Πως να ξεχάσω τις αγωνίες του Θανάση και τις αντιρρήσεις του
για τις οδηγίες του σκηνοθέτη Κωστή Μιχαηλίδη,
όταν επέμενε πως κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει
τις τρεχάλες του επάνω στη σκηνή, για να μπορέσει έτσι
να τον παρακολουθήσει πιο ήρεμα ο θεατής.
– Δάσκαλε να του φωνάζει ο Θανάσης,
έχω 7.000 προβλήματα που με κυνηγάνε,
μη μου τα κάνεις εσύ 7.000 + 1.
Φτάνουμε στην πρόβα τζενεράλε
(του έργου ”Ο τρελός του Λούνα Παρκ”)
γεμάτο το θέατρο από θεατρόφιλους και θεατροσυγγενείς,
ζυγώνει η σκηνή του μονολόγου
και ο Θανάσης για πρώτη φορά κάθεται στο μοιραίο σκαμνάκι,
μια και έτσι το απαιτούσε η σκηνοθετική οδηγία.
Και ακολουθεί μια εκπληκτική ερμηνεία,
με αποτέλεσμα να παγώσει η πλατεία και να ξεσπάσουν όλοι
σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα για να του πει:
– Είδες, Θανάση μου, τι δίκιο που είχα όταν σου έλεγα πως,
μόνο άμα κάτσεις στο σκαμνάκι, θα βγει η συγκίνηση;
Τον κοίταξε καλά καλά ο Θανάσης και του απάντησε:
– Δάσκαλε! Δε βγήκε από το σκαμνάκι η συγκίνηση.
Όταν έλεγα το μονόλογο σκεφτόμουν
ότι αύριο το πρωί μου ‘ρχονται οι κλητήρες
και μου παίρνουν το σπίτι
και δεν ξέρω που να βολέψω τη Μίνα και τα παιδιά μου…
Γιώργος Λαζαρίδης
Από το βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου
” Ένας άνθρωπος παντός καιρού ”

Από xiromeropress

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *