Σαν σήμερα πριν από 98 χρόνια κηρύχθηκεη ποτοαπαγόρευση. Η απόφαση αυτή όμως δεν πάρθηκε ξαφνικά από το πουθενά, μέσα σε λίγες ημέρες. Η καμπάνια ενάντια στο αλκοόλ είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια νωρίτερα με τις γυναίκες της μεσαίας κοινωνίας να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κινήματος.
Μια από αυτές ήταν και η ευαγγελική χριστιανή και πανύψηλη (1.85μ.) Κάρι Νάσιον.
Τώρα αν βλέπατε μια ηλικιωμένη κυρία να τρέχει στο μπαρ σας με ένα τσεκούρι, τα ένστικτά σας μπορεί να σταματούσαν, να είχαν σοκαριστεί από τις πάρα πολλές ερωτήσεις που θα προέκυπταν: Βλέπω όντως μια γριά; Ναι. Τρέχει προς εμένα; Ναι. Με … ένα τσεκούρι; Ναι.
Φαίνεται απίθανο. Κι όμως δεν είναι. Μέχρι τη στιγμή που θα σας έχει φτάσει, το μισό μπαρ σας θα έχει καταστραφεί, τα μπουκάλια με τα αλκοολούχα ποτά σας θα έχουν γίνει θρύψαλα και οι περισσότεροι από τους πελάτες σας θα έχουν πάρει τη σοφή απόφαση να βγουν έξω από το μπαρ.
Όλοι συμφωνούν πως είχε μια τρομακτική εμφάνιση: κάποτε μάλιστα συγκρίθηκε με ένα «μπουλντόγκ που τρέχει στα πόδια του Ιησού, γαβγίζοντας σε αυτό που δεν του αρέσει». Οι δραστηριότητές της κυμαίνονταν από το να τραγουδάει στους προστάτες των σαλούν του Κάνσας, μέχρι τη συντριβή των μπαρ με πέτρες και κασέλες, ενώ συχνά συνοδεύονταν από δεκάδες γυναίκες που τραγουδούσαν τον Εθνικό ύμνο. Συνελήφθη περισσότερες από 30 φορές πριν από το θάνατό της το 1911.
Η Κάρι Νάσιον έχει χαρακτηριστεί ως η «μεγαλύτερη καταστροφέας της διασκέδασης». Ήταν εκείνη που κανείς δεν θα ήθελε δίπλα του, αν είχε στόχο να περάσει καλά. Ήταν η αυτοδιορισμένη «τιμωρός της αμαρτίας». Γεννήθηκε στη φτώχεια το 1846 κι έγινε αναμφισβήτητα μια από τις πιο εικονικές και μαχητικές φιγούρες του κινήματος κατά του αλκοόλ.
Τι την ώθησε όμως; Το κίνημα υπέρ της εγκράτειας είχε αρχίσει να αποκτά δυναμική στις ΗΠΑ από τις αρχές του 19ου αιώνα, ωθούμενο από την θρησκευτική αναζωπύρωση (η οποία οδήγησε στην πραγματικότητα σε ορισμένα κινήματα για την κοινωνική δικαιοσύνη). Το οικογενειακό ιστορικό της Νάσιον έπαιξε ρόλο στη δημιουργία μιας αίσθησης «δικαιοσύνης» από μέρους της. Η μητέρα της υπέφερε από ψευδαισθήσεις και αργότερα, τόσο η μητέρα όσο και η κόρη της, βρέθηκαν έγκλειστες σε ψυχιατρικό ίδρυμα.
Αλλά αυτό που θα μπορούσε να οδηγήσει πραγματικά τη Νάσιον στο αστείρευτο μίσος για το αλκοόλ ήταν πιθανότατα ο πρώτος σύζυγός της, ο Τσαρλς Γκλόιντ. Ο Γκλόιντ ήταν γιατρός και επίσης αλκοολικός. Έπινε τόσο πολύ μάλιστα που η Νάσιον πήρε το μοναδικό παιδί τους και τον εγκατέλειψε μόλις ένα χρόνο πριν το πιοτό γίνει και η αιτία του θανάτου του. Μέχρι τη στιγμή που η Κάρι παντρεύτηκε τον δικηγόρο και ιερέα Ντέιβιντ Νάτι, ένα βαθύ μίσος για το αλκοόλ και τις κακές του συνέπειες είχαν εγκατασταθεί βαθιά στο μυαλό της. Όπου, όπως φαίνεται, έφτασε τελικά στο σημείο της έκρηξης.
Όχι ότι η Νάσιον πήγε κατευθείαν στο… τσεκούρι. Μετά τη μετακόμιση της στο Κάνσας, όπου τα κορίτσια των ταβερνών λειτουργούσαν παράνομα, παρά την κρατική απαγόρευση, η Νάσιον έκανε ήπια βήματα. Διαμαρτύρονταν και ίδρυσε ένα υποκατάστημα της γυναικείας ομάδας Χριστιανική ένωση Εγκράτειας (Christian Temperance Union). Γρήγορα έγινε φανερό ότι η απέχθεια της ξεπερνούσε τους αργούς μηχανισμούς της κοινωνικής αλλαγής, οπότε η Νάσιον υιοθέτησε ελαφρώς λιγότερο συνηθισμένες προσεγγίσεις, πηγαίνοντας στα κακόφημα μπαρ και τραγουδώντας ύμνους στους μεθυσμένους. Το οποίο, όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε, θα ήταν πολύ αποτελεσματικό, αν στόχος ήταν να χαλάσει το κέφι των θαμώνων.
Τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο το 1894, όταν η Νάσιον και η ομάδα της «Home Defenders» επιτέθηκαν σε ένα τοπικό φαρμακείο. (Σε περίπτωση που δεν θυμάστε την ιστορία του Charles Walgreen, τα φαρμακεία μπορούσαν τότε να πουλήσουν ουίσκι). Όπως λέγεται η Νάσιον απευθύνθηκε στον ιδιοκτήτη λέγοντας: «Οι κυρίες της WCTU θέλουν να δουν τι έχετε εδώ» αναφερόμενη σε ένα βαρέλι στο κατάστημα. «Γυναίκες,» είπε η Νάσιον, «αυτό είναι το ουίσκι». Κι αυτό ήταν αρκετό. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια εικόνα που έχει καταγραφεί στην ιστορία: ένα μάτσο των «Χρυσών Κοριτσιών» του 19ου αιώνα που κύλησαν το βαρέλι στο δρόμο, το διέλυσαν και μετά τοποθέτησαν σε αυτό και φυσικά στο πολύτιμο ουίσκι που είχε μέσα, φωτιά.
Παίρνοντας εντολή από τον Θεό, όπως ισχυρίστηκε, η Νάσιον κλήθηκε να αναλάβει δράση: «Πάρε κάτι στα χέρια σου και ρίχτο σε αυτά τα μέρη στη Κιόβα (Κάνσας) και διέλυσε τα». Έτσι τον Ιούνιο του 1900, η Νάσιον, υπακούοντας την… εντολή πήρε ορισμένες πέτρες ή «συγκρουστές» όπως τις χαρακτήρισε, και προχώρησε παρέα με τους θηλυκούς εκδικητές της σε έξι μπαρ στην Κιόβα, όπου και πραγματοποίησε μια… δίκαιη καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Μέχρι το τέλος του έτους, όταν η ομάδα έκανε επιδρομή στο Ξενοδοχείο Κάρε,ϊ η Νάσιον είχε πάρει στα χέρια της το εικονικό τσεκούρι και οι επιδρομές στις ταβέρνες έγιναν γνωστές ως «Hatchetations». Μέχρι τη στιγμή που η Νάσιον έσπασε και το τελευταίο μπαρ – οι Home Defenders σταμάτησαν τις επιδρομές τους το 1901- είχε φυλακιστεί 30 φορές.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης την αντιμετώπισαν κυρίως εχθρικά: «Μικρή και άχαρη, παρά το ότι είναι ψηλή και επιβλητική», είπε περιγράφοντας την ένας δημοσιογράφος «Νευρική και άξεστη παρά ήρεμη και εντυπωσιακή». Ίσως αν η Νάσιον έμοιαζε περισσότερο με την Ούμα Θέρμαν, τότε ο κόσμος να την θυμόταν με τον τρόπο που θυμάται την «τιμωρό» του Kill Bill.
Με την διαφορά ότι αντί να παίρνει μια αιματηρή προσωπική εκδίκηση από μία ομάδα δολοφόνων, η Νάσιον δούλευε για την κοινωνική πρόοδο, όπως εκείνη την αντιλαμβάνονταν.
Εκτός από το να κηρύττει σε μεθυσμένους, να φωνάζει υπέρ της εγκράτειας και να ρίχνει πέτρες στα μπουκάλια αλκοολούχων ποτών, η Νάτιον στήριζε τα δικαιώματα των γυναικών σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν ελάχιστο έλεγχο στην κοινωνική τους μοίρα. Το να παίρνεις ένα τσεκούρι στο χέρι μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος τρόπος να κάνεις φίλους, αλλά σίγουρα κάνεις εντύπωση. Αν και μπορεί να είναι κάποιες φορές… θρυμματισμένη.
πηγη reader.gr/
