Ο δημοφιλής ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου Παντελής Ζερβός γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1908 στο Λουτράκι. Σπούδασε στη σχολή Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν και πρωτοεμφανίστηκε το 1935 στη Λαϊκή Σκηνή με την Ερωφίλη.
Συνεργάστηκε με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θεσσαλονίκης, την Ελληνική Σκηνή, και διακρίθηκε σε ρόλους κλασσικού και νεοελληνικού ρεπερτορίου (Αλκηστις, Βυσσινόκηπος, Αγριόπαπια, Βολπόνε, Μάκμπεθ, Θεσμοφοριάζουσες, Φιλάργυρος, Αντιγόνη, Ο Βασιλικός, Πλούτος κ.ά.)
Στον κινηματογράφο, τον οποίο υπηρέτησε για περίπου 40 χρόνια, συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες. Ξεχωρίζουν: Πικρό ψωμί (1951), Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955), Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960), Ζητείται Ψεύτης (1961), Ο Ατσίδας (1962), Λόλα (1964), Ο μεθύστακας του λιμανιού (1967), Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969), Η Μαρία της σιωπής (1973).
Για τη θεατρική του προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α’, ενώ το 1960, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πήρε το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Μανταλένα του Ντίνου Δημόπουλου.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΔΡΑΜΑ:
Είχε τρεις κόρες, η μία εκ αυτών πέθανε στο σεισμό της Σαντορίνης, το 1956, σε ηλικία οκτώ ετών.Αργότερα αποκαλύφθηκε όμως πως είχε θαφτεί ζωντανή. Αυτό, ο Παντελής Ζερβός το κράτησε μυστικό, μέχρι και από τη γυναίκα του, ως το τέλος της ζωής του.Οι επιθυμίες των νέων ανθρώπων ήταν για αυτόν ιερές. Η γενναιοδωρία του, ήταν χαρακτηριστικό του. Η εγγονή του, Μαρία, θυμάται ένα περιστατικό. Πριν φύγει για το θέατρο, ο Ζερβός φίλησε την εγγονή του και τη ρώτησε τι θα ήθελε να της φέρει το βράδυ που θα γυρνούσε. Το κοριτσάκι ζήτησε, ένα παγωτό φυστίκι, φράουλα και σοκολάτα. Είχε πρόβα, γύρισμα παράσταση και γύρισε μία ώρα το βράδυ. Η εγγονή του βέβαια κοιμόταν. Την ξύπνησε όμως και της έδωσε το παγωτό, όπως της το είχε ζητήσει. Η εγγονή του ακόμα απορεί πως το βρήκε τέτοια ώρα και πως το θυμήθηκε με όλα αυτά που είχε στο κεφάλι του. Οι γυναίκες επίσης του άρεσαν πολύ και το ψάρεμα το αγαπούσε. Ψάρευε κυρίως στο Λουτράκι και όταν η ψαριά ήταν καλή, τότε τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν. Ήταν φίλος με τους κατοίκους αυτής της περιοχής. Τους ήξερε όλους με τα μικρά τους ονόματα, καθώς και τα προβλήματα τους.
Πίστευε βαθιά στο Θεό, χωρίς ωστόσο να είναι θρησκόληπτος. Ήταν αρκετά συντηρητικός στις πεποιθήσεις του, φιλοβασιλικός, αντίθετος στην ”Ε.Α.Μ” και αργότερα Καραμανλικός. Το 1981, αγόρασε ένα ρετιρέ στο Λουτράκι, γιατί ήθελε να βλέπει τη θάλασσα. Μεσολάβησαν όμως οι σεισμοί και δεν πρόλαβε να το δει ολοκληρωμένο. Οι σεισμοί τον συγκλόνισαν, γιατί έπεσε η εκκλησία που ιερουργούσε ο πατέρας του, που ήταν παπάς με τις υπέροχες τοιχογραφίες. Έτσι οδηγήθηκε στην καρδιοπάθεια. Έφυγε τον Γενάρη του 1982. Δεν πρόλαβε να δει τη θάλασσα από το ρετιρέ , στον τόπο που αγάπησε.
ΠΗΓΗ http://eikonasoueimai.blogspot.gr
