλίδα. Το δειλινό στη λιμνοθάλασσα είναι μια ώρα μαγική. Οσες φορές κι αν το έχεις ζήσει, πάντα το αποζητάς και δεν σκόπευα να χάσω την ευκαιρία. Αφησα το αυτοκίνητο στην άκρη της γλώσσας που χωρίζει μεταξύ τους τις λιμνοθάλασσες και αφέθηκα στη μαγεία της στιγμής.
Πριάρια (η χαρακτηριστική βάρκα της λιμνοθάλασσας) και ξύλινες καλύβες που θαρρείς αιωρούνται στο νερό, ξεφύτρωναν εδώ κι εκεί. Ξαφνικά μέσα στη σιωπή, φτερουγίσματα και κραυγές από σμήνη πουλιών που πετούσαν στον ορίζοντα αναζητώντας καταφύγιο για τη νύχτα αναστάτωσαν προσωρινά τη γαλήνη. Πολύχρωμοι αντικατοπτρισμοί και είδωλα παντού γέμιζαν το κάδρο…

Μικρές παρέες ανθρώπων έκαναν ποδήλατο ή περπατούσαν χαλαρά στον στενό δρόμο που συνδέει την πόλη του Μεσολογγίου με το ψαροχώρι της Τουρλίδας. Αρκετοί ντόπιοι μαζί μ’ εμένα περίμεναν πρώτα να σβήσει η τελευταία αχτίδα φωτός, για να πάρουν έπειτα τον δρόμο της επιστροφής. Ολοι τους φαίνεται να ήξεραν πως τα χρώματα του δειλινού εδώ, στο Μεσολόγγι, είναι μοναδικά, δεν θα τα βρεις πουθενά αλλού στον κόσμο!

Η ιστορική πόλη της Αιτωλοακαρνανίας αρχίζει να παίρνει μορφή παραλιακής πολίχνης με τη σύμπτυξη των μικρών ψαράδικων οικισμών, που προϋπήρχαν, γύρω από τη λιμνοθάλασσα. Ηδη από τις αρχές του 17ου αιώνα διέθετε ασφαλές λιμάνι όπου ελλιμενίζονταν τα πλοία που ταξίδευαν προς τα νησιά του Ιονίου, τα λιμάνια της Αδριατικής ή τραβούσαν για τη Δυτική Μεσόγειο. Αν και διέθετε ισχυρή ναυτική παράδοση, το Μεσολόγγι έμεινε στην Ιστορία λόγω του “άνισου” ηρωικού αγώνα που έδωσαν οι υπερασπιστές του στις τρεις πολιορκίες της πόλης από τους Τουρκοαιγυπτίους, το διάστημα από το 1822 έως το 1826.
Ο αγώνας των Ελεύθερων Πολιορκημένων ενάντια στον πανίσχυρο εχθρό έγινε το σύμβολο ενός μικρού έθνους που μαχόταν για την ελευθερία του. Ο δραματικός επίλογος γράφτηκε τον Απρίλιο του 1826 όταν οι εντός των τειχών πολιορκημένοι, αφού εξάντλησαν κάθε ανθρώπινη αντοχή, επιχείρησαν με το σπαθί στο χέρι την έξοδο. Διασώθηκαν μόλις 1.300! Οι ανήμποροι κλείστηκαν στην πυριτιδαποθήκη κάτω από τον προμαχώνα του Μπότσαρη και ανατινάχτηκαν όταν ο Χρήστος Καψάλης έβαλε φωτιά στα μπαρουτοβάρελα! Η ανθρώπινη αυτή θυσία άλλαξε την τροπή του Αγώνα και οι μέχρι τότε απαθείς Ευρωπαίοι άρχισαν να βλέπουν με διαφορετικά αισθήματα τους ξυπόλυτους Ελληνες που πάλευαν για την ανεξαρτησία τους.
Σήμερα στην Ιερή Πόλη σάς καλωσορίζει πρώτα ο Κήπος των Ηρώων που ιδρύθηκε το 1830 με διαταγή του Καποδίστρια και απλώνεται πίσω από το τείχος όπου βρίσκονται οι τάφοι τού Μάρκου Μπότσαρη, του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και άλλων αγωνιστών, Ελλήνων και ξένων. Σίγουρα δεν περνά απαρατήρητο το άγαλμα του ποιητή και φιλέλληνα Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον, του γνωστού μας λόρδου Βύρωνα που πέθανε εδώ το 1824.
Από τον Κήπο των Ηρώων περπατήστε χαλαρά προς το κέντρο της παλιάς πόλης όπου διασώζονται αρκετά παραδοσιακά κτίρια, πολλά από τα οποία έχουν αναπαλαιωθεί. Αναζητήστε το σπίτι όπου έζησε ο ποιητής Κωστής Παλαμάς, αλλά και το οικογενειακό αρχοντικό των Τρικούπηδων, επισκέψιμα και τα δύο.
Στην κεντρική πλατεία Μάρκου Μπότσαρη, στους χώρους του νεοκλασικού το οποίο στέγαζε παλαιότερα το δημαρχείο, θα δείτε αυθεντικά έργα αλλά και αντίγραφα Ελλήνων και ξένων ζωγράφων, εμπνευσμένα από τον Εθνικό Αγώνα. Σημαντική είναι η Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, όπου εκτίθενται πίνακες σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως είναι οι Μόραλης, Μυταράς, Γκίκας και Τσαρούχης.
Τουρλίδα, Αιτωλικό και ιαματικά λασπόλουτρα στην εξοχική Φοινικιά
Η Τουρλίδα, ένα γραφικό ψαροχώρι, απέχει από την πόλη μόλις 6 χλμ. και μέχρι πριν από λίγα χρόνια, προτού μπαζωθεί μέρος της λιμνοθάλασσας, ήταν ένας ιδιόμορφος λιμναίος οικισμός, αφού οι ξύλινες καλύβες που στέγαζαν τις φτωχικές οικογένειες των ψαράδων στηρίζονταν πάνω σε πασσάλους.
Μάλιστα ο δρόμος που οδηγεί από το Μεσολόγγι έως εδώ, στη δυτική άκρη της λιμνοθάλασσας Κλείσοβα, κτίσθηκε κυριολεκτικά πάνω στο νερό, το 1884. Στην πορεία σας θα δείτε τις λιμνοθάλασσες, τις πελάδες (ξύλινοι ψαράδικοι οικίσκοι) και τα διβάρια (φυσικά ιχθυοτροφεία), όπου αλιεύονται χέλια, τσιπούρες, λαβράκια και οι περίφημες μπάφες (κέφαλοι) του Μεσολογγίου, απ’ όπου παράγεται το πεντανόστιμο αβγοτάραχο.
Ο ποταμός Αχελώος όπως τον βλέπουμε από τη γέφυρα Στράτου.

Εύκολα από το Μεσολόγγι θα κατευθυνθείτε δυτικά προς το Αιτωλικό (12 χλμ.). Προτιμήστε να έρθετε από τον παλιό δρόμο προκειμένου να επισκεφθείτε τις αλυκές αλλά και την εξοχική τοποθεσία Φοινικιά, όπου οι ντόπιοι το καλοκαίρι απολαμβάνουν ιαματικά λασπόλουτρα. Εδώ θα δείτε ανάμεσα στους λόφους από αλάτι και τα ατάραχα νερά το εκκλησάκι της Παναγίας της Φοινικιάς, όπου σύμφωνα με την παράδοση ο Λόρδος Βύρωνας ερχόταν με τη βάρκα του για να συλλογιστεί και να απολαύσει το μοναδικό τοπίο. Η πόλη του Αιτωλικού είναι κτισμένη πάνω σ’ ένα σχεδόν τετράγωνο νησί, το οποίο χωρίζει τη λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. Η ιδιαίτερη αυτή θαλασσινή πολιτεία συνδέεται με την αντικρινή ξηρά με δύο πέτρινα γεφύρια.
Με σύντομες εκδρομές από το Μεσολόγγι θα προσεγγίσετε το μοναστήρι του Αγίου Συμεών (Αϊ-Συμιός) που βρίσκεται σε τοποθεσία με πηγαία νερά και θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό για την τοπική κοινωνία, καθώς εδώ στις 10 Απριλίου του 1826 -Σάββατο του Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων- οι επιζήσαντες από την Εξοδο μαχητές συγκεντρώθηκαν για να ανασυνταχθούν. Επίσης αξίζει να ανηφορίσετε έως τον σπουδαίο και οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο της Πλευρώνας, γνωστό στους παλιούς και σαν κάστρο της Κυρά Ρήνης.
Εκτός από τα θεμέλια σημαντικών κτιρίων που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, θα δείτε και το όμορφο θεατράκι. Η θέα από το ύψωμα του αρχαιολογικού χώρου είναι θαυμάσια. Πάνω στις ακτές του Ιονίου, ανατολικά της πόλης του Μεσολογγίου, δεσπόζει το απόκρημνο βουνό της Βαράσοβας με τις παμπάλαιες βυζαντινές μονές και τα ασκητήρια. Τα βράχια του θεωρούνται από τα πιο αξιόλογα αναρριχητικά πεδία της Ελλάδας.
Ενας από τους κεντρικούς πεζόδρομους του Αγρινίου.

Ο βίος και η πολιτεία μιας καπνούπολης
Κτισμένο ανάμεσα στην εύφορη λωρίδα γης που χωρίζει τις λίμνες Τριχωνίδα και Λυσιμαχία, κοντά στην κοίτη του Αχελώου και πάνω στον σύγχρονο οδικό άξονα (Ιονία Οδός), το Αγρίνιο είναι μια τυπική πόλη της ελληνικής επαρχίας, ένα από τα σημαντικότερα εμποροοικονομικά κέντρα της Δυτικής Ελλάδας με πληθυσμό που αγγίζει τους 50.000 κατοίκους. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία οφείλει το όνομά του στον γενάρχη των Αιτωλών, βασιλιά Αγριο, όμως ακόμη και σήμερα η θέση αυτής της αρχαίας κραταιάς πόλης δεν έχει εντοπιστεί.
Με την έλευση των Τούρκων στην περιοχή δημιουργήθηκε ο οικισμός Βραχώρι, που σιγά σιγά μεγάλωσε και πήρε τη μορφή ενός ακμάζοντος κεφαλοχωρίου. Στα νεότερα χρόνια και κυρίως στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αι. το όνομα και η ιστορία του Βραχωρίου, που εν τω μεταξύ πήρε ξανά το αρχαίο του όνομα και έγινε Αγρίνιο, συνδέθηκαν στενά με την καλλιέργεια, τη μεταποίηση και το εμπόριο καπνικών προϊόντων, μια δραστηριότητα που έχει ταυτιστεί πλήρως με την πολύπλευρη προσωπικότητα του Ευάγγελου Παπαστράτου και των επιγόνων του.
Το Αγρίνιο είναι μια ζωντανή πόλη, γι’ αυτό και συχνά-πυκνά στις πλατείες και στα πάρκα διοργα-νώνονται αυτοσχέδια δρώμενα.

Την εποχή του Μεσοπολέμου το Αγρίνιο βρέθηκε σε πλήρη ανάπτυξη. Κτίστηκαν αποθήκες, μεταποιητικές βιοτεχνίες αλλά και σημαντικά δημόσια κτίρια, ενώ ήταν μία από τις πρώτες πόλεις της Ελλάδας όπου με τη βοήθεια των δωρεών της εύπορης οικογένειας Παπαστράτου το ηλεκτρικό ρεύμα φώτισε σπίτια, εργοστάσια και δημόσιους δρόμους. Παράλληλα, όμως, ήταν και ένα αστικό κέντρο όπου για πρώτη φορά η πολυπληθής εργατική τάξη διεκδίκησε με σκληρούς αγώνες τα δικαιώματά της.
Παπαπέτρου και Παπαστράτου
Είναι αναμενόμενο ο σύγχρονος αστικός ιστός του Αγρινίου να χαρακτηρίζεται από κίνηση, φασαρία και τσιμεντένια κτίρια. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα γωνιές που δεν ξεχνούν το παρελθόν της πολιτείας, που παρά τον εκμοντερνισμό της επιμένει να αναδεικνύει τον καλό της εαυτό, να συντηρεί τα πάρκα της, να διατηρεί και να επεκτείνει τους πεζοδρόμους της, να φροντίζει τα μουσεία της.
Ενα από τα σημαντικότερα και καλύτερα σωζόμενα συγκροτήματα καπναποθηκών είναι αυτό της οικογένειας Παπαπέτρου που κτίστηκε το 1923, αγοράστηκε από το ελληνικό Δημόσιο και σήμερα ανήκει στο υπ. Πολιτισμού με προοπτική να μετατραπεί σε πολιτιστικό πολυχώρο. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το κτιριακό συγκρότημα Παπαστράτου που έχει κριθεί διατηρητέο.
Αποψη του μεσαιωνικού λιμανιού, στα αριστερά ξεχωρίζει ο ενετικός φάρος και δεξιά το άγαλμα του πυρπολητή Ανεμογιάννη.
Περπατώντας στο κέντρο της πόλης εύκολα θα αναγνωρίσετε το εγκαταλειμμένο, αλλά επιβλητικό κτίριο του 1930, που στέγαζε την επιχείρηση των Αδελφών Ηλιού, το νεοκλασικό του Ξυνόπουλου (1902) που σήμερα φιλοξενεί τα γραφεία της ΔΕΗ, αυτό της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά και τη Δημοτική Αγορά που κατασκευάστηκε το 1930. Το Αγρίνιο θα σας εντυπωσιάσει με τις πλατείες του όπως αυτή της Μελίνας Μερκούρη. Ενδιαφέρουσα είναι και η πλατεία Μαρίας Δημάδη, η οποία πήρε το όνομά της από την ηρωίδα της πόλης που το 1944 εκτελέστηκε από τους Γερμανούς.
Ιδιαίτερα συμπαθητική είναι η μικροσκοπική πλατεία Παναγόπουλου με τα δροσερά πλατάνια. Εδώ δεσπόζει το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Αγρινίου, ένα από τα πιο δραστήρια δημοτικά θέατρα της χώρας. Η κεντρική πλατεία Δημοκρατίας είναι δημοφιλής στον νεαρόκοσμο κυρίως για τους πεζόδρομους που εκτείνονται ολόγυρα, στους οποίους θα βρείτε καφέ και μεζεδοπωλεία. Από εδώ ακολουθώντας την οδό Παπαστράτου θα καταλήξετε στο Δημοτικό Πάρκο. Στην είσοδό του θα δείτε στημένες τις προτομές της οικογένειας Παπαστράτου. Επίσης, σημείο αναφοράς είναι το γήπεδο του Παναιτωλικού και ο άριστα διαμορφωμένος περιφερειακός χώρος.
Ναύπακτος: το λιμάνι της ηρεμίας…

Σταθείτε για λίγο στο παλιό λιμάνι, σε μια απόμερη γωνιά του στα ριζά του φάρου ή κάτω από το άγαλμα του πυρπολητή Ανεμογιάννη. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και αναπνεύστε τη θαλασσινή αύρα. Χαλαρώστε, αδειάστε το μυαλό σας από τις σκοτούρες και προσπαθήστε να φανταστείτε εικόνες του Μεσαίωνα, τότε που κάτω από την ασφάλεια των κανονιών του κάστρου οι βενετσιάνικες γαλέρες φόρτωναν στ’ αμπάρια τους τα λάδια και τα κρασιά της Ρούμελης.
Πανοραμική άποψη του Κάστρου της Ναυπάκτου.
Στη συνέχεια περιηγηθείτε στην παλιά πόλη, θαυμάστε τη θέα από το Ρολόι, πιείτε τον καφέ σας στα συμπαθητικά καφέ της πλατείας ή του λιμανιού, ανταλλάξτε κουβέντες με τους ψαράδες και τους ντόπιους. Η Ναύπακτος θα βρει τον τρόπο να σας χαλαρώσει και να σας ταξιδέψει στα μονοπάτια της πολυτάραχης ιστορίας της, αλλά και της φύσης που την αγκαλιάζει ολόγυρα. Αυτός ο τόπος τα έχει, δίπλα του, όλα!
Οι Ενετοί ονόμαζαν τη σημερινή Ναύπακτο «Λεπάντο» και οι Ελληνες «Επαχτο». Ωστόσο οι ρίζες της πόλης κρατούν πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω και μάλλον ιδρυτές της ήταν οι Δωριείς. Λόγω της στρατηγικής θέσης της πολλοί διεκδίκησαν το ασφαλές λιμάνι της, όπως συνέβη στην πολύνεκρη ναυμαχία του 429 π.Χ. ανάμεσα σε Αθηναίους και Σπαρτιάτες κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Το 1571 ανοιχτά της Ναυπάκτου έγινε η καθοριστικής σημασίας για την τύχη της Ευρώπης αναμέτρηση (Naval Battle of Lepanto) ανάμεσα στον ενωμένο ευρωπαϊκό και τον τουρκικό στόλο. Σύμφωνα με τον θρύλο, σε αυτή τη ναυμαχία όχι μόνο πολέμησε αλλά και ακρωτηριάστηκε ο μεγάλος Ισπανός λογοτέχνης Μιχαήλ Θερβάντες Σααβέδρα (το άγαλμά του θα το δείτε στο παλιό λιμάνι).
Η νεότευκτη Ευηνολίμνη.

Το μεσαιωνικό καστέλι που δεσπόζει ψηλά από την πόλη οφείλει τη σημερινή μορφή του στους Βενετούς, που έχτισαν πάνω σε υπολείμματα αρχαίου φρουρίου. Θεωρείται το μοναδικό κάστρο στην Ευρώπη που διέθετε πέντε αμυντικές ζώνες, οι οποίες κάλυπταν μια μεγάλη περιοχή, από τα παράκτια έως τα υψηλότερα σημεία, ενώ μέσα στο οχυρό συγκρότημα αναπτυσσόταν η μεσαιωνική πόλη.
Τόσο άρτια και καλοσχεδιασμένη ήταν η διάταξη των τειχών από τους περιβόητους για την εποχή κατασκευαστές οχυρωματικών έργων Ενετούς, ώστε το Κάστρο της Ναυπάκτου δεν αλώθηκε ποτέ! Ηταν το 1499 η μοναδική φορά στην ιστορία του που ο Βαγιαζήτ ο Β’ ανάγκασε με τον τουρκικό στόλο του τους Βενετούς να του παραδώσουν την πόλη.
Φάρος και Μποτσαρέικα
Στον δυτικό βραχίονα του λιμανιού βρίσκεται το άγαλμα του Παξινού αγωνιστή Γ. Ανεμογιάννη που σε ηλικία 23 χρόνων, αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να πυρπολήσει μια τουρκική κορβέτα, συνελήφθη, βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τους Τούρκους.
Στην άκρη του ανατολικού βραχίονα ξεχωρίζει ο Ενετικός Φάρος, ενώ εδώ υπάρχει μάλιστα και εντοιχισμένη αναμνηστική πλάκα της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου. Στην προκυμαία ανάμεσα στον φάρο και την πλατεία διαδέχονται στη σειρά η μία την άλλη οι όμορφες καφετέριες του παλιού λιμανιού με την απίθανη θέα στο μικρό μεσαιωνικό αγκυροβόλιο.
Αφού διασχίσετε το παλιό σοκάκι θα βγείτε στο Φετιχιέ Τζαμί που χτίστηκε από τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Βελή, το 1499. Σήμερα έχει αναπαλαιωθεί και προσφέρεται για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Λίγα σκαλιά θα σας ανεβάσουν από τον χώρο του λιμανιού στο Ρολόι, ένα λιτό αλλά εντυπωσιακό κτίσμα του 1914 που βρίσκεται σε ένα από τα καλύτερα σημεία θέας, αφού από εδώ μπορείτε να περιεργαστείτε τμήμα της πόλης αλλά και να απολαύσετε το πανόραμα του Κορινθιακού Κόλπου μέχρι τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου.
Αξίζει να αναζητήσετε την Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη και βέβαια το Μουσείο του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του 1821. Στη συνοικία Μποτσαρέικα θα επισκεφθείτε -αφού προηγουμένως έχετε συνεννοηθεί με τους αρμόδιους φορείς- ένα από τα πιο σημαντικά κτίρια της Ναυπάκτου, που δεν είναι άλλο από τον πύργο του Μπότσαρη όπου φιλοξενούνται ιστορικά αντικείμενα που έχουν σχέση με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου.
Χειμερινή εικόνα από τα ορεινά ναυπακτιακά χωριά.
Παρότι είναι χειμώνας, εξαιρετικά ευχάριστη θα βρείτε τη βόλτα στις πανέμορφες, και ήσυχες αυτήν την εποχή, παραλίες Γρίμποβο και Ψανή που πλαισιώνουν το μεσαιωνικό λιμάνι και σκιάζονται από πλατάνια φυτεμένα από τη δεκαετία του 1950. Μάλιστα ο παράλιος πεζόδρομος στο Γρίμποβο εξυπηρετεί ντόπιους και επισκέπτες στον καθημερινό δημοφιλή περίπατό τους, αφού κατά μήκος της ακτής βρίσκονται πλέον αρκετά καφέ και εστιατόρια.
Κάστρο με άρωμα Μεσαίωνα
Ανηφορικός ασφάλτινος, αλλά στενός στα πρώτα του μέτρα δρόμος, θα σας φέρει μέχρι την κορυφή του λόφου, όπου δεσπόζει το καλύτερα διατηρημένο τμήμα του μεσαιωνικού Κάστρου. Αυτός είναι ο εύκολος τρόπος για να προσεγγίσετε το σημαντικό αξιοθέατο. Αν όμως σας αρέσει το περπάτημα στις παλιοκαιρίτικες γειτονιές όπου κάθε γωνιά κρύβει και μια νοσταλγική εικόνα, αξίζει να ανηφορίσετε το παλιό λιθόστρωτο καλντερίμι που ξεκινά από το λιμάνι, διασχίζει την παλιά πόλη και καταλήγει στο Κάστρο. Η διαδρομή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά αρκετά κοπιαστική, ιδίως για τους αμάθητους. Ομως μπορείτε να φτάσετε μέχρι εκεί που αντέχετε και στη συνέχεια να επιστρέψετε πίσω στο λιμάνι.
Ράφτινγκ στον Εύηνο.

Από το ψηλότερο σημείο “το Ιτς Καλέ” με διαύγεια στην ατμόσφαιρα θα ατενίσετε όλο τον Κορινθιακό Κόλπο, την Πάτρα, τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, τα αντικρινά Μοραΐτικα βουνά και φυσικά όλη την πόλη της Ναυπάκτου να απλώνεται κάτω από τα πόδια σας. Στα ριζά του Κάστρου υπάρχει καφέ για στάση και ξεκούραση.
Πιάνουμε χιόνι στα βουνά της Ναυπάκτου
Η μικρή οδική περιπέτεια που θα σας ανεβάσει στα αλπικά τοπία της Ναυπακτίας ξεκινά από την πόλη της Ναυπάκτου και ολοκληρώνεται -πάντα σε ασφάλτινο δρόμο- στo χωριό Κρυονέρια, στην καρδιά της πιο όμορφης ορεινής φύσης, στα όρια των Νομών Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας. Μετά το Χάνι Ρέρεσης και τη γέφυρα του Μόρνου, η ανάβαση αρχίζει με απανωτές στροφές να δείχνει τις προθέσεις της. Πρώτα συναντάτε το χωριό Λιμνίτσα στα 650 μέτρα υψόμετρο, ενώ ακολουθούν η Τερψιθέα και η Ελατού που είναι κτισμένη σε ύψος 900 μέτρων.
Στη συνέχεια ξεπροβάλλουν οι γειτονιές της Ανω και της Κάτω Χώρας. Υποδομή για διαμονή και φαγητό θα βρείτε στην Τερψιθέα, την Ελατού και την Ανω Χώρα. Από Ανω Χώρα, αν έχετε όρεξη για χιόνια, έλατα και ασύλληπτες ορεινές εικόνες, συνεχίζετε προς Κρυονέρια, Περδικόβρυση και φράγμα Εύηνου. Επίσης από την Ανω Χώρα εύκολα θα βρεθείτε στο χωριό Αμπελακιώτισσα (παλαιότερα Kοζίτσα) για να επισκεφθείτε το ομώνυμο μοναστήρι, που είναι ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της περιοχής.
Για τους περιπατητές εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η διαδρομή που οδηγεί μέσα από το ορειβατικό μονοπάτι στο φαράγγι του Κάκαβου. Αλλος, πιο βατός τρόπος προσέγγισης είναι βαδίζοντας από την Ανω Χώρα έως το ποτάμι και το πέτρινο γεφύρι. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η πεζοπορία στα μονοπάτια τώρα τον χειμώνα χρειάζεται μεγάλη προσοχή! Μια άλλη, επίσης ορεινή, αλλά εξίσου δύσκολη και με άφθονες στροφές διαδρομή θα σας φέρει προς τα ορεινά χωριά Σίμος, Ποκίστα, Κάτω Πλάτανος και Πλάτανος, έχοντας διανύσει συνολικά από Ναύπακτο 50 χλμ. Στον Πλάτανο υπάρχουν υποδομές για διαμονή και φαγητό.
Παντού θα βρείτε ανεμοδαρμένες πλαγιές, ελατοδάση και φαράγγια. Την εποχή αυτή, μετά τις χιονοπτώσεις των προηγούμενων εβδομάδων, το χιόνι πιθανόν να σας συντροφεύσει για αρκετά χιλιόμετρα. Από τον Πλάτανο ο δρόμος συνεχίζει πάντα με ορεινές διαθέσεις -προσοχή στον πάγο, στη θέση Χάνι Λιόλιου- να χάνεται όλο και πιο βαθιά στα βουνά, με κατάληξη το φράγμα του Εύηνου.
Ράφτινγκ στον Εύηνο
Από το λιμάνι της Ναυπάκτου μπορείτε να κατευθυνθείτε προς τις όχθες του ποταμού Εύηνου που θα τον συναντήσετε έπειτα από 16 χλμ., κοντά στο χωριό Βλαχομάντρα. Εδώ στη θέση Χάνι Μπανιά αναπτύσσονται οι εγκαταστάσεις των εταιρειών υπαίθριων δραστηριοτήτων που οργανώνουν καταβάσεις με φουσκωτές βάρκες στο ποτάμι. Οι υπεύθυνοι θα σας μεταφέρουν στη γέφυρα του Πόρου, θα σας δώσουν οδηγίες και στη συνέχεια θα επιβιβαστείτε στην ειδική φουσκωτή βάρκα για να απολαύσετε το παιχνίδι.
Βιογενετικό απόθεμα
Γενικά να αναφέρουμε πως το εκτεταμένο υγροτοπικό σύστημα του Μεσολογγίου – Αιτωλικού θεωρείται βιογενετικό απόθεμα και προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar, την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία. Παρ’ όλα αυτά το οικοσύστημα από το Δέλτα του Αχελώου στα βόρεια έως τις εκβολές του Εύηνου στον Νότο δέχεται έντονες ανθρωπογενείς πιέσεις που το υποβαθμίζουν σταδιακά. Με σκοπό τη μελέτη, την προστασία και την ανάδειξη αυτού του μοναδικού τόπου, το 2006 η ευρύτερη παραθαλάσσια περιοχή εντάχθηκε στο «Εθνικό Πάρκο Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου – Αιτωλικού, κάτω ρου και εκβολών ποταμών Αχελώου και Εύηνου και νήσων Εχινάδων».
Εκλεκτά προϊόντα
Το αβγοτάραχο μαζί με το αλάτι θεωρούνται ο πλούτος της λιμνοθάλασσας. Μάλιστα το αβγοτάραχο είναι πλέον διάσημο και εκτός των ελληνικών συνόρων. Το αλάτι του Μεσολογγίου, το «λευκό χρυσάφι» της λιμνοθάλασσας, είναι από τα ποιοτικότερα της παγκόσμιας παραγωγής. Από τα άλλα τοπικά προϊόντα αξίζει να δοκιμάσετε φέτα ΠΟΠ μικρών παραγωγών, ψάρια της λιμνοθάλασσας αλλά και το ούζο της ποτοποιίας Τρικενέ.
Κοντινές εκδρομές
Ο αρχαιολογικός χώρος Στράτου βρίσκεται κοντά στο φράγμα του Αχελώου. Εντυπωσιακό είναι το αρχαίο θέατρο του 4ου αι. χωρητικότητας 6.000 ατόμων, που θεωρείται το μεγαλύτερο σωζόμενο της Αιτωλο-ακαρνανίας. Πηγαίνοντας ανατολικά προς τα θαυμάσια παραλίμνια τοπία της Τριχωνίδας λίμνης (μία από τις επτά φυσικές ή τεχνητές λίμνες του νομού) σε ύψωμα πάνω από τον οικισμό Παραβόλα θα δείτε τα υπολείμματα της αρχαίας πόλης Βουκάτιο. Διακρίνονται τμήματα του τείχους (4ος αι. π.Χ.) αλλά και βυζαντινοί πύργοι. Η Τριχωνίδα μαζί με τη γειτονική λίμνη Λυσιμαχία αποτελούν ένα από τα σπουδαιότερα λιμναία οικοσυστήματα της Ελλάδας και αξίζει να τις αναζητήσετε. Εξίσου ενδιαφέρον είναι το παρόχθιο τοπίο των φυσικών λιμνών Οζερός και Αμβρακία, αλλά και των τεχνητών Στράτου, Καστρακίου και Κρεμαστών που δημιουργήθηκαν μετά την ανύψωση φραγμάτων στον ποταμό Αχελώο.
Κείμενο – φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης
www.viewsofgreece.gr
ΠΗΓΗ .thetravelbook.gr