Ο ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΤΑΡΔΗΣ Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, του Κάρολου Κουν. Παρέμεινε κοντά στο δάσκαλό του και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στην Αγριόπαπια του Χένρικ Ίψεν. Μέχρι το 1944, εμφανίστηκε επίσης στα έργα: Για ένα κομμάτι γης του Κόντγουελ, όπου ερμήνευσε το ρόλο του Ντιουντ, Στέλλα Βιολάντη του Γρηγορίου Ξενόπουλου και Χαρούμενα νιάτα του Πιζέ.
Μετά το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» συνεργάστηκε με το Θέατρο του Λαού και τους Ενωμένους Καλλιτέχνες (1945-1946), παίζοντας στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ, στον Μακρινό δρόμο του Αρμπούζωφ και στο έργο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω Πάνω στα βράχια. Το 1947 συμμετείχε στον θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στον θίασο Βασίλη Λογοθετίδη.
Στη συνέχεια, στράφηκε προς το μουσικό θέατρο όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 1953, μάλιστα, συγκρότησε δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 ανέβασε διάφορες επιθεωρήσεις. Το 1956 επιστρέφει στην πρόζα και ερμηνεύει τον Βοναπάρτη στο έργο του Στέφαν Τσβάιχ Του φτωχού τ’ αρνί με τον θίασο Τζ. Καρούσου – Μαίρης Λεκκού.
Καριέρα
Από το 1958 μέχρι το 1962 συνεργάστηκε το το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη και έπαιξε στα έργα “Βασίλισσα Αμαλία” του Γεωργίου Ρούσσου (Όθων), “Το τέλος του ταξιδιού” του Ρ. Σέρριφφ (Ίμπερ), “Ο έμπορος της Βενετίας” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (Βασσάνης) , “Η δίκη των πιθήκων” των Λώρενς – Λη, “Ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς” του Φρανκ Στέητον (πλοίαρχος Ρος), “Οδύσσεια” του Μανώλη Σκουλούδη, “Μαριμπέλ” του Μίγελ Μιούρα, “Βαθιές είναι οι ρίζες” των Ντ’ Υσσώ – Γκάου.
Από το 1962 μέχρι το 1964 συμμετείχε στο θίασο Έλσας Βεργή και πρωταγωνίστησε στα έργα “Το μπαλκόνι” του Ζαν Ζενέ, “Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμηρ” του Όσκαρ Ουάιλντ, “Ο φυγάς” του Τένεσι Γουίλιαμς.
Το 1965, ως συνθιασάρχης με τον Κατράκη και τη Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες. Την περίοδο 1965-1966, έγινε συνθιασάρχης με τον Κώστα Ρηγόπουλο και την Κάκια Αναλυτή. Επαιξε στο θέατρο “Πορεία” στο έργο του Κ. Μπαλ “Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί”. Ακουλούθησαν τα “Ευλαβικό γύναιο” του Ζαν-Πολ Σαρτρ, στο Θέατρο “Φλόριντα” με την Τιτίκα Νικηφοράκη, “Ο Τίγρης” του Σήσγκαλ, στο Θέατρο “Βεργή”, “Επιστροφή στις Μυκήνες” του Ευάγγελου Αβέρωφ και “Λεωφορείον ο πόθος” του Τένεσι Ουίλλιαμς (Κοβάλσκι), στο Θέατρο “Κάβα” θίασος Τζένης Καρέζη, “Θεοδώρα” του Γεωργίου Ρούσσου και “Η κυρία δεν με μέλει” του Σαρντού (Ναπολέων), “Βασιλιάς Ληρ” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με το “Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο” του Μάνου Κατράκη (Έντγκαρ) 1971, “Μαυρόλυκοι” του Θανάση Πετσάλη-Διομήδη, με το Εθνικό Θέατρο στο Ηρώδειο 1971-1972, θίασος Τζένης Καρέζη, “Ασπασία” του Ιάκωβου Καμπανέλλη (Ανακριτής).
Το 1973 περιόδευσε με προσωπικό θίασο στις επαρχιακές πόλεις και αμέσως μετά έπαιξε, σε συνεργασία με τη Νόρα Βαλσάμη, το έργο του Σωβαζόν “Ξενοδοχείο η ευτυχία” στο θέατρο “Όρβο”. Τον επόμενο χρόνο (1974) , ως συνθιασάρχης και πάλι με την Ελένη Ερήμου, ανέβασε στο Θέατρο “Γκλόρια” το έργο του Άλκη Παπά “Σου χαρίζω τη γυναίκα μου”. Ακολούθησαν τα “Δόξα και Θάνατος του Ιωακείμ Μουριέτα” του Πάμπλο Νερούδα στο Θέατρο “Διάνα” – 1978, θίασος Παπαγιαννόπουλου – Βασταρδή – Ερήμου, “Σκάνδαλο στην Τράπεζα” του Βερνέιγ – θίασος Ζωής Λάσκαρη “Φρύνη” του Γεωργίου Ρούσσου (Ευθείας). Το 1981 έκανε περιοδεία με δικό του θίασο.
Το 1982 ίδρυσε το Θέατρο “Θεμέλιο”, στην οδό Λέσβου, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα: “Η κυρία με τα κρεμμυδάκια”, “Τα διαστημικά χρυσάνθεμα” του Ζίντελ, “Κλειστές πόρτες” του Σαρτρ, Μάκβεθ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, που παίχτηκε και στο Θέατρο Λυκαβηττού, “Ως εδώ σύντροφοι” του Βασίλη Ανδρεόπουλου, “Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα” του Ευγένιου Ο’ Νηλ, “Ο ιμπρεσάριος της Σμύρνης” του Κάρλο Γκολντόνι, “Προικοθήρας επί Θήρας” του Γ. Χατζιδάκη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη κ.ά.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε μερικές ταινίες (“Χωρίς συνείδηση”, “Ιπποκράτης και Δημοκρατία”, “Παύλος Μελάς” κ.ά.), ενώ στην τηλεόραση έπαιξε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές (“Εν τούτω νίκα”, “Ανακριτικό γραφείο”, “Πορφύρα και αίμα” ή “Ρωμανός Διογένης” κ.ά.) και σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων.
Διδασκαλία – Μεταφράσεις
Υπήρξε για πολλά χρόνια καθηγητής της υποκριτικής στη Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη και το 1992 ίδρυσε δική του Δραματική Σχολή που λειτουργεί στα πλαίσια του Θεάτρου “Θεμέλιο”. Είναι μέλος του Σ.Ε.Η. (με ημερομηνία εγγραφής 1-3-1943), της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει μεταφράσει και διασκευάσει διάφορα θεατρικά έργα.
Πέθανε στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν στις 18 Μαρτίου του 2012 σε ηλικία 88 ετών. Κόρη του είναι η Ελληνίδα ηθοποιός και επιτυχημένη σεναριογράφος Άννα Αδριανού. Ο Νίκος Βασταρδής είχε αποκτήσει και έναν γιο, τον μουσικό Μάριο Βασταρδή, ο οποίος σκοτώθηκε σε ηλικία 18 χρονών στις 21 Νοεμβρίου 1984 σε τροχαίο δυστύχημα, οδηγώντας τη μοτοσικλέτα του σε δρόμο του Ψυχικο