Η μυρωδιά του ψωμιού που ψήνεται στο ξυλόφουρνο της πλατείας του χωριού, που σε γεμίζουν συναισθήματα και σε γυρνάνε στα παιδικά σου χρόνια.

Το να ζεις στην επαρχία έχει και τα καλά του… Υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις, όπως η μυρωδιά του ψωμιού που ψήνεται στο ξυλόφουρνο της πλατείας του χωριού, που σε γεμίζουν συναισθήματα και σε γυρνάνε στα παιδικά σου χρόνια. Τότε που όλα ήταν λίγο πιο αγνά και παραδοσιακά…
Όταν σκέφτομαι παραδοσιακό ψωμί, το μυαλό μου αμέσως πάει σε αυτό το τεράστιο σκουρόχρωμο καρβέλι με το άσπρο αλεύρι από πάνω, που το κρατούσαμε τυλιγμένο στην καρό πετσέτα και διατηρούνταν ακόμα και μια εβδομάδα! Σήμερα αποφάσισα να συνδέσω τις αναμνήσεις μου, την επιθυμία μου για χωριάτικο ψωμί και μια συνταγή από ένα τσαλακωμένο κιτρινιασμένο μισοσκισμένο κομμάτι χαρτιού, που βρήκα σε ένα ξεχασμένο κουτί στο παλιό σερβάν. Παραδοσιακό ψωμί έλεγε το χαρτί και ήταν μετρημένο σε ουγγιές. Για να εκπληρώσω την επιθυμία μου έπρεπε μαζί με 2-3 φίλους να ταξιδέψω 40Κm και να φτάσουμε σε ένα χωρίο στο βόρειο τμήμα του νησιού. Βολισσός το όνομα αυτού και ένα από τα ελάχιστα μέρη στην Ελλάδα που διατηρεί μέχρι σήμερα παραδοσιακό φούρνο με ξύλα. Με χαρά θα μοιραστώ μαζί σας αυτή την εμπειρία που ζήσαμε φτιάχνοντας χωριάτικο ψωμί στον παραδοσιακό ξυλόφουρνο της Βολισσού.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι του Δημήτρη Αντωνόγλου.





http://pandoraskitchen.gr