Αναμνήσεις:Το χορτιαριασμένο πηγάδι του χωριού που ξεδίψαγε τα "ονειρα" των παιδικών μας χρόνων!

Οσοι έχουμε μεγαλώσει σε χωριό έχουμε νωπές στην μνήμη μας εικόνες από την παιδική μας ηλικία,μια από αυτές είναι και το πηγάδι στο χωριό…
Πόσες και πόσες φορές δεν βγάλαμε νερό με το τσίγκινο κουβά[σιατίλι]να ξεδιψάσουμε…και εκείνο το νερό ήταν καθαρό γάργαρο δροσερό και σε ξεδίψαγε σε ανανέωνε λες και ήπιες το νέκταρ των θεών..

Τα πηγάδια ήταν πηγή ζωής σε κάθε χωριό,φτιαγμένα από χωρικούς μαστόρους της πέτρας που με πολύ τεχνη και μεράκι το έφτιαχναν με πρωτόγωνα τότε μέσα,το βάθος έφτανε και τα δέκα μέτρα..φτιαγμένο όλο από πέτρα …
Το πηγάδι ξεδιψούσε το χωριό …αλλά και κάλυπτε τις ανάγκες των ζώων αλλά και των καλλιεργειών αφού ποτίζονταν ακόμα και τα χωράφια…

Η εικόνα με το γαιδουράκι το μουλάρι η το άλογο να μεταφέρει τα τσίγκινα η ξύλινα βαρέλια γεμάτα με νερό μας συγκινεί και μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο..
Το πηγάδι ήταν σημείο συνάντησης…κατι σαν καφεείο για τις γυναίκες του χωριού που έλεγαν τα νέα τους καθόταν να ξεκουραστούν μέχρι να γεμίσουν τα δοχεία τους νερό και να τα μεταφέρουν πολλές φορές στν ώμο και στην πλάτη μέχρι το σπίτι…

Το πηγάδι του χωριού..στέκει ακόμα εκεί..ξεχασμένο..χορτιαριασμένο…το νερό του πια είναι θολό…το μόλυνε και αυτό η εξέλιξη στην ζωήμας….στέκει ομως ακόμα εκεί να μας θυμίζει τα όνειρα των παιδικών μας χρόνων….