Η συναισθηματική υπερφαγία χαρακτηρίζεται από μια ακατάσχετη επιθυμία για φαγητό που προκύπτει όταν υπάρχουν δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις όπως το στρες, ο θυμός, το άγχος, η μοναξιά, η λύπη και η πλήξη. Είναι ένας τρόπος διαφυγής ή περισπασμού από το πρόβλημα που απασχολεί το άτομο, είναι το γέμισμα του κενού που αισθάνεται το άτομο μέσα του. Μέσα από το φαγητό εκφράζεται και ταυτόχρονα νομίζει ότι εκτονώνεται. Το φαγητό προκαλεί προσωρινά ευχαρίστηση που είναι αντισταθμιστική στην κακή ψυχολογική του κατάσταση.
Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι όμως διπλό. Το πρώτο μέρος είναι ότι η ανακούφιση είναι μόνο προσωρινή. Με το σταμάτημα του φαγητού, η προσοχή επανέρχεται στις σκοτούρες. Το δεύτερο μέρος είναι ότι προστίθενται στο σώμα περιττά κιλά. Σύντομα επέρχεται η παχυσαρκία και μαζί νέα άσχημα αισθήματα λόγω κακής σωματικής εικόνας και ενοχής που αφορούν στη συμπεριφορά υπερφαγίας. Ξεκινούν δίαιτες που όμως όλες αποτυγχάνουν. Ο βασικός λόγος που αποτυγχάνουν είναι επειδή μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία μόνοι μας χωρίς καμιά ψυχολογική υποστήριξη. Η υπερφαγία χρησιμοποιείται για να καταστείλει συναισθήματα και σκέψεις που πονούν.
Χωρίς κατάλληλη βοήθεια και θεραπεία, οι διατροφικές διαταραχές πιθανόν να επιμείνουν σε όλη την διάρκεια της ζωής του ατόμου. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή ώστε να κατανόησει ποιες εσωτερικές ανάγκες του καλύπτει μέσα από το φαγητό, να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του, να καλυτερεύσει την εικόνα του εαυτού του, να αγαπήσει τον εαυτό του και να διευκολύνει τις απαιτούμενες αλλαγές ωστε να μην είναι παροδικές αλλά μόνιμες.
Το άτομο που πάσχει από παχυσαρκία διαθέτει χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθει ενοχικά και δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα θέλω και τα συναισθήματά του. Χαμηλή αυτοπεποίθηση με πολλές ενοχές και αίσθημα αδιεξόδου συμβάλλουν σε έναν αρνητικό φαύλο κύκλο, όπου η πολυφαγία χρησιμοποιείται ως διέξοδος από το πρόβλημα, το οποίο αρχικά προκαλεί.
Το παχύσαρκο άτομο μέσα από τη σχέση του με το φαγητό, εκφράζεται και εκφράζει τη συναισθηματική του κατάσταση. Τα επεισόδια υπερφαγίας συνίστανται σε κατανάλωση τροφών με μεγάλη θερμιδική αξία, μπορεί να τρώει κρυφά, σταματάει μόνο όταν υπάρχει πόνος ή όταν πέσει για ύπνο, δεν υπάρχει έλεγχος στην ποσότητα, υπάρχει πολύ μικρό διαστήματα ανάμεσα στα γεύματα. Εν ολίγοις εκτονώνει με αυτό τον τρόπο τα προβλήματά του, τις εντάσεις και τα άγχη. Οι ασθενείς αυτοί έχουν την ανάγκη της ψυχοθεραπείας για να αναπτύξουν μια ισορροπημένη σχέση με το φαγητό και παράλληλα να έρθουν σε επαφή με τα καταπιεσμένα συναισθηματά τους.
Οι διατροφικές διαταραχές χρειάζονται εξειδικευμένη ψυχολογική φροντίδα. Τα άτομα που πάσχουν από επεισόδια υπερφαγιας ή παχυσαρκία συνήθως δεν ζητούν μόνοι τους ψυχολογική βοήθεια για τους παρακάτω λόγους:
• Άγνοια αναφορικά με τη σοβαρότητα του προβλήματος, οι γύρω μας ή και εμείς λέμε: «δεν έχεις τίποτα, απλά σταμάτα να τρως»
• Ενοχές και ντροπή για το πρόβλημα τους
• Αρνητισμός για την ψυχοθεραπευτική παρέμβαση «είμαι τρελός;»
• Οικονομικές δυσκολίες
• Λάθος επιρροές από το περιβάλλον τους «όλα στο μυαλό σου είναι τι θα σου κάνει ο ψυχολόγος;»
Ο ψυχολόγος θα τον βοηθήσει να αναγνωρίσει και να κατανοήσει κανείς τις εσωτερικές του ανάγκες, να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του, να καλυτερεύσει την εικόνα του εαυτού του και τελικά να αγαπήσει τον εαυτό του.
ΠΗΓΗ omorfizoi.gr/
