Τα παλιότερα χρόνια και ιδιαίτερα στα χωριά η καλλιέργεια των δημητριακών αποτελούσε την βάση της οικιακής οικονομίας. Σημαντική θέση στη διαδικασία αυτή είχε η καλλιέργεια του καλαμποκιού. Το παραγόμενο καλαμπόκι, εκτός από ζωοτροφή, αποτελούσε και τη βάση της διατροφής της οικογένειας με το καλαμποκίσιο ψωμί και πολλά άλλα εδέσματα που είχαν σαν βάση το καλαμποκάλευρο.
Η καλλιέργεια γίνονταν στις “πεζούλες” που ήταν μικρές καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε αναβαθμίδες. Η καλλιεργούμενη ποικιλία ήταν το κίτρινο καλαμπόκι. Η συλλογή του καρπού γίνονταν με τα χέρια όπως και το ξεφλούδισμα στα αλώνια. Το ξεφλούδισμα γίνονταν νυχτερινές ώρες που υπήρχε δροσιά. Στη διαδικασία αυτή, εκτός από τον ιδιοκτήτη, συμμετείχαν και οι συγχωριανοί. Ήταν σαν ένα μικρό πανηγύρι.
Κάποιες φορές μερικά πολύ λίγα καλαμπόκια αντί για κίτρινα ήταν σκούρα, μαύρα. Αυτά ήταν τα «λάγια καλαμπόκια». Στην διαδικασία του ξεφλουδίσματος λοιπόν, όποιος τύχαινε να βρεί λάγιο καλαμπόκι, ήταν τυχερός και σαν έπαθλο είχε την απαλλαγή από το ξεφλούδισμα. Η επινόηση αυτή ήταν πολύ έξυπνη γιατί είχε ως αποτέλεσμα την απόδοση στην εργασία, ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες να βρεθούν τα «λάγια καλαμπόκια».
Δείτε το βίντεο – ντοκουμέντο από τη λαϊκή μας παράδοση:
Γιάννης Γιαννακόπουλος
www.postmodern.gr/
Ο Γιάννης Γιαννακόπουλος αγαπά τα ταξίδια και τη φύση. Οι φωτογραφίες του είναι 100% φυσικές, καθώς δεν πιστεύει στα προγράμματα επεξεργασίας παρά μόνο στα παιχνίδια του φωτός και στη μαγεία της στιγμής.
