Έλλη Λαμπέτη & Δημήτρης Χορν σε μια σπάνια φωτογραφία επι σκηνής στον «Εραστή από Χαρτόνι», το 1959. Ήταν ο τελευταίο έργο που έπαιξαν μαζί. «Ήμασταν μαζί επτά χρόνια. Αφόρητη ζηλιάρα. Δεν τολμούσα ούτε βλέμμα να ρίξω σε άλλη γυναίκα. Γινόταν χαλασμός. Ζήλευα κι εγώ ελεεινά. Όταν με άφησε, ήμουν σαν ταύρος εν υαλοπωλείω. Πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Δεν μπορώ να πω πως δεν την αγάπησα. Και τη θαύμαζα πολύ ως ηθοποιό. Αλλά δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου» είχε πει ο ηθοποιός που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 1998. Γοητευτικός, ιδιαίτερος, μοναδικός ο Χορν παρά το ταλέντο, την επιτυχία, την λατρεία του κοινού επί δεκαετίες παρέμενε πάντα ανασφαλής, χωρίς ποτέ να έχει μεγάλη ιδέα ή να παίρνει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του σε αντίθεση με συναδέλφους του πολύ μικρότερου καλλιτεχνικού μεγέθους. Είχε πει κάποτε στην Έμυ Πανάγου: «Φοβάμαι πως ήμουν πολύ κακός ηθοποιός. Έχω δει πολλές φορές τον εαυτό μου στον κινηματογράφο και κάθε φορά τον αποστρεφόμουν. Αν μπορούσα να τον δω και στο θέατρο, ίσως να μην έπαιζα ποτέ…»
