Τα αριστουργήματα της πέτρας ΠΟΥ έφτιαξαν οι παραδοσιακοί μάστοροι και εντυπωσιάζουν μέχρι σήμερα!

Το σύνολο της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής φτιάχτηκε από τους λαϊκούς ανώνυμους αρχιτέκτονες. Αυτοί οι παραδοσιακοί τεχνίτες, οργανωμένοι σε ομάδες, ταξίδευαν από περιοχή σε περιοχή και έχτιζαν τα κτίρια, τα γεφύρια, τις βρύσες, τους μύλους και κάθε άλλη κατασκευή των παραδοσιακών οικισμών. Το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι έκτιζαν σε όλο τον ελληνικό χώρο εξηγεί εν μέρει τα κοινά χαρακτηριστικά τα οποία εμφανίζονται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική διαφορετικών περιοχών.
Η Ήπειρος είναι η κοιτίδα των μαστόρων, οι οποίοι προέρχονται από 3 περιοχές: τα χωριά της Κόνιτσας, τα Τζουμέρκα και οι Χουλιαράδες. Δεν είναι τυχαίο ότι πατρίδα των μαστόρων αποτελούν τα πιο ορεινά και βραχώδη χωριά, τα οποία δεν έχουν εδάφη κατάλληλα για καλλιέργειες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της να στρέφονται στην οικοδομική.
Οι λαϊκοί μαστόροι ήταν οργανωμένοι σε μπουλούκια. Επικεφαλής του μπουλουκιού ήταν ο πρωτομάστορας. Αυτός είχε την ευθύνη όλης της ομάδας, της πληρωμής των μισθών, του κλεισίματος των συμφωνιών, των συμβολαίων, της εύρεσης δουλειών, κ.λ.π. Ο πρωτομάστορας ήταν εργολάβος και εργοδότης και συνέταιρος. Ήταν συνήθως και άριστος πελεκάνος – τεχνίτης της πέτρας. Οι πελεκάνοι ήξεραν τις ιδιοτροπίες του υλικού και πως να το χειριστούν, φτιάχνοντας αριστουργήματα. Ο πρωτομάστορας έδινε σε γενικές γραμμές το σχέδιο του σπιτιού σε συνεργασία με τις επιθυμίες του ιδιοκτήτη. Κυρίως όμως, έπρεπε να είναι καλός στο κουμάντο. Ακολουθούσαν οι τεχνίτες και οι κάλφες (τα τσιράκια). Στην Ήπειρο ονομάζονταν Κουδαραίοι. Η μαθητεία στην οικοδομική τέχνη ξεκινούσε από την ηλικία των 15 ετών. Περνούσε από γενιά σε γενιά, στον τόπο της δουλειάς, τα εργαστήρια, στα γιαπιά, υπό την επίβλεψη του αρχιμάστορα.









ΠΗΓΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ